فیلم «سوءتفاهم» ساخته احمدرضا معتمدی فیلمی دانشورانه و پرتحرکی است که به مفهوم درست کلمه فلسفه را با سینما و ارتباطات درهم آمیخته و به نظرم کارگردان به خوبی از عهده کار برآمده است. به گمانم از آنجایی که کارگردان قصد داشت یک درک بوردیاری را در نسبت بین فراواقع و واقع نشان دهد، این در کل فیلم تسری یافته، به گونه ای که می شود مفهوم سوء تفاهم را در پرده های مختلف فیلم دید. حسن دیگر فیلم این است که ذهن مخاطب را راکد نگه نمی دارد و تداخل بین واقعیت و فراواقع را به گونه ای در برابر او قرار می دهد که نمی داند در کجا با واقعیت و در کجا با فراواقعیت روبه رو است؛ و این درگیری به گونه ای مکسور در فیلم اتفاق می افتد و مطالب را مرتبا در مواجهه با معمای واقع- فراواقع قرار می دهد. دیگر نکته ای که در فیلم «سوءتفاهم» برایم نمود داشت اینکه کنشگران کجا با واقعیتی روبه رو هستند و کجا با ذهنیت یا تخیل؟ از ابتدا تا انتهای فیلم این درهم آمیختگی فیلم را می شود دید و حاصل آن یک سوء تفاهم می شود و وقتی سوءتفاهم شکل گرفت، طبیعتا گفت وگویی نمی تواند شکل بگیرد و من این نکته را از ابتدا تا انتها درک کردم به اینکه گفت وگویی شکل نگرفت، چون همه در برابر هم هستند و تا لحظه آخر معلوم نمی شود کدام واقعی و کدام غیرواقعی است. بیننده و شاید بازیگران که قرار است بازی کنند می مانند که در حال حاضر دارند نقش فیلم را بازی می کنند و یا کسب پول می کنند. فیلم بدون حاشیه و بدون اعمال صحنه های تصنعی توانسته به مساله سوءتفاهم بپردازد. سوء تفاهمی که نمی تواند گفت وگویی را شکل بدهد و طبیعتا سوءتفاهم ازآنجا شکل می گیرد که زندگی در واقعیت و زندگی در فراواقعیت با هم تداخل پیدا می کند. به هر حال شاید واقعیت زندگی هم همین گونه باشد، اینکه کجا نقشی بر دیوار هست و کجا نقشی واقعی. مهم ترین وجه برجسته فیلم آنجاست که این درهم آمیختگی را که بازتابی از جهان ارتباطی معاصر است، هم در کلیت فیلم و هم در جزییات تحقق بخشیده است. کلیت فیلم را با این پرسش کلی درگیر می کند که در کجا با واقعیت رودررو هست و کجا با فراواقعیت. در جزییات نیز این پرسش جا به جا خود را می نمایاند. بازیگران با بازیگردانان دچار سوءتفاهم شده اند. آنها سناریویی را بازی می کنند و تصویری برمی آورند، اما چیز هایی ظاهرا واقعی است. به محض اینکه در پیشبرد کسب پول اقدام می کنند با اموری نقشه ای درگیر می شوند. این فضای سوء تفاهم، مانع از برقراری گفت وگو می شود. فضایی ناشی از آنکه ناپیداست کجا نقشی واقعی در کار است و کجا نقش بر دیوار است. به عقیده من «سوءتفاهم» فیلمی درخور اندیشیدن است و فیلم اندیشه ای است که می شود در حوزه ارتباطات و به خصوص در حوزه گفت وگو آن را مورد تامل قرار داد.
□
روزنامه اعتماد
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
نظر شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- تحسین امیر کوستوریتسا از فیلم سینمایی «دوار» در جشنواره فیلم روح آتش
- چهار مستند ایرانی در جشنواره هات داکس
- به انتخاب تماشاگران و به یاد شانتال آکرمن؛ ۱۵ روز سینماگران جشنواره کن جایزه جدید میدهد
- رقابت «آنیتا، گمشده در اخبار» در جشنواره استانبول
- پایان تور کنسرت علیرضا قربانی در تهران
- تلفیق شادی و شایستگی؛ نگاهی به برنامه «آی نسیم سحری عید شد»
- همکاری دوباره با یونیورسال؛ کیلین مورفی وارد ماجراهای جنجالی زغال سنگ آمریکا شد
- نگاهی به سریال افعی تهران
- علی اصغر رضایی نیک درگذشت
- ۱۰ روز مانده به شروع اجرا؛ نمایشِ بهرام افشاری ۲ میلیاردی شد
- برنامه تعطیلی سینماها در شبهای قدر
- به کارگردانی مهیار علیزاده؛ بازیگران نمایش «و تو هم برنگشتی» معرفی شدند/ اولین حضور شمس لنگرودی در تئاتر
- کنسرت «علیرضا قربانی» / گزارش تصویری
- بهار «مولوی» با متن محمد چرمشیر آغاز میشود
- شروع فیلمبرداری فیلم «پیکی بلایندرز» از ماه سپتامبر با حضور کیلین مورفی
- الهه نوبخت داور بخش اصلی جشنواره هلند شد
- جایزه جشنواره فریبورگ به ایران رسید
- جایزه جشنواره فریبورگ به ایران رسید
- «شیرین»، مثل عشق زنانه
- تلاش برای تحریف تاریخ/ نگاهی به فیلم «پرویزخان»
- فریاد، فضیلت است/ یادداشتی بر فیلم «داگویل» با نگاهی به پرفورمنس «ریتم صفر» مارینا آبراموویج
- جورج میلر با «فیوریوسا» به کن میرود
- نمایشگاه بینالمللی قرآن کریم با حمایت همراه اول در حال برگزاری است
- سفری به سوی ناشناخته ها
- فرامرز اصلانی درگذشت
- پوسترهای ۲ بخش جنبی جشنواره کن منتشر شدند
- جان تراولتا در یک فیلم درجه ۳ دیگر بازی کرد/ نمایش در آوریل
- عیدی همراه اول با سبدی از محصولات دیجیتال
- احمدرضا عابدزاده از عوامل «پرویز خان» شکایت کرد
- صدور پروانه نمایش غیرسینمایی برای ۴۱ اثر