سینماسینما، محمد حقیقت
کوثر بن هنیه، فیلمساز سرشناس تونسی «میمسیس» را کلید زد. هنوز موفقیت بزرگ فیلم «صدای هند رجب» بعد از به دست آوردن جایزه بزرگ ویژه هیئت داوران ونیز و جایزه اول تماشاگران در سن سباستین و غیره در ذهنها جاری است و در عین حال فیلم منتظر پذیرفته شدن در لیست کوتاه اسکار بینالمللی نمانده و همچنین هنوز این فیلم به روی اکران سینماها نیامده، که بنهنیهی پرکار هفتمین فیلم بلند خود را از ۱۵ سپتامبر (۱۵ روز پیش) شروع کرده است.
به گفته پخشکننده فیلم جدید این کارگردان، فیلم برای کن ۲۰۲۶ آماده خواهد شد. برای یادآوری کوثر بن هنیه بعد از شرکت در بخش اسید جشنواره کن ۲۰۱۴ نامش با «زینت، چه کسی را میبینی ؟» بر سر زبانها افتاد، سپس با فیلم دیگری به جشنواره لوکارنو راه یافت، بعدا با فیلم «زیبا و من» در ۲۰۱۷ به بخش نوعی نگاه راه یافت. در جشنواره ونیز ۲۰۲۰ دیگر فیلمش «مردی که پوستش را فروخت» در بخش مسابقه قرار داده شد و سپس نامزد اسکار هم شد. فیلم بعدیاش «دختران آلفا» به مسابقه کن ۲۰۲۳ راه یافت و جایزهای نیز دربافت کرد و در ضمن نامزد اسکار هم شد. آخرین فیلماش «صدای هند رجب» سروصدای بسیار کرد و به کشورهای زیادی هم فروخته شد! سناریوی «میمسیس» را کوثر بن هنیه نوشته و داستانش در دهه ۱۹۹۰ در تونس اتفاق میافتد شخصیت اصلی، بوشرا، با یک امام جدید که میخواهد مقبره خانوادگی را به مسجد تبدیل کند مخالفت میکند. مواجهه او با احمد، فیلمبردار، او را به ساختن فیلمی درباره قدیس مقبره ترغیب میکند. این تلاش، وی را به طرف تحقیق در ریشههای این فرقه مایل کرده و باورهای عمیق او را زیر سوال میبرد. فیلم با همکاری تلویزیون آرته، در فرانسه که اغلب برای مشارکت در تهیه فیلمهای هنری سرمایهگذاری میکند ساخته خواهد شد. فیلمبردای این اثر تا ۱۷ اکتبر در مون پلیه، و بقیه آن در تونس خواهد بود.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- جیمز کامرون: از سلطه هوش مصنوعی میگریزم/ «آوارتار۳» و شروع افتخارآمیز اکران
- ۱۵ اثری که برای فهرست اولیه اسکار فیلم بینالمللی شانس بالاتری دارند
- نامزدهای جوایز آکادمی فیلم اروپا معرفی شدند/ «یک تصادف ساده» در میان نامزدها
- نگاهی به فیلم متفاوت همایون غنیزاده؛ رازها و دروغها
- توصیه کارگردان فرانسوی ایرانی تبار؛ قصههای شاهنامه را فیلم کنید
- ستایش دلپذیر یک کارگردان آمریکایی از «موج نو»ی فرانسه
- «منفعت آدام»؛ رای دادگاه برای بچه چهار ساله
- گمانهزنی درباره هفت فیلم معرفیشده به بخش اسکار بینالمللی
- نامهای عاشقانه به شهر تهران؛ جایزه اصلی بخش روزهای ونیز به فیلم ایرانی رسید
- ستارهباران منتقدان برای «صدای هند رجب»
- «بیگانه» بهترین فیلم روز هفتم جشنواره ونیز
- غافلگیری در جشنواره ونیز با فیلمی از عربستان سعودی
- «آلفا»؛ استحاله انسان مریض به سنگ!
- کدام فیلم ایرانی برای معرفی به اسکار ۲۰۲۶ شانس بیشتری دارد؟
- جشنوارههای سینمایی و کشف استعدادها
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- «دیدار بلوط»؛ بازگشتی به شکوه یک خاطره
- اشغال بهرام بیضایی وزمانه پس از جنگ ۱۲ روزه/به بهانه ۵ دی سالروز تولد بهرام بیضایی
- «سامی»؛ روایتی انسانی از جنگ بیپایان
- سینمای مستقل ایران را به رسمیت بشناسید
- گیشه سینما در دست کمدیها/ دو فیلم جدید اکران شدند
- اعلام بودجه فرهنگ و هنر در سال ۱۴۰۵
- مصوبهای برای حذف وزارت فرهنگ؛ مصوبه «سیاستهای صوت و تصویر فراگیر»؛ تعارض با جمهوریت
- «بابا پیکاسو»؛ در چنبره عواطف، حرمان و جداافتادگی
- «شمعی در باد»؛ جسورانهترین فیلم نیمه اول دهه هشتاد
- مهتاب ثروتی و مرجان اتفاقیان به «خاکستر خیال» پیوستند
- «جزیره آزاد»؛ خداوندگار خودخوانده جزیره آزاد
- جیمز کامرون: از سلطه هوش مصنوعی میگریزم/ «آوارتار۳» و شروع افتخارآمیز اکران
- بازیگر آمریکایی خودکشی کرد
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود





