سینماسینما، پدرام عبهر:
«دارکوب» فیلمی است اجتماعی که بار دراماتیکش از اغلبِ فیلمهای این ژانر در سینمای ایران سنگینتر است. در واقع «دارکوب» یک فیلمِ اجتماعی قصّهگوست که بیش از اینکه بر شخصیتها و روابط و بدبختیها و مشکلاتشان تمرکز کند، بر قصّه و پیشبرد آن متمرکز میشود و دقیقاً به همین دلیل است که از بسیاری از فیلمهای اجتماعی چندسال اخیر جذّابتر و گیراتر است. و البتّه متأسّفانه باز به همین دلیل است که وقتی مسیر قصّهاش از میانهی راه منحرف میشود و به دام سانتیمانتالیسم میافتد، از گیرایی و جذّابیتش کاسته میشود.
«دارکوب» روایتگر قصّهی زنی است معتاد به شیشه (سارا بهرامی)، که سالها قبل، همسر و دختر نوزادش را (که گمان میرود مرده باشد) رها کرده و حالا ناگهان مثل اجل معلّق سروکلّهاش پیدا شده و زندگی همسر سابقش (امین حیایی) را، که مجدّداً ازدواج کرده و دختر خردسالی هم دارد، به هم میریزد. با ورود مهسا (بهرامی)، گرهها و تعلیقهای خوبی وارد قصّه میشود که مهمترینشان این است که آیا دخترک خردسال همان باران، نوزاد مهساست یا باران واقعاً مرده و گُلی ثمرهی ازدواج دوم روزبه (حیایی) و دختر نیلوفر (مهناز افشار) است. فیلم با این گرهافکنی و با ظاهرشدنهای مداوم و غافلگیرانهی مهسا در زندگی روزبه و نیلوفر لحظه به لحظه ملتهبتر میشود و حتّی اندکی حال و هوای فیلمهای ترسناک را به خود میگیرد. امّا سکّهی فیلم یک روی دیگر هم دارد؛ یعنی، از سویی، قصّه پرالتهاب روزبه و نیلوفر و دخترشان گلی را داریم که با مخمصهای به نام مهسا روبر شدهاند و میخواهند با کمترین هزینه و آبروریزی قضیه را فیصله دهند (و این معمّا که بالاخره آیا گلی همان باران است یا نه همچنان به قوّت خود باقی است)، و از سویی دیگر قصّهی مهسا و اعتیاد و بدبختیهایش را داریم و همراه با او به خانهاش میرویم و با دختران معتادِ دیگری که همخانهی مهسا هستند، و با بدبختیها و دلخوشیهای کوچک و آرزوهای بزرگشان آشنا میشویم. تا میانهی راه، بینِ این دو روی سکّه توازن خوبی برقرار است و فیلم سرِ پا میماند و قصّهاش جذّاب و گیرا پیش میرود. امّا رفتهرفته این توازن بههم میخورد، فیلم گره اولیّهاش را زود باز میکند، هیجان و التهابِ ابتداییاش کاهش مییابد و عملاً تغییر لحن میدهد. این تغییر لحن تا جایی ادامه مییابد که مثلاً در سکانسی که نیلوفر به پارک میرود، احساس میکنیم کلاً با فیلم دیگری روبرو هستیم. پایانبندی فیلم هم در همین راستا شاید بزرگترین نقطهضعف فیلم باشد. بهطور خلاصه، «دارکوب»ی که کوبنده و پرالتهاب آغاز میشود، فانتزی و ملودرام به پایان میرسد. گویی فیلم برای پرهیز از «سیاهنمایی» از آن سوی بام میافتد.
بهروز شعیبی، در سومین اثر سینماییاش، از «سیانور» فاصله گرفته و به حال و هوای «دهلیز» نزدیکتر شده است. شعیبی در «دارکوب»، مثل «دهلیز»، دغدغهای اجتماعی دارد و دغدغهاش را در قالب قصّهای گیرا تعریف میکند. فیلم، کارگردانی قابل قبولی دارد. بازیها همگی خوب و باورپذیرند؛ شخصاً امین حیایی «دارکوب» را از امین حیایی «شعلهور» بیشتر میپسندم. مهناز افشار هم خوب و کنترلشده بازی میکند. امّا بدون شک مهمترین نقشآفرینی فیلم را سارا بهرامی برعهده دارد. نقشی که سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اوّل زن را هم برای او به ارمغان آورد (و بار دیگر نشان داد که شاید سیمرغهای بلورین جشنوراه بر شانهی بازیگرانی که در نقش یک معتاد ظاهر میشوند، آسانتر مینشینند). هرچند به نظرم بهرامی در برخی لحظات، کمی کنترل نقش را از دست میدهد و اندکی اغراق در اکتش نمایان میشود (مخصوصاً در نوع خاص حرف زدنش).
در نهایت، «دارکوب» را میتوان یکی از فیلمهای «خوب» امسال دانست، و نه بیشتر. فیلم دستاور خاصی ندارد، نه از نظر فرم و نه از نظر محتوا. به همین خاطر ارزش یکبار دیدن را دارد امّا نمیتواند به اثری ماندگار تبدیل شود، نه در ذهن مخاطب و نه در سینمای ایران.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- بهروز شعیبی: قهرمان زن به قصه عمق میبخشد/ فیلمسازی برای توجه بهتر به روابط انسانی
- تضاد معنایی و ساختاری/ نگاهی به فیلم «آغوش باز»
- پر زرق و برق/ نگاهی به فیلم «آغوش باز»
- آنچه اصل است، عشق است/ نگاهی به فیلم «آغوش باز»
- امین حیایی و امیر جعفری با یک کمدی به سینماها میآیند
- پخش سریال جدید مازیار میری از امروز آغاز شد
- فیلمبرداری «کوکتل مولوتف» به پایان رسید
- «رقصنده» با حیایى و جعفرى غافلگیرى جدید گیشه
- تقلید زندگی/ نگاهی به فیلم «ارادتمند؛ نازنین بهاره تینا»
- اکران «بدون قرار قبلی» در بلاروس
- رییس سازمان سینمایی به خانمها تبریک نگفت/ پیام تبریک خزاعی در پی موفقیت سینماگران در ونیز و مسکو
- «بدون قرار قبلی» بهترین فیلم جشنواره مسکو شد
- گفتوگو با امین حیایی/ به سرنوشت اعتقاد دارم/ آنچه در مسیرم قرار میگیرد برایم درست است
- «بدون قرار قبلی»؛ بیادا و بیآلایش
- کارگردان فیلم «بدون قرار قبلی»: سازمان سینمایی باید مسائل را حل کند نه اینکه خودش هم معترض باشد
نظر شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- چهار مستند ایرانی در جشنواره هات داکس
- به انتخاب تماشاگران و به یاد شانتال آکرمن؛ ۱۵ روز سینماگران جشنواره کن جایزه جدید میدهد
- رقابت «آنیتا، گمشده در اخبار» در جشنواره استانبول
- پایان تور کنسرت علیرضا قربانی در تهران
- تلفیق شادی و شایستگی؛ نگاهی به برنامه «آی نسیم سحری عید شد»
- همکاری دوباره با یونیورسال؛ کیلین مورفی وارد ماجراهای جنجالی زغال سنگ آمریکا شد
- نگاهی به سریال افعی تهران
- علی اصغر رضایی نیک درگذشت
- ۱۰ روز مانده به شروع اجرا؛ نمایشِ بهرام افشاری ۲ میلیاردی شد
- برنامه تعطیلی سینماها در شبهای قدر
- به کارگردانی مهیار علیزاده؛ بازیگران نمایش «و تو هم برنگشتی» معرفی شدند/ اولین حضور شمس لنگرودی در تئاتر
- کنسرت «علیرضا قربانی» / گزارش تصویری
- بهار «مولوی» با متن محمد چرمشیر آغاز میشود
- شروع فیلمبرداری فیلم «پیکی بلایندرز» از ماه سپتامبر با حضور کیلین مورفی
- الهه نوبخت داور بخش اصلی جشنواره هلند شد
- جایزه جشنواره فریبورگ به ایران رسید
- جایزه جشنواره فریبورگ به ایران رسید
- «شیرین»، مثل عشق زنانه
- تلاش برای تحریف تاریخ/ نگاهی به فیلم «پرویزخان»
- فریاد، فضیلت است/ یادداشتی بر فیلم «داگویل» با نگاهی به پرفورمنس «ریتم صفر» مارینا آبراموویج
- جورج میلر با «فیوریوسا» به کن میرود
- نمایشگاه بینالمللی قرآن کریم با حمایت همراه اول در حال برگزاری است
- سفری به سوی ناشناخته ها
- فرامرز اصلانی درگذشت
- پوسترهای ۲ بخش جنبی جشنواره کن منتشر شدند
- جان تراولتا در یک فیلم درجه ۳ دیگر بازی کرد/ نمایش در آوریل
- عیدی همراه اول با سبدی از محصولات دیجیتال
- احمدرضا عابدزاده از عوامل «پرویز خان» شکایت کرد
- صدور پروانه نمایش غیرسینمایی برای ۴۱ اثر
- اجرای طرح «اکران شبانه» سینماها در تعطیلات نوروز