نیوشا صدر – کارگردان در یادداشتی که برای اکران این فیلم در گروه هنر و تجربه نوشته است، بر علاقهاش به ساخت یک فیلم شهری اشاره داشته؛ فیلمی که خیابانها و کوچههای تهران شکلدهنده هویتش باشند.به گزارش سینماسینما٬ او با وجود ساختن فیلمی که تمامی آن در محیط بسته یک آپارتمان میگذرد، «مفتآباد» را همچنان یک فیلم شهری محسوب میکند و مناسب دانستن چنین برچسبی را برای اثرش برآمده از خصلتهای آدمهای فیلم میداند که منتج از زندگی در این شهر است. اگر از این منظر بنگریم، از آنجایی که محیط، تاثیر قابل توجهی در شکلگیری شخصیت هر انسانی دارد، به دشواری (و تنها در آثاری معدود) میتوان شخصیتهایی را یافت که کوچکترین نسبتی با محیطی که در آن رشد یافتهاند، نداشته باشند. هر فیلمی را که شخصیتهای آن از دل شهر برخاستهاند، میتوان فیلمی شهری نامید. با وجود این همچنان با بخش اول نظر کارگردان موافقم که «مفتآباد» یک فیلم شهری است، اما تنها به شرط آنکه آن شهر شهری باشد همانند تهران که زیرزمینی دارد وسیعتر از سطحش، لایه لایه و طبقه طبقه؛ طبقاتی که غالبا حضورشان در گفتمان مسلط انکار میشود و از اینرو صفت «پنهان» را با خود یدک میکشند، اما درحقیقت کاملا آشکارند و همگان از وجود آن باخبرند و بخشی از زندگی و ساعات روزانهشان را در این سطوحِ تنها در نام، پنهان میگذرانند و در ساعات دیگر این بخش و این حضور را انکار میکنند. گاهی بیصدا و بیتوجه از کنار زندگی مخفی دیگران میگذرند، اما همواره آگاهاند که این لایههای در نام، پنهانِ زندگی، بهسادگی و در زمان مناسب، میتواند دستاویزی باشد برای تهدید، برای پیشبرد مقاصد شخصی دیگران. «مفتآباد» عصاره چند و چون تعامل انسانها را در چنین شهری به تصویر میکشد. گرچه فیلم در ظاهر از فضای شهری بیبهره است، اما نباید از خاطر برد که دو تصویر از شهر همواره بهطور موازی و در کنار هم وجود دارد؛ تصویر حقیقی آن و آن تصویر از بسیاری جهات مشترکی که تجربیات روزمره مردم از زندگی شهری در ذهنشان حک کرده است. در عین حال هر فیلم شهری نیز محدود به مکانهای مشخصی در شهر است و قاعدتا آن مکانهای منتخب تنها قادرند بخشی از آن را بازنمایی کنند و نه کلیتش را. چیزی که تیمورتاش مقابل دوربینش آورده، بازتابی است از آنچه تجربیات روزمره گروهی از مردم این شهر بر ذهن و روان آنان حک کرده است. این بازتاب با عبور مجدد از صافی ذهن کارگردان به اثری بیشوکم شخصی درباره حالوهوای دستکم مناطقی از این شهر بدل شده؛ حالوهوایی که برای بسیاری از ما فهمیدنی، ملموس و تجربه شده است.
«مفتآباد» فیلمی است درباره شهری پنهان در دل این شهر؛ شهری که سالهاست شبح آن از پشت تکتک دیوارهای دودگرفته سرک میکشد.
منبع: ماهنامه هنر و تجربه

لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- «ساموئل خاچیکیان، یک گفتوگو»؛ جذاب برای دوستداران سینما
- اکران آنلاین «اینان» آغاز شد
- تحقق آرزوی چندساله فعالان انیمیشن در هنرو تجربه
- مراسم دیدار با عوامل مستند «آیدین» با حضور اعضای تیم ملی بسکتبال برگزار شد
- کارگردان «رنج زیر پوست»: این فیلم را در حمایت از زنان، دختران و حقوق انسانها ساختهام/ نقد دیکتاتوری مردسالارانه
- پوستر مجموعه فیلمهاى کوتاه «هفت» منتشر شد/ تقدیم اکران اول به علی انصاریان
- «مراسم تدفین کلاغها» در هنروتجربه به نمایش درمیآید/ زنی که هزاربار میمیرد
- همان همیشگی/ نگاهی به فیلم «آنا»
- فیلمی متفاوت نه البته بینقص/ نگاهی به فیلم «گزارش یک قتل»
- گروتسک، مرزها، محدودهها و همپوشانیها/ معرفی کتاب گروتسک فیلیپ تامسن
- واقعا چه کسی این فیلم را ساخت؟/ «مرد سوم» از هر منظری فیلمی متفاوت است
- گوتیک آمریکایی/ نگاهی به فیلم «مادر» ساخته دارن آرنوفسکی
- من اقیانوسی را دوست دارم که تو را آفرید/ نگاهی به فیلم «سولاریس»
- خوشه های خشم/ نگاهی به فیلم «تاریخ خشونت»
- اسلحه ایستوود در دستان فلینی!
نظر شما
پربازدیدترین ها
- «جگر هندی»؛ نمونهای از یک بازآفرینی موفّق نمایشی
- حضور فیلم کارگردان ایرانی در بخش جنبی جشنواره کن
- کاراکترهایی مثل «مهندس لقمان» و «مهندس حشمتزاده» در فیلم منصور به مهندس ترکان و مهندس نعمتزاده اشاره دارند
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
- به یاد آرش کوردسالی؛ فیلمساز نجیبی که جوانمرگ شد
آخرین ها
- فستیوال «کوچه» برگزار می شود
- حسین سلیمانی داور جشنواره ایتالیایی شد
- «یخ بستگی»؛ نمایشی که شنبهها سانس فوقالعاده دارد
- تأملی بر فیلم «صیاد» و بازنمایی یکی از مؤمنترین فرماندهان ایران/ صیاد در آیینه سینما
- موفقیت بینالمللی نمایش «مستطیل» در امارات
- «دورهمی زنهای دیکتاتورها» در تالار حافظ
- اولین جایزه بهرام/ یادداشت جواد کراچی درباره زندهیاد بهرام صادقیمزیدی
- «غبارزدگان» رونمایی شد
- شروین حاجیپور تیتراژ ابتدایی «وحشی» را خواند
- اولین نمایش جهانی «چشم در برابر چشم» در جشنواره ترایبکا
- با حضور داور ژاپنی جشنواره کن؛ هیات داوران جشنواره فیلم و عکس «پنج» معرفی شدند
- یک «پایتخت» غیرمعمولی/ فصل هفتم «پایتخت» جزو فصلهای موفق نبود
- انصراف شهاب حسینی از انتخابات خانه تئاتر/ هیات مدیره جدید انتخاب شد
- نمایش و نقدِ «مصائب شیرین ۲» در سینما اندیشه
- سوگ، فقدان و زوال با طنز؛ آیا «کفنها» آخرین فیلمِ دیوید کراننبرگ میشود؟
- شهاب سنگ بهتر است یا نقی معمولی؟
- پس از گذشت حدود ۲ ماه؛ فروش اکران نوروزی سینماها به ۲۷۰ میلیارد رسید
- فروش بیش از دو میلیاردی نمایشها در فروردینماه ۱۴۰۴
- پایان تصویربرداری یک روایت کمدی از حضور در آسایشگاه اعصاب و روان
- ۱۲۰ سالگی سینمای چین در جشنواره پکن
- فیلمهای ۱۵ کارگردانان چطور انتخاب شدند؟/ در جستوجوی فیلمهای غافلگیرکننده
- ریاست هیئت داوران دوربین طلایی کن برعهده فیلمساز ایتالیایی
- بزرگداشت فرهنگ جولایی در فرهنگسرای ارسباران
- یادبود «منوچهر والیزاده» در خانه هنرمندان ایران
- «چای با نویسنده» پل میان نویسندگان و مخاطب
- همایون اسعدیان مطرح کرد؛ «پیر پسر» پروانه نمایش دارد ولی قراردادی در شورای صنفی نمایش ندارد
- به یاد آرش کوردسالی؛ فیلمساز نجیبی که جوانمرگ شد
- نگرانی انجمن تهیهکنندگان مستقل از حکم قضایی فیلم «کیک محبوب من»
- «جگر هندی»؛ نمونهای از یک بازآفرینی موفّق نمایشی
- حضور فیلم کارگردان ایرانی در بخش جنبی جشنواره کن