سینماسینما، محمد حقیقت
دراین هفته، ۱۵ فیلم جدید بر پرده سینماهای فرانسه آمد که یکی از آثار قابل توجه آن، «نوجوانان» ساخته سباستین لیفشیتز است.
سازنده پنجاه و دوساله این فیلم که آثارش بین عکاسی، سینمای مستند و همچنین سینمای داستان دار تقسیم شده، این بار دوربین خود را به دو دختر نوجوان اختصاص داده که طی پنج سال آنها را در مدرسه، در منزل، در تعطیلات، و در جمع دوستانشان از نزدیک همراهی میکند. بزرگ شدن آنها، فرم گرفتن طرز تفکر آنها، و زندگی پیرامونشان را طی ۲ ساعت و ۱۵ دقیقه به فیلم در می آورد که کل فیلم اغلب بسیارجذاب است، اما لحظاتی نیز حوصله سربر میشود. دوربین تقریبا شبانه روز با «آنائیس» و «اما» این دو نوجوان بسیار شیطان همراه است. یکی از آنها از طبقه حدودا بورژوا، و دیگری از خانواده حدودا فرودست است. به نظر می آید که کارگردان اصلا آنها را هدایت نکرده بلکه تنها به ضبط زندگی شان بسنده کرده است. حاصل آن پنج سال فیلمبرداری و البته ساعت ها راش بوده که یک سال بدون وقفه برای تدوین آن کارگردان خود را در اتاق مونتاژ گذرانده است.
ماجرای فیلم در شهری نه چندان بزرگ باشد – نه اینکه در حومه های شهرهای آن بگذرد_ اتفاق می افتد که چندان در فیلمهای دیگر فرانسوی مورد استفاده قرار نگرفته بود و تماشاگر را با جغرافیای تازه ای آشنا میکند.
در سنین دوازده سیزده سالگی هنوز نوجوانان از نظر زندگی اجتماعی/ سیاسی فرم نگرفته اند لذا کارگردن رشد آنها را تا بلوغ و کمی بعد از آن را مورد نظر داشته، بدون اینکه سناریوئی تنظیم شده از قبل نوشته و در دست داشته باشد. نوجوانان همچون متریال های دست نخورده، و انعطاف پذیر هستند که در ارتباط با افراد و محیط های گوناگون آنها را فرم میدهد. کارگردان از آنها خواسته بود که حضور دوبین را کاملا نادیده بگیرند و واقعا خودشان باشند. در مجموع سازنده توانسته از این دو دختر شیطان لحظاتی ناب استخراج کند که اگر قرار بود از قبل سناریوئی نوشته شده و دیالوگ های مشخص به آنان میداد، احتمالا هرگز چنین تازگی وظرافت از وجود این دو هنرپیشه نابازیگر تراوش نمیکرد. در طول فیلم تماشاگر بازتاب اتفاقات اجتماعی/سیاسی که در فرانسه رخ میدهد را هم ضبط کرده و از سوئی مردم هم از طریق تلویزیون در خانه هایشان آن را دنبال میکنند از جمله خانواده این دونوجوان. در این زمینه سازنده فیلم از ورای بازتاب نظرات این دو دختر، متحول شدن افکار آنان را نیز دنبال میکند. پنج سال زندگی اجتماعی فرانسه از زاویه دید این دو دختر به خوبی دیده میشود بدون اینکه کارگردان اصرار بر تحمیل نظرات خود به آنها داشته باشد. دوربین هر بار که داخل خانه این دو شخصیت میرود، موقعیت خانواده آنها هم دیده میشود مثل اما، دختری لاغر اندام که مادرش در اداره مالیات کار میکند و پدرش که مدیر فروشگاه تجارتی است، با طرز تفکر آنها آشنا میشویم. این خانواده درخانه ای نسبتا بزرگ زندگی میکنند و هر کس مسائل و مشکلات خود را دارد که با دخترشان متفاوت است، رویای اما این است که آرتیست شود. برعکس آنائیس، با اندامی گرد و چاق همچون مادرش، در خانه ای محقر و دارای مشکلات اقتصادی هستند، و آنائیس باید به دو برادر کوچک خود هم برسد. چیزی که باعث شده این دو نوجوان را سخت به هم نزدیک کند و دوستی عمیقی علیرغم دنیای متفاوتشان بین آنها برقرارکند، رفتارسخت گیرانه پدرومادر آنها نسبت به فرزندانشان است. از این طرق فیلمساز نوعی جامعه شناسی خودش را از پیرامونش نیز به تصویر میکشد و این اثرمیتواند به نوعی شهادت دهنده زمان و مکان خود باشد.
سازنده درباره انتخاب سوژه اش میگوید: دوازده/سیزده سالگی هم یک نقطه شروع است و هم یک نقطه رسیدن. در این سن کلیدی، کودکی را ترک میکنیم، در واقع بیگناهی و معصومیت رفته رفته به کنار میروند، و شیطنت آغاز میشود. این سن همچنین دورانی از تحصیلات ابتدایی را پشت سرگذاشته ایم و وارد جهانی جدید در مکانی جدید میشویم. بدنمان هم از نظر فیزیکی وارد فاز جدید میشود و از نظرحسی و جنسی، دگرگونی در ما شروع به تظاهرکردن میکند. سنی هم هست که اغلب با پدرومادر، زاویه پیدا میکنیم. برای بسیاری از این نوجوانان میتواند سئوال هم پیش بیاید که تو کی هستی؟ چه میخواهی؟ البته برای اکثریت آنها پاسخی ندارند… اما چیزی درحال ترکیدن است. کارگردان درباره انتخاب بازیگران میگوید: بدون تعارف بگویم، ابتدا به دنبال پسرمیگشتم. به جاهای زیادی رفتم. با معلم های بسیاری تماس گرفتم. بعد با خودم گفتم حالا چه اصراری در این داری که حتما پسر باشد، چرا نباید یک دختر باشد؟ آنها چه فرقی با هم دارند؟ مدت زیادی به مطالعه و همچنین دیدن نوجوانان پرداختم و این دو دختر را یافتم. علاقه داشتم که از کلیشه ها فاصله بگیرم، و به حومه های شهرها نپردازم بلکه درون خود شهر باشم ولی دور از شهرهای بزرگ. در شهر بریو، با جمعیت ۵۰٫۰۰۰ نفری سرانجام محل وقوع داستان آنها را یافتم و اینجا محل داستان شد که از آن راضی هستم.
کارگردان درباره اینکه مدت فیلمبردای ۵ سال طول کشیده میگوید: این کار یک تمرین جنون آسائی بود! همزمان مرور بر آثارم را در مرکز فرهنگی پمپیدو در پاریس ترتیب داده بودند و از سوئی یک کتاب در دست انتشار داشتم. اما به هر حال این کارتجربه جالبی بود.
سینمای کمترسرگرم کننده، و به نوعی متعهد، سندی بر روزگار خود است که این کارگردان مستند/ داستانی این را به خوبی درک کرده و به نمایش میگذارد.
درموردکارگردان:
سباستیان لیفشیتز، درمدرسه لوور پاریس، تاریخ هنر خوانده و درسال ۲۰۰۰ به سینمارو می آورد و اولین فیلم بلند خود را به نام حدودا هیچی میسازد. که موردتوجه منتقدین قرارمیگیرد و در بسیاری از کشورها پخش میشود. سال بعد عبور را میسازد که در بخش ۱۵ روز کارگردانان کن پذیرفته میشود. وی همچنان به ساخت فیلم ادامه داده که با بامبی، در ۲۰۱۶ در جشنواره برلین شرکت میکند و در ۲۰۱۲ سرانجام به قسمت رسمی جشنواره با فیلم نامرئی ها راه مییابد. آخرین اثر او نوجوانان سال گذشته درجشنواره لوکارنو در مسابقه قرار داشت.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- سینماسینما/ نماینده فرانسه در اسکار کدام فیلم خواهد بود؟/ معرفی انتخابهای اولیه
- به دنبال ریشههای دوردست/ نگاهی به فیلم ADN
- «آنتوانت درسوون»/ یک کمدی-رمانتیک موفق؛ لذت زیستن!
- اختصاصی/ گزارش محمد حقیقت از پاریس/ کمک مالی دولت فرانسه به بخش فرهنگ/ نولان گیشه فرانسه را نجات میدهد؟
- پاریسیها روی آب فیلم دیدند/ اجرای طرح «سینما روی آب» در پاریس
- اختصاصی/ درباره آلیس گی بلانشه، اولین فیلمساز زن/ خالق «پری کلمها»
- بینوایان همیشه قیام میکنند؟/ نگاهی به فیلم Les Misérables 2019
- سینماهای فرانسه بازگشایی میشوند
- آغوش پاریس به روی گروههای فیلمبرداری گشوده میشود/ اعلام زمان آغاز فیلمبرداریها
نظر شما
پربازدیدترین ها
- محمد رسولاف با «دانه انجیر مقدس» به کن باز میگردد
- کارگردان کانادایی که عاشق فرهنگ ایران شد/ ماتیو رانکین: از سینمای ایران تاثیر گرفتهام
- احیای ناپلئون در کن/ نخستین نمایش جهانی نسخه ترمیمشده «ناپلئون به روایت ابل گانس» در جشنواره
- فیلم ترنس مالیک به جشنواره کن نرسید/ لیلا حاتمی با مریم مجدلیه به ونیز میرود؟
- سینماسینما/ گفتوگو با کن لوچ درباره «بلوط پیر» و دیگر چیزها/ امید، فعالیتی سیاسی است
آخرین ها
- «هواخوری» روی صحنه میرود
- تمدید مهلت شرکت در جشنواره «خیمه شب بازی»
- سینماسینما/ گفتوگو با کن لوچ درباره «بلوط پیر» و دیگر چیزها/ امید، فعالیتی سیاسی است
- نسخه ویژه نابینایان «همسر» با صدای مسعود فروتن منتشر میشود
- نمایش «شیرین» کیارستمی در جادوی سینما بنیاد حریری
- آغاز ثبتنام دهمین دوره کارآموزی همراه اول
- تتلو در دادگاه: عذرخواهی میکنم
- مستانه مهاجر داور جشنواره الجزایر شد
- فیلم ترنس مالیک به جشنواره کن نرسید/ لیلا حاتمی با مریم مجدلیه به ونیز میرود؟
- «آقای قاضی» به شبکه دو میآید
- واکنشها به گفتگوی عضو هیئت مدیره نماوا/ شورای صیانت خانه سینمای ایران بررسی میکند
- محمد رسولاف با «دانه انجیر مقدس» به کن باز میگردد
- بستههای همراه اول ویژه حج ۱۴۰۳ اعلام شد
- چرا «سرزمین مادری» فعلا متوقف است؟
- اکران «همسایه شما، زهره» در هنر و تجربه/ پوستر فیلم رونمایی شد
- کمال تبریزی به دبیری جشنواره فیلم اقوام ایرانی نرسید
- معرفی نامزدهای دومین جشنواره «عروسکخونه»
- «ایستاده با گرگ» نامزد دریافت جایزه از جشنواره دهلی نو شد
- کیلین مورفی، بهترین بازیگر مرد آکادمی فیلم و تلویزیون ایرلند/ پیروزی «اوپنهایمر» کامل شد
- شمشیرها برق میزنند/ نگاهی به فیلم «شوگان»
- اردیبهشتِ تئاتر شهرزاد با سه نمایش
- مستندی از «حمید سهیلی» در موزه سینما نمایش داده میشود
- انتشار پوستر «آن دو» با تصویری از لحظه شهادت کاراکتر اصلی
- دبیر هفتمین دوره جایزه پژوهش سال سینمای ایران منصوب شد
- صدور پروانه ساخت غیرسینمایی برای ۴ فیلم کوتاه داستانی
- ادامه اجرای «سهخواهر» در تالار مولوی
- یک واقعگرای بیرحم؛ دل تورو درباره میازاکی چه نوشت؟/ سینماییهای فهرست تایم ۲۰۲۴
- راهیابی ۳ فیلم کانون به جشنواره بینالمللی کودکان لکنوی هند
- تمدید فراخوان دومین جشنواره ایده تا محصول صنعت ارتباطات
- فراخوان تأمینکنندگان گوشی همراه