زمان اوج، محصولاتی ساخته که مخاطبان بسیاری داشته و جریان فکری تاثیرگذاری در سینما شکل داده است. قبل از سازمان اوج، نهادهای حکومتی بسیاری وارد عرصه فرهنگ شده، فیلم ساخته، کتاب منتشر کرده و فعالیت هایی از این نوع داشته اند، اما بسیاری از آنها جریان فکری ایجاد نکرده اند.
اوج در مدت زمان کوتاهی که در عرصه رسانه فعالیت کرده موفق شده جریان فکری اثر گذار به وجود بیاورد. این محصول یک اتفاق مهم در این سازمان است.
اوج تفکر قبلی، شیوه های قبلی، آدم های قبلی و نگاه قبلی به موضوع فرهنگ و رسانه را کنار گذاشته، بنابراین از این شیوه نگاهی تازه، آثاری جدید و جریان فکری تاثیرگذاری خلق شده که حتی نگاه ما به محصولات پروپاگاندا را عوض کرده است. یعنی ما می توانیم فیلمی ببینیم که نگاه تبلیغاتی دارد، به حاکمیت متصل است اما تبلیغاتش گل درشت نیست و این آثار درگیر کننده، خوش ساخت و جذاب هستند.
ما در سینما گاهی با آثاری مواجه ایم که دولتی است. دولت در آنها سرمایه گذاری و مشارکت دارد و فیلم هایی که حکومتی هستند. نهادهایی هستند که بر اساس وظایف و اولویت هایشان فیلم می سازند و «اوج» یکی از مهم ترین آنهاست.
کاری که «اوج» انجام داده این بوده که توانسته طیف بیشتری را درگیر تولیداتش کند. فیلم ها و مستندهایی ساخته که گروه وسیع و متنوعی مخاطب داشته اند و این یک امتیاز بزرگ است. این تغییر روش و شیوه، این تغییر نگاه و راهبردی برای ساخت فیلم، مستند و سریال و جذب مخاطب بالا، نشانه خوبی است.
بیشتر محصولات این سازمان متوسط و خوب هستند. طبیعی است همه دارای یک کیفیت ممتاز نبوده اند. من بیشتر فیلم های سینمایی اوج را دیده ام. «تنگه ابوقریب»، «به وقت شام» و حتی «۲۳ نفر» از آثار شاخص این سازمان هستند.
امیدوارم با وجود هجمه هایی که نگاه، تفکر و شیوه قبلی به سازمان اوج داشته، دوستان در این سازمان در ادامه مسیرشان موفق باشند و تلاش کنند با وجود مخالفت ها به راهشان ادامه بدهند.
به روز بودن و مطالعه جریان های اجتماعی و گرایش مردم می تواند باعث ساخت آثاری جذاب تر در این سازمان باشد. به نظر می رسد یکی از دغدغه های این سازمان، جلب نظر طیف های گسترده ای از اجتماع است. به روز بودن و مطالعه و شناخت وضعیت اجتماعی می تواند آنها را به این هدف نزدیک کند.
درباره نقدها و از جمله این نقد که سازمان «اوج» فیلمسازی را گران کرده، من این قدر ساده به موضوع نگاه نمی کنم، به نظرم ساخت فیلمی مانند «تنگه ابوقریب» کاری سخت و گران است. اما این پروژه ارزش هزینه کردن را داشته است.
به نظرم اتفاقی که با اوج در فضای فرهنگی افتاده باید بررسی شود، این جریان فکری که شکل گرفته و تاثیری که بر سینما و مخاطبان داشته، اهمیت بیشتری از این مباحث دارد. به نظرم تبلیغات درباره این سازمان و محصولاتش چندان مفید و قوی نبوده است.
نیاز است مدیران این سازمان در این زمینه بیشتر فکر و برنامه ریزی کنند و در تبلیغات هم پیرو همان شیوه های تازه و خلاقانه تولید اثر باشند.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- ویژگیهای تفکری که سینما را از بنبست و سکون نجات داد
- یادداشت فریدون جیرانی درباره وضعیت سینمای اجتماعی؛ باور تغییر باورها
- فریدون جیرانی رئیس کانون کارگردانان شد
- در نشست «بررسی سینمای اجتماعی» مطرح شد؛ سینمای اجتماعی زاییده تحولات اجتماعی و سیاسی جامعه است
- «بودن یا نبودن» و تبدیل خشونت به امید/ عیاری نمونهای از عیار شرافت در سینمای ایران است
- در نشست نقد و بررسی «آبادانیها» مطرح شد؛ نقش عیاری در زبان سینمایی و تحول آن بسیار موثر است/ «آبادانیها» عدالت اجتماعی را وارد سینما کرد
- نسخه مرمت شده «آبادانیها» در موزه سینما
- پیام کانون کارگردانان به مناسبت اولین سالگرد درگذشت کیومرث پور احمد
- گزارش مراسم رونمائی از کتاب «دندان گرگ»/ یک داستان حماسی شهری
- مردی برای همیشه/ در ستایش فریدون جیرانی
- فیلمساز کاشتنی نیست، نسل انقلابی هم ساختنی نیست/ گفت و گوی جیرانی با میرکریمی درباره فیلم «نگهبان شب»
- سینمای ایران؛ دگرگونی یا ویرانی؟/ جیرانی، عسگرپور، کثیریان و فرشباف از آینده فیلمسازی میگویند
- همزمان با آخرین پاتوق فیلم کوتاه در تابستان ۱۴۰۱؛ پوستر سیونهمین جشنواره بینالمللی فیلم کوتاه تهران رونمایی میشود
- چرا لمپنها به سینما بازگشتند؟ | فریدون جیرانی: از باخت اصولگرایان در مجلس ششم شروع شد
- سینماگران هشدار دادند: بیکاری؛ بحران سینما در سال ۱۴۰۱/ آیا مدیران جدید میخواهند سینما را از ابتدا اختراع کنند؟!
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- حقایقی درباره فیلم سرب ساخته مسعود کیمیایی به بهانه نمایش آن از تلویزیون
آخرین ها
- «شمعی در باد»؛ جسورانهترین فیلم نیمه اول دهه هشتاد
- مهتاب ثروتی و مرجان اتفاقیان به «خاکستر خیال» پیوستند
- «جزیره آزاد»؛ خداوندگار خودخوانده جزیره آزاد
- جیمز کامرون: از سلطه هوش مصنوعی میگریزم/ «آوارتار۳» و شروع افتخارآمیز اکران
- بازیگر آمریکایی خودکشی کرد
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود





