پایگاه خبری تحلیلی سینماسینما

 بخش عمده فیلمبرداری فیلم «تقصیر لانگلوا شد!» ساخته جدید محمد حقیقت به پایان رسید و تدوین آن آغاز شده است.

به گزارش سینماسینما این فیلم به شکل مستند-داستانی، با امکانات محدود، ساخته شده و ماجرای عاشقانه جوان ایرانی است که از اصفهان راهی پاریس شده تا کسی که برایش نامه فرستاده بود را ملاقات کند، اما جوان دیر به قرار می‌رسد. او نمی‌داند که آیا معشوقه نامه اش را دریافت کرده بوده یا نه. به جستجوی ماجرا برمی آید. در این مسیر، این جوان در گورستانی به شخص دیگری برمی‌خورد که برایش حکایت ها روایت می‌کند و به ویژه از کسی سخن می‌گوید که جوان به خاطر او به پاریس رفته بود. 

در همان نزدیکی جوان ایرانی (حالا در سن بالا) متوجه دخترجوان و زیبای فرانسوی می‌شود که روی قبری افتاده و با معشوق، با دلی شکسته در حال درد دل است و ناگفته های خود را باز می‌گوید. در این گورستان آدم های بزرگ سینمائی خفته اند و این دو جوان بعد از آشنائی با هم، سراغ آنها می‌روند تا اینکه…

مدت زمان نهایی این فیلم مستند-داستانی، که پروسه مونتاژ را طی می‌کند هنوز مشخص نیست اما براساس برآوردها، می‌تواند به یک فیلم بلند بالای ۶۰ دقیقه برسد. این فیلم به زبان فارسی و فرانسوی است.

عوامل سازنده فیلم عبارتند از: نویسنده و کارگردان: محمد حقیقت، فیلمبرداران : علیرضا میرزائی و دانا فرزانه پور، تدوین: محمد حقیقت با همکاری علیرضا میرزائی، صداربردار: محمد کردی، بازیگران: نوئمی استونس، محمد حقیقت، فرخ غفاری و… تولید: ماها فیلم (پاریس).

محمد حقیقت فعالیت سینمائی خود را با ساخت فیلم «سراب» که ۱۶ میلیمتری بود با بازیگری رضا عماد و فیلمبرداری اکبر خواجوئی در سال ۱۳۴۹ در شهر زادگاه خود، اصفهان، آغاز کرد. سپس با ساختن چند فیلم هشت میلیمتری از جمله «آفرینش» و «شهرمدفون» کار خود را ادامه داد. همزمان برای روزنامه «اصفهان» مطالبی درباره سینما می‌نوشت و گزارشی از ساخته شدن، هزار ویک شب (۱۳۵۳) ساخته پی‌یر پائولو پازولینی در هفته نامه فیلم و هنر به چاپ رسانید. قسمت اولیه تحقیقاتش درباره «تاریخ سینمای ایران» قبل از انقلاب در هفته نامه «رستاخیزجوان» به چاپ رسید. وی به همراه دوستانش، گروه آماتور فیلمسازی را در آبان ۱۳۵۱ به همراه دوستانش راه اندازی کرد که بعدا نام سینمای آزاد به خود گرفت. همچنین جشنواره فیلمهای هشت میلیمتری را راه اندازی کرد. درسال ۱۳۵۵ به فرانسه رفت و به تحصیل سینما پرداخت. همزمان در سینماتک فرانسه شروع به معرفی فیلمهای سینمای ایران از جمله آثار داریوش مهرجوئی، سهراب شهیدثالث، بهرام بیضائی، امیرنادری و غیره کرد. حقیقت دستیار کارگردان سهراب شهید ثالث در ژوئن ۱۹۷۹ برای ساخت فیلم «تعطیلات لوته ایسنر» که در فرانسه ساخته شد، بود. او اولین جشنواره فیلمهای سینمای ایران در خارج از کشور را در سال ۱۹۸۳ درپاریس – سینما ریولی – برپا کرد که این جشنواره سالانه تا سال ۲۰۰۰ ادامه داشت و باعث معرفی سینمای ایران در فرانسه شد. همزمان تعدادی از فیلمهای جدید ایران را به پخش کنندگان فرانسوی فروخت و از منتقدین فرانسوی دعوت به تماشای این فیلمها می‌کرد. در سال ۱۹۸۴ برای فیلم پایان تحصیلات خود فیلم داستانی و بلند «حالت بحرانی» را ساخت که همه عوامل و زبان آن فرانسوی بود. این فیلم در مسابقه جشنواره لوکارنو همان سال پذیرفته شد. وی از سال ۱۹۹۱ به عنوان نماینده جشنواره کن از سوی دبیرکل آن مسئول انتخاب فیلمهای ایرانی شد که آثار عباس کیارستمی، محسن و سمیرا مخملباف، بهمن قبادی و غیره انتخاب شدند.

 او از سال ۱۹۸۶ معاون و سپس مدیر سینما ی هنر و تجربه «اتوپیا» در پاریس شد که تا ۲۰۱۶ ادامه داشت. 

نخستین فیلم رسمی بلند سینمائی اش «دوفرشته» که پائیز سال ۲۰۰۲ در ایران ساخت محصول مشترک کمپانی وایلد بانچ و خود او بود که در سال ۲۰۰۳ در بخش، هفته بین اللملی منتقدین کن، پذیرفته شد وسپس توسط آن کمپانی به ۱۸ کشور فروخته شد. 

او در اواخر سال ۱۹۹۹ سرانجام کتاب (صد سال تاریخ سینمای ایران ۱۹۰۰- ۱۹۹۹) را به زبان فرانسوی توسط انتشارات مرکز فرهنگی پمپیدو، منتشر کرد. فعالیت های مطبوعاتی وی بعد از انقلاب با ماهنامه فیلم شروع شد که هنوز هم ادامه دارد و همزمان در بانی فیلم و سایت سینماسینما، به این فعالیت ادامه می‌دهد. در مطبوعات فرانسه، در روزنامه لوموند و ماهنامه های کایه دو سینما و پزیتیف، نیز مقالات گوناگونی درباره سینمای ایران به چاپ رسانده است. حقیقت در سال ۲۰۱۶ فیلم کوتاهی درباره یک نوجوان ۱۲ ساله پاریسی که دیوانه وار به سینما می‌رود، فیلمی ساخت. درحال حاضر دو کتاب در دست نگارش دارد که کار آنها رو به اتمام است. اولی به زبان فرانسوی «ادامه تاریخ سینمای ایران از سال ۲۰۰۰» و دیگری به زبان فارسی «رازها و دروغ های جشنواره کن و ۴۰ سال حضور سینمای ایران در فرانسه» است.