سینماسینما، کیوان کثیریان
نمیدانم دربارهی خبر اختصاص هزاران میلیارد تومان برای ساخت سریال «موسی» (ع) به کارگردانیِ ابراهیم حاتمیکیا چه میشود گفت. در شرایط بغرنج اقتصادی و اجتماعی مردمی که از تهیهی مایحتاج اولیه زندگی خود ناتوانند و در اوضاع ناامید کننده و بلاتکلیف سینما و فرهنگ که هیچ سینماگر و هنرمند مستقلی قادر به کارکردن نیست، هزینه کردن هزاران میلیارد تومان برای یک سریال چه معنایی دارد؟ در شرایطی که کشور در سختترین وضعیت اقتصادی خود -احتمالا در طول تاریخ- به سرمیبرد و روز به روز «فلاکت» در جامعه فراگیرتر میشود، در شرایطی که کسر بودجه کلان دولت در کمین جیب ملت نشسته و مالیاتهای رنگارنگ و کمرشکن انتظار مردم بینوا را میکشند، هزینه کردن این همه پول بیزبان از محل بیتالمال با کدام دلیل عقلانی و قانونی قابل توجیه است؟ این بودجه واقعا از کدام محل، تامین و پرداخت میشود؟ آیا رضایت مردم که علیالظاهر صاحبان اصلی این بودجهاند، لحاظ شده؟ آیا آقایان قرار است اشتباه فاحش پروژهی فاجعهبار و شکست خوردهی مجید مجیدی – محمد رسولالله (ص)- را در ابعاد بزرگتر تکرار کنند؟ فیلمی که با بودجه نجومیاش، نه در اکران داخلی موفق بود و نه در ابعاد بینالمللی، به کوچکترین توفیقی دست یافت. آیا این پروژه، اهداف سیاسی را دنبال میکند و برای مبارزه با اسرائیل طراحی شده؟ اگر اینطور است آیا اساسا به این فکر شده که محل ارائه و پخش چنین پروژه عظیمی کجاست؟ در تلویزیون خودمان؟ که چه کسی تماشا کند؟ هدف از صرف اینهمه وقت و سرمایه برای این پروژه چیست؟ ارزش افزوده آن کدام است؟ و قرار است چه نتیجهای داشته باشد و چه منافعی عاید چه کسانی یا چه گروهی شود؟ و به راستی آیا این سوالات، گمانهی مشکوک بودن این پروژه را تقویت نمیکند؟
اصلا یک سوال کلیدی! چرا ساختن سریال «موسی» (ع) برای جمهوری اسلامی اینقدر مهم است ولی مثلا ساخت سریال حضرت عیسی (ع) یا حضرت ابراهیم (ع) اینقدر اهمیت ندارد؟ این اهمیت از چه روست که پس از گذشت سالها با تغییر سه کارگردان(سلحشور، شورجه، حاتمیکیا)، آقایان هنوز بیخیال «موسی» نشدهاند؟ این اهمیت از چه روست که هزاران میلیارد تومان میارزد؟ دقت کنید؛ هزاران- میلیارد- تومان.
نمیدانم این علاقه شدید برای تصویر کردنِ داستانهای قوم بنی اسرائیل از کجا سرچشمه میگیرد(حضرت سلیمان، مردان آنجلس، یوسف پیامبر، موسی و…) ولی امیدوارم مسئولان تلویزیون، کارگردان و تهیه کننده سریال موسی (ع) توضیحات متقاعد کنندهای برای اقناع افکار عمومی داشته باشند، گرچه گمان نمیکنم هیچ مسئولی در این کشور نیازی به پاسخگویی در هیچ موردی احساس کند.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- فیلم کوتاه «شامیر» نامزد بهترین فیلمبرداری جشنواره امریکایی شد
- رابطه ظرف و مظروف
- وقتی درختان شهر در جشنواره شهر موضوعیت ندارد
- جایزهای فراتر از پناهی و فیلمش
- طبقه فرودست، اخلاق و مسالهی انتخاب
- پیشبینی درآمد ۸ هزار میلیارد تومانی برای صداوسیما در سال ۱۴۰۴
- یک یادداشت در هفت پرده
- به وقت فرعون
- آنها که «علت مرگ: نامعلوم» را توقیف کردند باید پاسخگو باشند!
- آیین، آینهای رو به فرهنگ
- کدام شبکههای تلویزیونی ادغام یا منحل میشوند؟
- مدیر پلتفرم فیلیمو خبر داد؛ دریافت ابلاغیه شکایت صداوسیما به دلیل پخش فوتبال و «جوکر» و چند سریال
- چند کلمه دربارهی فساد و فحشا و ابتذال و «کیک محبوب من»
- بازدید پیمان جبلی از ۲ سریال الفویژه؛ پخش «سلمان فارسی» در زمان مقرر/ رونمایی از «موسی (ع)» در جشنواره فجر
- به بهانه تغییر رییس سازمان سینمایی/ باید مدیران را پاسخگو کنیم
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
- نمایش تمام موزیکال «رابین هود»
- «الکترون» نامزد بهترین فیلم جشنواره انگلیسی شد
- تحلیل روانکاوانه فیلم «دوستداشتنی»؛ این رابطه دوست داشتنی نیست
- نمایش «برادران کارامازوف»؛ وفادار به روح اثر نه کالبد
- درباره کامران فانی و ترجمهای ناب/ مرغ دریاییِ فانی
