سینماسینما، محسن جعفری راد
همه ما، سالها پروسه دریافت پروانه ساخت برای فیلم بلند داستانی را می دانیم. یا باید فیلم کوتاه ساخته باشی، البته نه برای دل خودت و خانواده ات! بلکه یک جشنواره تخصصی، حداقل قبولش کرده باشد، یا فیلم مستند که در جشنواره تخصصی پذیرفته شده باشد یا دستیار کارگردان در فیلم بلند باشی و یا دارای سواد سینمایی و در واقع مجموعه اینها. تا جایی که حداقل من یکی در چند سال اخیر، جشنواره فیلم کوتاه تهران و جشنواره مستند سینما حقیقت را دنبال کرده ام و ده سال است در بیش از بیست نشریه تخصصی و عمومی- از مجله فیلم تا روزنامه شرق – مطلب سینمایی می نویسم، محمد امین کریم پور هیچ کاری در این جشنواره ها نداشته. درباره تحصیلات هم، در کدام دانشگاه تحصیل کرده که کسی او را نمی شناسد؟! نه همکلاسی معتبری و نه استاد معتبری که این روزها مثلا از ایشان دفاع کند! از نسبت دادن انتقادات به «حرف مفت» از طرف ایشان، میزان سوادشان مشخص است.
با حرف زدن که نمی شود چیزی را ثابت کرد. بهتر است مصداقی بحث کنیم. چه جوانانی که تمام ویژگی های فوق را داشته اند، حتی نمونه کارهایشان در جشنواره داخلی و خارجی جایزه گرفته اما، همچنان پشت خط قرمز پروانه ساخت گرفتار شده اند.
چند مثال هم بزنیم بد نیست. کاظم ملایی فیلم های کوتاه موفقی مثل منها و دیلیت ساخت، جوایز متنوعی کسب کرد و اولین فیلمش با نام کوپال را ساخت که موفق بود و فیلم دومش با نام گورکن نیز در جشنواره معتبر شانگهای نمایش داده شد. کاوه مظاهری فیلم های کوتاه و مستند ساخت که مثلا روتوش جزو موفق ترین فیلم های یک دهه اخیر محسوب می شود و حالا فیلم اولش با نام بوتاکس را می سازد و نمونه متاخرش محمد کارت، فیلم های مستند و کوتاه ساخت، جوایز ارزشمندی گرفت و فیلم اولش با نام شنای پروانه را ساخت که کاملا موفق بود. پس یعنی ما با طی کردن سلسله مراتب مشکلی نداریم. اینکه یک شاخ اینستاگرامی (به قول خودشان)، ناگهان مجوز کارگردانی می گیرد که نه اهالی رسانه و نه سینما او را با کارهای سینمایی اش نمی شناسند، جای تعجب دارد. شما صورت مسئله را پاک نکنید. موظف هستید پاسخ بدهید. منتظر می مانیم،حداقل خیال می کنیم که پاسخ قانع کننده می دهید که «خیال تنها راه زنده ماندن است»!
نکته آخر اینکه چون جناب طباطبایی نژاد به نوعی، پاسخ به انتقادات چرایی این مجوز کارگردانی را به جناب جیرانی واگذار کرده اند،از ایشان به عنوان استاد مسلم سینما، توقع پاسخ مستدل داریم.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- ویژگیهای تفکری که سینما را از بنبست و سکون نجات داد
- یادداشت فریدون جیرانی درباره وضعیت سینمای اجتماعی؛ باور تغییر باورها
- فریدون جیرانی رئیس کانون کارگردانان شد
- در نشست «بررسی سینمای اجتماعی» مطرح شد؛ سینمای اجتماعی زاییده تحولات اجتماعی و سیاسی جامعه است
- «بودن یا نبودن» و تبدیل خشونت به امید/ عیاری نمونهای از عیار شرافت در سینمای ایران است
- در نشست نقد و بررسی «آبادانیها» مطرح شد؛ نقش عیاری در زبان سینمایی و تحول آن بسیار موثر است/ «آبادانیها» عدالت اجتماعی را وارد سینما کرد
- نسخه مرمت شده «آبادانیها» در موزه سینما
- پیام کانون کارگردانان به مناسبت اولین سالگرد درگذشت کیومرث پور احمد
- گزارش مراسم رونمائی از کتاب «دندان گرگ»/ یک داستان حماسی شهری
- مردی برای همیشه/ در ستایش فریدون جیرانی
- فیلمساز کاشتنی نیست، نسل انقلابی هم ساختنی نیست/ گفت و گوی جیرانی با میرکریمی درباره فیلم «نگهبان شب»
- سینمای ایران؛ دگرگونی یا ویرانی؟/ جیرانی، عسگرپور، کثیریان و فرشباف از آینده فیلمسازی میگویند
- همزمان با آخرین پاتوق فیلم کوتاه در تابستان ۱۴۰۱؛ پوستر سیونهمین جشنواره بینالمللی فیلم کوتاه تهران رونمایی میشود
- چرا لمپنها به سینما بازگشتند؟ | فریدون جیرانی: از باخت اصولگرایان در مجلس ششم شروع شد
- سینماگران هشدار دادند: بیکاری؛ بحران سینما در سال ۱۴۰۱/ آیا مدیران جدید میخواهند سینما را از ابتدا اختراع کنند؟!
نظر شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- زبان بهمثابه مقاومت؛ در یادِ بهرام بیضایی
- در اندوه فقدان چهره شاخص موج نو سینمای ایران؛ بازتاب جهانی درگذشت بهرام بیضایی
- با موافقت شورای پروانه فیلمسازی؛ پروانه ساخت سینمایی برای ۷ فیلمنامه صادر شد
- در پاسداشت استاد بیبدیل هنرهای نمایشی ایران/ بیضایی، تاریخ و علامت تعجب
- در سوک سیاوش که از شاهنامه رفت
- یادبود بهرام بیضایی؛ ایرانی بودن بار بزرگی است بر دوش ما
- بریژیت باردو درگذشت
- برای رفتن غریبانه شیرین یزدانبخش؛ وصیتی به مثابه گلایه
- «کفایت مذاکرات» و خندههایی که از دل موقعیت میآیند
- «پرهیجان: نبرد برای اوبر»؛ چطور میتوانیم آرزوی شکستِ نجاتبخشمان را داشته باشیم؟
- درباره بازیگران زن مولف سینمای ایران/ ترانه علیدوستی؛ آخرین بازیگر زن مولف
- درباره اهمیت خواندن فیلمنامه اشغال بیضایی پس از جنگ ۱۲ روزه /بیگانه آزادی نمی آورد
- بهرام بیضایی درگذشت
- «موبهمو»؛ خط به خط، نفس به نفس، چهره به چهره
- در بیست و چهارمین دوره جشنواره؛ ۱۴ اثر از سینماگران ایرانی در داکا نمایش داده میشود
- از ۱۰ دیماه؛ «مرد خاموش» به سینماها میآید
- «بامداد خمار»؛ در منزلت فرودستی
- در ستایش سینمای بیچیز؛ همه چیز داشتن در عین بی چیزی
- آیین پایانی یازدهمین دوره انتخاب آثار برتر ادبیات نمایشی / گزارش تصویری
- شیرین یزدانبخش درگذشت
- افسانهای در حبس؛ سرنوشت «چریکه تارا»
- اقتباس بهمثابه ابزار فهم جامعه/ از روایت تراژیک تا روایت عاشقانه
- «دیدار بلوط»؛ بازگشتی به شکوه یک خاطره
- اشغال بهرام بیضایی وزمانه پس از جنگ ۱۲ روزه/به بهانه ۵ دی سالروز تولد بهرام بیضایی
- «سامی»؛ روایتی انسانی از جنگ بیپایان
- سینمای مستقل ایران را به رسمیت بشناسید
- گیشه سینما در دست کمدیها/ دو فیلم جدید اکران شدند
- اعلام بودجه فرهنگ و هنر در سال ۱۴۰۵
- مصوبهای برای حذف وزارت فرهنگ؛ مصوبه «سیاستهای صوت و تصویر فراگیر»؛ تعارض با جمهوریت
- «بابا پیکاسو»؛ در چنبره عواطف، حرمان و جداافتادگی





