کیوان کثیریان_ بی گمان عرصه فرهنگ در دولت یازدهم بی پناه تر و بی سامان تر از همیشه است.
طیف شکست خورده در انتخابات ریاست جمهوری پیشین، کرسی ارشد اجرایی را از دست رفته دیدند در حالی که نه تنها به آن عادت کرده بودند، بلکه حق ازلی ابدی خود می پنداشتتد.
در سه چهار دهه گذشته آنها هربار از قدرت اجرایی کنار ماندند به سرعت ساز مخالف کوک کردند و چوب ها را برای گذاشتن لای چرخ جناح پیروز از نیام بیرون کشیدند.
برای آنها همیشه یکی از گلوگاه های مناسب برای قدرت نمایی، عرصه فرهنگ بوده است. ساحتی که متاسفانه همواره پاشنه آشیل اصلاح طلبان و اعتدال گرایان بوده و شوربختانه هیچگاه از نظر آنان اولویت نداشته است.
این اشتباه استراتژیک بطور مداوم و متواتر از سوی این طیف درحال تکرار است و گوشزدها و انذارها و هشدارها و فریادها هم قرار نیست البته به جایی برسد.
حوزه مطبوعات، سایت ها، فضای مجازی، رسانه های دیداری و شنیداری یکسره به تصرف آن جناح درآمده و آن چوبی که لای چرخ است از همین نیام بیرون کشیده شده و دولتمردان هم که اصلا حواسشان نیست.
عرصه فرهنگ، در حوزه مدیریت، مردان پردل می خواهد. هم آنان که در عین حال که مقتضیات فرهنگ را خوب می شناسند، بر ساز و کار مدیریت مقتدر و مستحکم نیز احاطه دارند.
طیف دلواپس در هرکدام از این عرصه ها عوامل پشت پرده دارد، اتاق فکر و اتاق جنگ دارد و البته سربازان و پیاده نظام هایی نیز تربیت کرده است.
یکی دوتا از آن عناصر پیاده نظام، هر از گاهی از آنتن تلویزیون سروصدایی به پا می کنند و کارکردی ایذایی و حواس پرت کن به آنها سپرده اند. به کار بردن هر واژه ای را هم روی آنتن برایشان آزاد گذاشته اند. مثلا یک شبه منتقد و یک فیلمساز تمام شده و سیاستباز.
اگر طی مطلب کوتاهی در صفحه شخصی ام در فضای مجازی، در ازای به کار بردن واژه های بی ادبانه توسط یک شبه منتقد روی آنتن تلویزیون، بندی از قانون مجازات اسلامی را یادآوری کردم از این بابت بود که وقتی دم از شرعیات می زنند و به پشتوانه پشتیبانانشان و محاسن شان، دهان به هر حرف نامربوطی می گشایند، بدانند که همان شرع برای آنان مجازات تعیین کرده و وقتی پای شرع وسط بیاید، اوضاعشان چندان تعریفی نخواهد داشت. وگرنه کیست که نداند اینها به پشتوانه پشتیبانان شان از هر گزندی مصونند؟
اما اینکه تمام آن رسانه های زنجیره ای یکسره بسیج شدند تا در مقابل یک حرف ساده از حد خوردن یک شبه منتقد که تازه در فصای مجازی منتشر شده بایستند و واکنش شدید نشان دهند، جای خوشوقتی دارد و نشانه آن است که تیری که رها شده به جای درستی اصابت کرده است.
منبع: شرق
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- فیلم کوتاه «شامیر» نامزد بهترین فیلمبرداری جشنواره امریکایی شد
- جایزهای فراتر از پناهی و فیلمش
- طبقه فرودست، اخلاق و مسالهی انتخاب
- یک یادداشت در هفت پرده
- آنها که «علت مرگ: نامعلوم» را توقیف کردند باید پاسخگو باشند!
- چند کلمه دربارهی فساد و فحشا و ابتذال و «کیک محبوب من»
- به بهانه تغییر رییس سازمان سینمایی/ باید مدیران را پاسخگو کنیم
- جشنواره اسپانیایی به «دوربین فرانسوی» جایزه طلایی داد
- «شامیر» به سیبری میرود
- بررسی مشکلات فیلمنامهنویسی درگفتوگوی کیوان کثیریان با شادمهر راستین و مهران کاشانی/ سانسور مشکل اساسی سینمای ایران
- سینمای مستقل و آینده سینمای ایران بررسی شد؛ سینمای مستقل آزادی، سلطه ناپذیری، عشق و ارزش زن را بازتاب میدهد
- ضرورت توجه به سینما مستقل در ایران بررسی میشود
- یادداشت کیوان کثیریان؛ کلی آیهی یأس و یک آرزو/ درباره انتخاب وزیر ارشاد دولت چهاردهم
- صدداستان ۳؛ انتشار ۳ داستان کوتاه با صدای طوفان مهردادیان
- فرهنگ کجای زندگی نامزدهای انتخابات است؟
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
- نمایش تمام موزیکال «رابین هود»
- «الکترون» نامزد بهترین فیلم جشنواره انگلیسی شد
- تحلیل روانکاوانه فیلم «دوستداشتنی»؛ این رابطه دوست داشتنی نیست
- نمایش «برادران کارامازوف»؛ وفادار به روح اثر نه کالبد
- درباره کامران فانی و ترجمهای ناب/ مرغ دریاییِ فانی





