به گزارش سینماسینما، ایرج تقیپور (یکی از مسئولان فارابی در دهه شصت) در آخرین مصاحبه اش با هفته نامه تماشاگران امروز حرف های جالبی زده است که در زیر بخش هایی از آن را می خوانید:
+ احمد نجفی در یک مصاحبه گفته بود برای اینکه فردین بازی کند از نهادهای مذهبی در قم برایش نامه گرفته بودند ولی محسن مخملباف آن مجوز را پاره کرد و گفت اجازه نمیدهد یکی مثل فردین روی پرده سینما برود. فقط هم او نبود؛ ملکمطیعی هم در خاطراتش میگوید یک آقایی که بیشتر کار تلویزیونی میکرد، گفته بود اگر ملکمطیعی بخواهد بیاید بازی کند من بازی نمیکنم. فقط این نبود که میل شخصی آقای بهشتی یا انوار باشد.
+ من میدانم در یک جلسه آقای بهشتی به آقای فردین گفته بودند که فعلاً اوضاع اوضاعی نیست که بشود در آن فردین با هویت سوپراستاریاش فیلم بازی کند. عجالتا زمان مناسبی نیست بگذارید زمان بگذرد. او تلاشش را کرد اما امکان بازی کردنش در دهه ۶۰ وجود نداشت. حالا اینکه یک عده میگویند که ضرغامی وقتی مسئول بود مجوز بازی ایرج قادری را داد، اینطور نیست؛ باید چند سالی میگذشت که گذشت و به طور طبیعی نوبت به ضرغامی رسید.
+ یادم است که آقای ایرج قادری در همان سالهای اول دهه شصت آمد وسط ساختمان امور سینمایی ایستاد و با صدای بلند گفت من اشتباه کردم، بگذارید به سینما برگردم. طنین صدایش آدم را خرد میکرد…
+ سوسن تسلیمی خودش ول کرد رفت. اینجا که خیلی هم روابط خوبی داشت و مورد احترام بود. خودش تصمیم گرفت برود آن طرف و هر چیزی دلش خواست بگوید.
+ چه کسی برای خانم فریماه فرجامی مشکل تراشید که نتواند بازی کند؟ مدیریت سینما کشور؟ چه کسی مانع کار ایشان شد؟ خب ایشان خودشان به شرایطی رسیدند در زندگی شخصیشان که دیگر از بازیگری دور شدند. دیگر اشتباهات زندگی شخصی این آدمها را که نباید بیاندازید گردن بهشتی و انوار.
+ ببینید، رک و راستش این است که آنها فیلمهای صحنهدار بازی کرده بودند و نمیتوانستند در شرایط بعد از انقلاب بازی کنند. تازه فردین که رفتار شخصیاش در فیلمها مشکلات اخلاقی نداشت، جمشید آریا که از این مشکلات نداشت هم در شرایط بعد از انقلاب برگشتنشان سخت بود، چه برسد به آنهایی که این برچسب روی پیشانیشان خورده بود.
مسئله فردین و ملکمطیعی و خیلی از دوستان دیگر این بود که میخواستند سوپراستار بازی کنند، کرمرضایی چنین ادعایی نداشت.
+ در آن سالها خانم فائقه آتشین در بزرگراه مدرس تصادف کرده بود و از ماشین پیاده شده بود و عصبانی بود از اینکه چرا کسی که با او تصادف کرده او را نشناخته. درد دوستان معترض عموما درد سوپراستاری بود، نه فیلم بازی کردن و سینما.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- درباره بازیگران زن مولف سینمای ایران/ ترانه علیدوستی؛ آخرین بازیگر زن مولف
- کالبد شکافی کارنامهی سینمایی بهرام بیضایی/ نگاهی به کتاب «موزاییک استعارهها»
- پردهخوانیِ شیرینِ رنجهای ناشنیده و ناگفته!
- برترینهای سینمای ایران در صد سال اخیر به انتخاب نویسندگان سینماسینما/ بخش چهاردهم
- برترینهای سینمای ایران در صد سال اخیر به انتخاب نویسندگان سینماسینما/ بخش سیزدهم
- تولد بیضایی و یک سکانس طلایی (۱۲)/ علی اصغر کشانی
- تولد بیضایی و یک سکانس طلایی (۹)/ نغمه خدابخش
- تولد بیضایی و یک سکانس طلایی (۸)/ ندا قوسی
- تولد بیضایی و یک سکانس طلایی (۶)/ فرهاد خالدی نیک
- تولد بیضایی و یک سکانس طلایی (۱)/ ساسان گلفر
- برشهای کوتاه/ صحنههایی از بازی کریم اکبری مبارکه در «مرگ یزدگرد»
- برشهای کوتاه/ سکانسی از «باشو غریبه کوچک»
- حالا ما به همه گفتیم زدیم شمام بگید زده خوبیت نداره/ درباره بهمن مفید
- مدیریت دهه شصت سینما و آنچه بر سرِ باشو آوردند + ویدئوی صحبتهای سوسن تسلیمی و بهرام بیضایی
- گفتوگو با اصغر رفیعی جم/ بهرام بیضایی خود یک دانشگاه بود
نظر شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- نمایشنامههای بهرام بیضایی؛ کلید درک جامعهشناسی خودکامگی در ایران
- مژده شمسایی: پیکر بهرام بیضایی در آمریکا به خاک سپرده میشود
- «ایرانم» علیرضا قربانی به تبریز رسید
- در رثای مردی که از فرهنگ ایران نوشید/ بیضایی؛ دلباخته شاهنامه
- بیضایی در بزنگاه ادبیات کهن و مدرن
- توجه ویژه لوموند به درگذشت بهرام بیضایی
- ایران را می شناخت/یادداشت احمد مسجد جامعی درباره بهرام بیضایی
- به یاد استاد بیضایی؛ صدایی که نه فریاد بود، نه خطابه
- برای بهرام بیضایی/ اسطوره همیشه زنده
- زبان بهمثابه مقاومت؛ در یادِ بهرام بیضایی
- در اندوه فقدان چهره شاخص موج نو سینمای ایران؛ بازتاب جهانی درگذشت بهرام بیضایی
- با موافقت شورای پروانه فیلمسازی؛ پروانه ساخت سینمایی برای ۷ فیلمنامه صادر شد
- در پاسداشت استاد بیبدیل هنرهای نمایشی ایران/ بیضایی، تاریخ و علامت تعجب
- در سوک سیاوش که از شاهنامه رفت
- یادبود بهرام بیضایی؛ ایرانی بودن بار بزرگی است بر دوش ما
- بریژیت باردو درگذشت
- برای رفتن غریبانه شیرین یزدانبخش؛ وصیتی به مثابه گلایه
- «کفایت مذاکرات» و خندههایی که از دل موقعیت میآیند
- «پرهیجان: نبرد برای اوبر»؛ چطور میتوانیم آرزوی شکستِ نجاتبخشمان را داشته باشیم؟
- درباره بازیگران زن مولف سینمای ایران/ ترانه علیدوستی؛ آخرین بازیگر زن مولف
- درباره اهمیت خواندن فیلمنامه اشغال بیضایی پس از جنگ ۱۲ روزه /بیگانه آزادی نمی آورد
- بهرام بیضایی درگذشت
- «موبهمو»؛ خط به خط، نفس به نفس، چهره به چهره
- در بیست و چهارمین دوره جشنواره؛ ۱۴ اثر از سینماگران ایرانی در داکا نمایش داده میشود
- از ۱۰ دیماه؛ «مرد خاموش» به سینماها میآید
- «بامداد خمار»؛ در منزلت فرودستی
- در ستایش سینمای بیچیز؛ همه چیز داشتن در عین بی چیزی
- آیین پایانی یازدهمین دوره انتخاب آثار برتر ادبیات نمایشی / گزارش تصویری
- شیرین یزدانبخش درگذشت
- افسانهای در حبس؛ سرنوشت «چریکه تارا»





