سینماسینما، محمد حقیقت
نویسنده، نقاش، و موزیسین بزرگ و بازیگر ایرانی تبار فرانسوی، سرژ رضوانی در ۹۶ سالگی همچنان سرشار از زندگی است. او امروز مجموعهای از مشهورترین آهنگ های خود را به نام «گردباد آوازهای من» روانه بازار کرد. این مجموعه مورد استقبال فراوان منتقدان این رشته قرار گرفت و روزنامه لوموند با احترام بسیار به این شخصیت هنری چند وجهی به طور مفصل پرداخت.
سرژ رضوانی در ۲۳ مارس ۱۹۲۸ در تهران با نام اصلی سیروس رضوانی به دنیا آمد. پدرش مجید خان رضوانی در اصفهان در سال ۱۹۰۰ متولد شد و مادرش روس بود. وی با مادر در سن هفت سالگی به فرانسه آمد در حالی که فقط روسی صحبت میکرد.
سرژ بلافاصله به یادگیری زبان فرانسه پرداخت و در نوجوانی با هنرمندان و نویسندگان این مملکت آشنا شد. در سالهای ۱۹۶۰ با سینماگران موج نو از جمله تروفو، گدار و غیره آشنا شد و برای فیلمهای آنان موزیک و سرود ساخت و حتی در چند فیلم هم بازی کرد. ترانههای او توسط ژان مورو و غیره که خوانده میشد شهرت بسیار یافت و از فرانسه فراتر رفت.
وی همزمان نویسنده هم است و رمانهایی هم نوشته، او همچنان کار نقاشی را دنبال میکرد و در این مورد میگوید: «نقاشی کردن نوعی زیستن مرا توجیه میکند… نوعی هویت بخشیدن بین شما و چیزی که به دنبالش هستید در نقاشی شکل میگیرد.»
آثار او در گالریهای هنری مورد توجه بسیار قرار گرفته است وی با پل ادوارد هم نقاشیهای خود را به طور مشترک بهنمایش گذاشته بود. جدا از این، در زمینه تئاتر نیز تبحر بسیاری داشته و اولین نمایشنامههای تئاتریاش را از سال ۱۹۶۵ شروع کرده است.
در زمینه سینما ، زمانی که فرانسوا تروفو عاشق ترانهها و موزیکهای او بود، از او خواست برای فیلمش آهنگ «گرداب زندگی» را بنویسد و ژان مورو در فیلم تروفو آنرا به شکل فراموش نشدی اجرا کرد که مدتها ورد زبان مردم شده بود و باعت دو چندان شدن معروفیت سرژ رضوانی شد.
او سپس در فیلم «پیرو خله» از ژان لوک گدار هم بازی کرد و کلا جزو «گروه موج نو فرانسه» به حساب میآمد. روزی ژان لوک گدار ساعت هفت صبح به در خانه سرژ میرود او را از خوب بیدار میکند تا وی سریع سه آهنگ برای «آناکارینا» بازیگر فیلمش بنویسد که این آهنگ ها نیز در زمان خود بسیار محبوب فرانسویها میشود.
سرژ رضوانی با احساسهایی از شرق و ایرانی که در او رسوب کرده بود، شعرها و آهنگهایی به غایت نوستالژیک و احساس برانگیز میسازد که هنوز تازه و زنده است.
امروز او مجموعهای از بهترینها و مشهورترینهای این سرودها و موزیکها را در یک بستهبندی بینظیر باز نشر کرده است. چند سال پیش که تلویزیون فرانسه یک گفتگوی طولانی با او انجام داده بود، او کمی نیز در باره اصلیتش صحبت کرد، وی بسیار از اینکه ریشه ایرانی دارد با افتخار یاد میکرد. امروزه وی بین پاریس منطقه ششم (در آپارتمانی پر از نقاشی)، و از سوی دیگر، در منزلی که در جنوب فرانسه دارد زندگی و کار میکند. بنا به نوشته روزنامهنگار، سرژ رضوانی از روحیه با نشاطاش بنظر میآید که برای جشن تولد صد سالگی خود، آمادگی دارد.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- جیمز کامرون: از سلطه هوش مصنوعی میگریزم/ «آوارتار۳» و شروع افتخارآمیز اکران
- ۱۵ اثری که برای فهرست اولیه اسکار فیلم بینالمللی شانس بالاتری دارند
- نامزدهای جوایز آکادمی فیلم اروپا معرفی شدند/ «یک تصادف ساده» در میان نامزدها
- نگاهی به فیلم متفاوت همایون غنیزاده؛ رازها و دروغها
- توصیه کارگردان فرانسوی ایرانی تبار؛ قصههای شاهنامه را فیلم کنید
- یادداشت «کیانوش عیاری» در سوگ ناصر تقوایی
- ستایش دلپذیر یک کارگردان آمریکایی از «موج نو»ی فرانسه
- دنیای پرتلاش برخی از کارگردانان/ بن هنیه فیلم جدیدش را کلید زد
- «منفعت آدام»؛ رای دادگاه برای بچه چهار ساله
- گمانهزنی درباره هفت فیلم معرفیشده به بخش اسکار بینالمللی
- نامهای عاشقانه به شهر تهران؛ جایزه اصلی بخش روزهای ونیز به فیلم ایرانی رسید
- ستارهباران منتقدان برای «صدای هند رجب»
- «بیگانه» بهترین فیلم روز هفتم جشنواره ونیز
- غافلگیری در جشنواره ونیز با فیلمی از عربستان سعودی
- «آلفا»؛ استحاله انسان مریض به سنگ!
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- حقایقی درباره فیلم سرب ساخته مسعود کیمیایی به بهانه نمایش آن از تلویزیون
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
آخرین ها
- «بابا پیکاسو»؛ در چنبره عواطف، حرمان و جداافتادگی
- «شمعی در باد»؛ جسورانهترین فیلم نیمه اول دهه هشتاد
- مهتاب ثروتی و مرجان اتفاقیان به «خاکستر خیال» پیوستند
- «جزیره آزاد»؛ خداوندگار خودخوانده جزیره آزاد
- جیمز کامرون: از سلطه هوش مصنوعی میگریزم/ «آوارتار۳» و شروع افتخارآمیز اکران
- بازیگر آمریکایی خودکشی کرد
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت





