کامران محمدی رماننویس و روزنامهنگار در همشهری نوشت :
بله حق با عادل فردوسیپور است؛ فوتبال شاید تنها جایی است که انسان، خیلی سریع، بهسرعت فقط ۹۰دقیقه به آرزوهایش میرسد. میدانی که ۲ملت بدون توپ و تانک با یکدیگر میجنگند و بعد، پیراهنهایشان را به نشانه دوستی تعویض میکنند، به سر یکدیگر دست میکشند، برای هم استوری میگذارند که «سرت را بالا بگیر مرد، ما همه حرفهای هستیم و اشتباه میکنیم. ناراحت نباش و مثبت فکر کن. در بازیهای بعد موفق باشی.» این پیام علیرضا جهانبخش است به «عزیز بوهادوز» بازیکن مراکشی که جمعهشب غمگینترین مرد جهان بود؛ او که در آخرین لحظهها، لحظهای زمان را از خاطر برد و توپش سمت جبهه خودی چرخید. بله، اینجا توپها قدرتی فراتر از تانکها و هواپیماها دارند و میتوانند در کسری از ثانیه، انسانی را به غمگینترین آدم جهان تبدیل کنند؛ بدون ذرهای خرابی. حالا بروید صفحههای مجازی غمگینترین مرد جهان را ببینید تا میزان خرابیهای مجازی را ارزیابی کنید. دوباره بازی را باختهایم. پیراهنهایمان را عوض نکردهایم. دست حریف را نگرفتهایم تا از زمین بلند شود و به بعد فکر کند. به عوض به سرعت سراغ دنیای غیرواقعی خودمان رفتهایم و طوری از عزیز شدن «عزیز بوهادوز» نوشتهایم که اندوه عمیقی که در عمق چشمهای او نشسته است، به خشمی همیشگی تبدیل شود. وزن غم یک ملت بر شانههای بوهادوز میتوانست با سبکی تحملناپذیر شادی ما کمتر شود، اما نشد. بوهادوز را تمسخر کردیم. او را به طعنه و با ریشخند به صدر بردیم و به این شیوه، به شیوه جهان سومی خودمان، مثلا جشن گرفتیم. کاری کردیم که بوهادوز صفحه اینستاگرامش را ببندد و حالا دورخیز کردهایم برای رونالدو، کاستا، راموس، دخیا و… تا دوباره کار را به جایی برسانیم که یکی مثل «لیونل مسی» پیدا شود و مثل ۴سال پیش برایمان بنویسد: «برای این ملت متأسفم!»
بله اینجا همان جایی است که «۸۰ میلیون، یک ملت، یک ضربان قلب» معنا پیدا میکند. همانطور که ضربان قلب امید ابراهیمی، وقتی که با همه وجود میجنگید و از نفس افتاده و زخمی بر زمین افتاده بود، ضربان قلب همه ما بود. همانطور که وقتی بیرانوند، شلیک کالیبر ۴۵بازیکن مراکش را از روی خط دروازه ما دور کرد، دستهای او دستهای همه ما بود و آرزوهای یک ملت را در دستکشهایش حمل میکرد. فوتبال، مسئله مرگ و زندگی نیست؛ چیزی فراتر از آن است(۱) شاید دست یافتن به آرزوها، شاید عیش مدام جمعهشب تا همین حالا که در صدر گروه مرگیم و زندگیمان رنگ و بوی دیگری گرفته است. شاید هم فراموشی دستهجمعی یک ملت، دستکم برای چند روز… . کودکان سرپل ذهاب هنوز نه تلویزیون دارند، نه حتی سقفی بالای سر اما آنها هم در جشن جمعی یک ملت شریک بودند. آب بندر ماهشهر نه قابل خوردن است، نه حتی میتوان با آن غسل کرد اما یوزهای ایرانی، غرور را به ما برگرداندهاند. سرمان را دستکم تا چهارشنبه بالا میگیریم؛ بگذار پنجشنبه، راموس هم مثل مسی برای «یک ملت» ابراز تأسف کند. اینجا ضیافت فراموشی یک تمدن است. خوش باشیم.
۱٫ این جمله از بیل شانکلی، مربی لیورپول در دهههای ۶۰ و ۷۰ است.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- جبلی در جمع دانشجویان مطرح کرد؛ شبکه خبر را برای «متروپل» به خط کردیم، گفتند بس است!/ تحت فشاریم
- صحبتهای علی فروغی درباره عادل فردوسیپور/ کار فردوسیپور داشت از مدار خارج میشد
- بر سر برنامهای دیگر از عادل فردوسیپور در شبکه ورزش چه آمد؟
- اعتراض شدید نرگس آبیار به عدم صدور مجوز برنامه عادل فردوسیپور/ عادل اعتبار صدا و سیما
- تست گزارشگری عادل فردوسیپور در یک برنامه تلویزیونی + ویدئو
- بازیکن تیم تراکتورسازی تبریز: خیلی از فوتبالیستها دلتنگ عادل هستند
- ضربه فنی!/ «فوتبال برتر» و جای خالی عادل فردوسیپور
- داستان حذف فردوسیپور و برنامه «نود» روی صحنه میرود
- نامه سرگشاده ۱۰۳۳ نفر از خبرنگاران و اهالی رسانه به علیعسکری / نود و فردوسی پور را حفظ کنید + اسامی کامل خبرنگاران
- واکنش مدیرگروه اجتماعی شبکه۳ به اتفاقات امروز: صحبتهای فردوسیپور خلاف اخلاق حرفه ای بود/ سوابق او لطمه خورد
- نگاهی به صحبت های مدیر شبکه ۳ و عادل فردوسی پور در برنامه حالا خورشید / بازی اصول گراها
- اول یک سوزن به خودمان بزنیم و بعد…!
- سه رویداد و سه توصیه
- مزدک میرزایی: اختلافی با فردوسیپور ندارم اما برای گزارشگری جام جهانی دعوت نشدم!
- وقتی پویول از میهماننوازی مسوولان تلویزیون تشکر میکند!
نظر شما
پربازدیدترین ها
- محمد رسولاف با «دانه انجیر مقدس» به کن باز میگردد
- کارگردان کانادایی که عاشق فرهنگ ایران شد/ ماتیو رانکین: از سینمای ایران تاثیر گرفتهام
- احیای ناپلئون در کن/ نخستین نمایش جهانی نسخه ترمیمشده «ناپلئون به روایت ابل گانس» در جشنواره
- فیلم ترنس مالیک به جشنواره کن نرسید/ لیلا حاتمی با مریم مجدلیه به ونیز میرود؟
- شمشیرها برق میزنند/ نگاهی به فیلم «شوگان»
آخرین ها
- نمایش «شیرین» کیارستمی در جادوی سینما بنیاد حریری
- آغاز ثبتنام دهمین دوره کارآموزی همراه اول
- تتلو در دادگاه: عذرخواهی میکنم
- مستانه مهاجر داور جشنواره الجزایر شد
- فیلم ترنس مالیک به جشنواره کن نرسید/ لیلا حاتمی با مریم مجدلیه به ونیز میرود؟
- «آقای قاضی» به شبکه دو میآید
- واکنشها به گفتگوی عضو هیئت مدیره نماوا/ شورای صیانت خانه سینمای ایران بررسی میکند
- محمد رسولاف با «دانه انجیر مقدس» به کن باز میگردد
- بستههای همراه اول ویژه حج ۱۴۰۳ اعلام شد
- چرا «سرزمین مادری» فعلا متوقف است؟
- اکران «همسایه شما، زهره» در هنر و تجربه/ پوستر فیلم رونمایی شد
- کمال تبریزی به دبیری جشنواره فیلم اقوام ایرانی نرسید
- معرفی نامزدهای دومین جشنواره «عروسکخونه»
- «ایستاده با گرگ» نامزد دریافت جایزه از جشنواره دهلی نو شد
- کیلین مورفی، بهترین بازیگر مرد آکادمی فیلم و تلویزیون ایرلند/ پیروزی «اوپنهایمر» کامل شد
- شمشیرها برق میزنند/ نگاهی به فیلم «شوگان»
- اردیبهشتِ تئاتر شهرزاد با سه نمایش
- مستندی از «حمید سهیلی» در موزه سینما نمایش داده میشود
- انتشار پوستر «آن دو» با تصویری از لحظه شهادت کاراکتر اصلی
- دبیر هفتمین دوره جایزه پژوهش سال سینمای ایران منصوب شد
- صدور پروانه ساخت غیرسینمایی برای ۴ فیلم کوتاه داستانی
- ادامه اجرای «سهخواهر» در تالار مولوی
- یک واقعگرای بیرحم؛ دل تورو درباره میازاکی چه نوشت؟/ سینماییهای فهرست تایم ۲۰۲۴
- راهیابی ۳ فیلم کانون به جشنواره بینالمللی کودکان لکنوی هند
- تمدید فراخوان دومین جشنواره ایده تا محصول صنعت ارتباطات
- فراخوان تأمینکنندگان گوشی همراه
- «هیس» در فستیوال «روسکایا کلاسیکا» روی صحنه میرود
- کنایه کارگردان «آپاراتچی» به تبعات استفاده نکردن از تبلیغات ماهوارهای
- «گالیله» با ۳ اجرا ۳۰۰ میلیون فروخت
- کیانو ریوز در فیلم جدید روبن اوستلوند بازی میکند