سینماسینما، زهرا مشتاق
نمایش «اول شخص مفرد» درباره تنهایی است. این نمایش رنج تنهایی را به ما یادآوری میکند. چقدر تکراری است اگر گفته شود انسان چه موجود تنهایی است. و تا چه اندازه تنها و سردرگم خود را میان چیزها میجوییم. برای پیدا کردن خودمان آگهی میدهیم. سر از خانه و کافه و کتاب و سینما و پارک در میآوریم تا جایی خودمان را پیدا کنیم. میان گعدهها پلاس میشویم. دوستهای رنگارنگ، مینوشیم، دود میزنیم، خیابانها را گز میکنیم تا سرمان را جایی گرم کنیم. معاشرت، عشق، نفرت، هیجان، خواستن، نخواستن، دربدری، بیپولی! کجای جهان ایستادهایم؟ به کدام ریسمان آویزان شدهایم تا زندگی حلق آویز شده خود را در محکمهای پس بگیریم؟ این غرش ترسناک انباشته از تنهایی از کدامین سرنوشت ما را چنین غریبانه به گروگان گرفته است؟ دادهای خفه شده، فریادهای دفن شده در سیاهچالهها و آدمهای تنهای عاشق و فارغ که برای داشتن اولیهترین چیزها باید گدایی کنند. سرشاخ شوند. آستین و سینه چاک کنند و نباشد و نداشته باشند هیچ چیزی که اندکی برایشان آسودگی، آرامش و شان و انسانیت داشته باشد. رهایند. چارچوبها بیمعنایند. و رنج خود را توسعه میبخشد. پایدار میشود. و گسترش مییابد. و میگذارد له شویم. شاید ما مسافران دسته جمعی آهی عمیق و سوزناک از جهانهای گذشتهایم که در حال سپری کردن کارماها و تاوانهای پس ندادهایم. و اگر نباشد تناسخ و تاوان، چگونه میتوان این رنج و تنهایی را در بستری از عدالت تفسیر کرد. فرشته کور ترازو به دست که نمیبیند چگونه نعشهای متحرک آدمیان به زمین و زمان کوبیده میشود و هنوز فکرهایمان رژه میرود که تابآوری نشانه گستردگی روح است و شکیبایی معنایش آدمیت و کدام صبوری است که شرحه شرحه نشود از این فراق و فرغت که آدمی را جز به جز بلعیده و نشخوار شدهاش را استفراغ کرده تا اندک شادمانی را نیز به تباهی نشاند. و همین است که میشود در میان جمعی، هر کدام تنها باشیم و تکهای از خود را ببینیم. تکههای شرمآور. تکههای دلسوزیآور. تکههایی که باید برایشان گریه کرد. و همین است که میخواهیم خودمان را در آغوش بگیریم. سرمان را نوازش کنیم و دستهایمان را به چشمهایی بکشیم که بیوقفه گریان است و قلبهای خموشی که در آستانه هزار میلیون بار مردن، سرش را هنوز از خاک بیرون نگه داشتهاند. چون کسی در آستانه سنگسار شدن.

لینک کوتاه
مطالب مرتبط
نظر شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- انتقاد عباس یاری از تبلیغات مخرب شهرداری تهران
- از انیمیشن به عنوان یک رسانه هنری برای جذب گردشگر استفاده کنیم
- «زن و بچه» سعید روستایی به کن دعوت شد
- تعطیلی موقت پردیس تئاتر باغ کتاب تهران
- آکادمی علوم سینمایی اوراسیا آغاز به کار کرد
- به خاطر یک عمر دستاورد سینمایی؛ موسسه فیلم آمریکا به فرانسیس فورد کوپولا جایزه میدهد
- آیا «پایتخت ۷» حقوق حیوانات را زیرپا گذاشته بود؟
- امشب به صرف بورش بدون خون به روایت نازنین؛ صابر ابر و الهام کردا دوباره همبازی میشوند
- تولد یک سینماگر درخشان ازبکستانی
- معرفی بازیگران فیلم تازه اصغر فرهادی
- فیلمی که هنوز عنوانش اعلام نشده؛ اثر جدید اصغر فرهادی در پاریس
- پوستر رسمی جشنواره کن منتشر شد
- با حکم رئیس سازمان صداوسیما؛ رمضاننژاد رئیس جدید ساترا شد
- سینماحقیقت در نمایش خانگی
- چشم سینماهای آمریکا به گیشه تابستانی/ هالیوود نگران افزایش قیمت بلیت سینماها شد
- فستیوال «کوچه» برگزار می شود
- حسین سلیمانی داور جشنواره ایتالیایی شد
- «یخ بستگی»؛ نمایشی که شنبهها سانس فوقالعاده دارد
- تأملی بر فیلم «صیاد» و بازنمایی یکی از مؤمنترین فرماندهان ایران/ صیاد در آیینه سینما
- موفقیت بینالمللی نمایش «مستطیل» در امارات
- «دورهمی زنهای دیکتاتورها» در تالار حافظ
- اولین جایزه بهرام/ یادداشت جواد کراچی درباره زندهیاد بهرام صادقیمزیدی
- «غبارزدگان» رونمایی شد
- شروین حاجیپور تیتراژ ابتدایی «وحشی» را خواند
- اولین نمایش جهانی «چشم در برابر چشم» در جشنواره ترایبکا
- با حضور داور ژاپنی جشنواره کن؛ هیات داوران جشنواره فیلم و عکس «پنج» معرفی شدند
- یک «پایتخت» غیرمعمولی/ فصل هفتم «پایتخت» جزو فصلهای موفق نبود
- انصراف شهاب حسینی از انتخابات خانه تئاتر/ هیات مدیره جدید انتخاب شد
- نمایش و نقدِ «مصائب شیرین ۲» در سینما اندیشه
- سوگ، فقدان و زوال با طنز؛ آیا «کفنها» آخرین فیلمِ دیوید کراننبرگ میشود؟