سینماسینما، آرش عنایتی
فیلم زیبای مورفین به کارگردانی الکسی بالابانوف روایت پزشکی جوان به نام میخائیل آلکسیویچ پولیاکوف است که در آغاز سال ۱۹۱۷ در روسیهی در آستانهی انقلاب، به دهکدهای در حاشیهی کشورش میرود تا جانشین پزشکی اصیل و غایبی شود که توانایی خوبی در شفای بیماران داشته. پولیاکوف جوان (با آن پیشینهی شکست، شمایلِ بانوی جوانی که با خودش به همراه آورده و تاکیدش بر مورد خطاب قرار نگرفتن با لفظ ارباب) پس از شکست در مواجهه با نخستین بیمارش، چاره را در مصرف مورفین مییابد و هر چند مصرفش در آغاز سبب انقلابی در رفتارش و یافتنِ راهی برای شفای بیمارانش میشود اما به مرور، اثرات مخرب و مهلکش نمایان میشوند. (مسیری که از به دنیا آمدن کودک تا مرگ پدر و دختری در اثر سوختگی طی میشود) بالابانوف در سیری اپیزودیک و مشتمل بر میاننویسهایی مبتنی بر آنچه در آن سالها در فیلمهای سینمایی مرسوم بوده داستان نمادینش را پیش میبرد و اینچنین، بیش از هر چیز پادزهری بر زهری که بر جان مخاطبش نشانده تزریق میکند. بالابانوف آن پایانهای خوش هالیوودی و تفرعن اروپائیان را که در روایتهایی مشابه شاهدش بودهایم کناری مینهد و با گرمای بازی بازیگرانش (سرخوشیِ واسیلیِ بورژوا و حرکات دستانش/ نوسان پولیاکوف در نمایشِ دو وجه از شخصیتش و سکندری خوردنش در راه رفتن / و حیرانی آنا و…)، فیلمبرداری متناسب با لحن، زمانه و ژانر فیلم (برای نمونه، نمای تعقیب کالسکه توسط گرگها) و قابهایی به یادماندنی (برای نمونه، فضای داخل خانهی واسیلی و چینش کاراکترها بر اساس جایگاهشان و یا نمایی که در آن پولیاکوف در گوشهی کلیسا نشسته است) سرمای استخوانسوز سیبری را که هیچ، پیامِ خردسوزش را هم دلنشین میکند. (حرکت پولیاکوف از معشوق به کلیسا و در آخر به سالن سینما و آن کنش بحثبرانگیزش)
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- ماجرایِ ظریفِ وزارت خارجهی سوئیس
- آینهی استاد!
- «بیچاره، پاول بیچاره»؛ جشنِ تشییع!
- «تشخیص: نافرمانی»؛ داستانی آشنا!
- پسا سولاریس!
- فیلم «۹۷۷»؛ پسا سولاریس!
- «ستاره»؛ آکواریوم
- «شوهر ستاره»؛ حقیقتی منبعث از زندگی و تجربهی زیستهی بخشی از زنان
- به وقت فرعون
- «بچه مردم»؛ فیلمی که به دیگران جوالدوز میزند، اما از زدن سوزن به خودی باز میماند
- ذلت ماندن یا لذت رفتن و رستن!
- قابهای رنگین از روزگاری ننگین!/ نگاهی به فیلم ۱۹۷۶
- سقوط قهرمان، فروپاشی جامعه/ نگاهی به فیلم «اعدام»
- تبانی ابر قدرتها و تباهی ملتها/ نگاهی به فیلم «در سایه»
- همسویی مدرنیته و سنت در جایگاه قدرت!/ نگاهی به فیلم «اتاق دبیران»
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
- نمایش تمام موزیکال «رابین هود»
- «الکترون» نامزد بهترین فیلم جشنواره انگلیسی شد
- تحلیل روانکاوانه فیلم «دوستداشتنی»؛ این رابطه دوست داشتنی نیست
- نمایش «برادران کارامازوف»؛ وفادار به روح اثر نه کالبد
- درباره کامران فانی و ترجمهای ناب/ مرغ دریاییِ فانی
- فیلم کوتاه «شامیر» نامزد بهترین فیلمبرداری جشنواره امریکایی شد
- درمان از نگاهی دیگر؛ وقتی سرطان، بازیگر صحنه زندگی میشود
- گاو خشمگین ۴۵ ساله شد
- «زیر درخت لور»؛ تصویری از انزوا و شکاف عاطفی
- «جستوجو در تنگنا»؛ انگار این همه چیزی باشد که از شهر و دیوارهایش به میراث بردهایم
- حمید طالقانی درگذشت
