مورد عجیبی است این آقای علی نصیریان. در ۸۵ سالگی با این همه انرژی جلوی دوربین حاضر شدن و این همه تازگی در هنرنمایی، نظیر ندارد. در کارنامه بلندبالایش بازی ضعیف یا متوسط ندارد با انتخابهایی که درصد خطای پایینی دارند. او حتی در فیلمهای بدی مثل «امپراتور جهنم» و «شکارچی شنبه» و «ایران برگر» میتواند به تنها نقطه قوت کار بدل شود. هنوز خلاقیت در بازی اش موج میزند و کیفیت حضورش همه را تحتالشعاع قرار میدهد. هر نقشی را «باشکوه» بازی میکند، آنچنان که آن نقش جاودانه میشود و تا همیشه در یادها میماند. نگاههایش -نگاههای گویا و نافذش- یادآوری میکند که چقدر بازیگری وابسته به چشمهاست و فرق بازیگران را از نگاههایشان میشود فهمید.
مگر میشود این همه مدت -بیش از ۶۰ سال- در تئاتر و سینما و تلویزیون در صدها اثر درخشید و یک کار بیکیفیت بیرون نداد؟ با کمترین لغزش و بی هیچ کمفروشی. این همه شخصیت متنوع و این همه فیلم متفاوت طی این شصت و چند سال، کارنامه او را به یک فهرست درخشان تبدیل کردهاست.
از تقی پستچی، آقای هالو، گاو و دایره مینا و مدرسهای که میرفتیم با مهرجویی بگیر تا هزاردستان و کمالالملک و ستارخان و همه همکاریهایش با حاتمی و از سرایدار تا مهرگیاه، از دزد و نویسنده تا پول خارجی، از شیرسنگی و جادههای سرد تا کفشهای میرزانوروز و روز باشکوه، از جایزه و آفتاب نشینها تا جزیره آهنی، از ناخداخورشید تا بوی پیراهن یوسف و دیوانهای از قفس پرید و از سریداران و گرگها تا میوه ممنوعه و همین «برادرجان». اینها همه به کنار؛ آن همه تئاتر و تله تئاتر که در شماره نمیآیند را هم اضافه کنید. از «بلبل سرگشته» در سال ۱۳۳۵ تا «اعتراف» شهاب حسینی در ۱۳۹۷.
او پیشتر در «شهرزاد» بالاترین کیفیت ممکن را در نقش بزرگ آقا ارائه داد، سال گذشته در تازهترین فیلمش «مسخرهباز» نقشی را پذیرفت که در کارنامه بازیگری اش نمونه نداشت و کنار چند جوان پرانرژی طوری بازی کرد که دهانها دوخته شد و حالا بازیاش در سریال «برادرجان» (فارغ از کیفیتِ عمومیِ خودِ مجموعه) بسیار دیدنی و گاه میخکوب کننده است.
جدا از شخصیت فردی مستحکم و استوار خودِ نصیریان، پایبندی او به اصول اخلاقی و حرفهای، دوری همیشگی از حواشی مزاحم، انضباط و سلامت نفس مثالزدنیاش، موجب شده او به یک شمایل ماندگار در فرهنگ و هنر این سرزمین تبدیل شود. علی نصیریان با هر کارش ثابت میکند که برای تجربه کردن هر نقشی هنوز آماده است، برای در اوج ماندن هنوز انگیزه دارد و همواره صددرصدش را برای کارش میگذارد. این ویژگیها در این دوره و زمانه کیمیاست. آقای نصیریان کیمیاست، باشکوه است.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- فیلم کوتاه «شامیر» نامزد بهترین فیلمبرداری جشنواره امریکایی شد
- تقدیر ویژه جشنواره شبهای سیاه تالین از نصیریان/ علی نصیریان: مدیون تازهنفسها هستیم
- بزرگداشت و رونمایی از کتاب فرهاد آییش با حضور علی نصیریان برگزار شد
- جایزهای فراتر از پناهی و فیلمش
- طبقه فرودست، اخلاق و مسالهی انتخاب
- در دومین هفته اکران؛ تیزر «هفت بهارنارنج» منتشر شد
- یک یادداشت در هفت پرده
- آنها که «علت مرگ: نامعلوم» را توقیف کردند باید پاسخگو باشند!
- چند کلمه دربارهی فساد و فحشا و ابتذال و «کیک محبوب من»
- نصیریان: سینما را از مهرجویی آموختم/ اولین حضور رئیس جدید سازمان سینمایی در میان هنرمندان
- به بهانه تغییر رییس سازمان سینمایی/ باید مدیران را پاسخگو کنیم
- سی و ششمین جشنواره فیلم کودک و نوجوان؛ پروانه زرین روی شانه برگزیدگان
- علی نصیریان در سالگرد تماشاخانه سنگلج مطرح کرد: تئاتر را نمیتوان دیکته کرد
- جشنواره اسپانیایی به «دوربین فرانسوی» جایزه طلایی داد
- «شامیر» به سیبری میرود
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
آخرین ها
- «شمعی در باد»؛ جسورانهترین فیلم نیمه اول دهه هشتاد
- مهتاب ثروتی و مرجان اتفاقیان به «خاکستر خیال» پیوستند
- «جزیره آزاد»؛ خداوندگار خودخوانده جزیره آزاد
- جیمز کامرون: از سلطه هوش مصنوعی میگریزم/ «آوارتار۳» و شروع افتخارآمیز اکران
- بازیگر آمریکایی خودکشی کرد
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود






