سینماسینما، محمد تقی زاده
لباس شخصی نخستین ساخته امیر عباس ربیعی که پیشتر فیلم های کوتاهی با درون مایه های سیاسی ساخته بود را میتوان از پدیده ها و شگفتیهای جشنواره سی و هشتم فیلم فجر به شمار آورد که در هیاهو و ازدحام فیلم ها ممکن است آنگونه که باید و شاید دیده نشود اما ربیعی نشان داد که اولین گام خود در فیلم سازی بلند را خیلی جدی و حرفهای بر داشته است.
لباس شخصی که در نگاه نخست به فیلم های محمد حسین مهدویان و به خصوص ماجرای نیمروز یک و دو شباهتهای ظاهری دارد، روایتی از فعالیت فریبکارانه و مزورانه حزب توده است که در میان انبوه اتفاقات تاریخ معاصر ایران و در سینمای ایران کمتر به آن پرداخته شده است.به طور کلی پتانسیل بالای تاریخ معاصراعم از فعالیتهای جاسوسی و خرابکارانه احزاب و گروههای مختلف در عنفوان پیروزی انقلاب اسلامی میتواند ایده و موضوع بسیار جذابی برای ساخت فیلم های های متعدد و تریلرهای جذاب سینمایی باشد.
لباس شخصی همانند سرنوشت پر فراز و فرود حزب توده روایتی پیچیده اما جذاب از شناسایی و دستگیری سران این حزب را به تصویر می کشد. فیلمساز علاوه بر اینکه زمان زیادی روی تحقیق و نگارش فیلمنامه گذاشته، توانسته داستانی جذاب و نفس گیر با پرداخت سمپاتیک شخصیت های باورپذیر خلق کند که تماشاگر را از لحظه ابتدایی تا فینال فیلم لحظهای رها نمیکند.
ترکیب بازیگران جوان و تئاتری لباس شخصی از دیگر امتیازات فیلم محسوب می شود که با وجود استفاده از چهرههای جوان و شناخته نشده، توانسته اند نقش های خود را به بهترین شکل ایفا کنند تا جایی که یکی از امتیازات فیلم بازی های یک دست و باورپذیر آن به حساب می آید این رویکرد بیش از هرچیز نشاندهنده اینست که نقش داستان و پرداخت فیلمنامه چقدر به حضور سلبریتی ها و چهره ها در موفقیت فیلم های سینمایی ارجحیت دارد.
از نظر نگارنده امتیاز اصلی لباس شخصی فیلمنامه دقیق و پر جزئیات آن است که بدون شک به واسطه ماه ها و حتی سالها نگارش و بازنویسی و دقت نظر به وجود آمده است اتفاقی که در سینمای ایران به دلیل بی حوصلگی و یا بهره گیری از برخی کلیشه های رایج به ندرت انجام می شود اما تجربه نشان داده فیلمنامه خوب شرط اول برای ساخت فیلم خوب است و هرگاه فیلمنامه ئنویسان زمان و وسواس برای نوشتن فیلمنامه به خرج دادند نتیجه بدی برایشان به ارمغان نیامده است. تعلیق سینمایی که در لباس شخصی وجود دارد و تماشاگر را تا انتها پای فیلم نگه میدارد از شاخص ترین ویژگی های فیلمنامه لباس شخصی است که ربیعی در نخستین گام فیلمسازی موفق به ایجاد آن شده است.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- یا در اوج یا سوار بر موج/ بررسی حواشی نقدهای “روز صفر”
- قانون هست، اما نیست/ نگاهی به جایگاه قانون در فیلمهای جشنواره سیوهشتم فجر
- مروری بر سیوهشتمین جشنواره فیلم فجر/ تنوع در ژانر؛ ضعف در فیلمنامه
- اسلوب غلط از درک واقعیت عاجز است/ درباره داوری فیلم
- نمایه/ جشنواره و حاشیه و دامها!
- نگاهی به بهترین های جشنواره/ پیروزی جوانها بر پیشکسوتها!
- من از «از دست دادن» میآیم وطنم/ نگاهی به فیلم «روز صفر»
- یورش سنگین برنامه هفت علیه جشنواره فیلم فجر + ویدئو
- آن سه کام حبس لعنتی/ نگاهی به فیلم سه کام حبس
- نگاهی به فیلم عنکبوت/ همه چیز در سطح
- گفتوگو با مجید مجیدی/ نباید فضا را خشن کنیم
- ای کاش قضاوتی در کار بود/ یادداشتی درباره «قصیده گاو سفید»
- گرمتر بتاب/ یادداشتی درباره «خورشید» مجید مجیدی
- چرا این همه خشم؟! به بهانه میزهای مستطیل شکل جشنواره فجر
- بیمها و امیدها
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
- نمایش تمام موزیکال «رابین هود»
- «الکترون» نامزد بهترین فیلم جشنواره انگلیسی شد
- تحلیل روانکاوانه فیلم «دوستداشتنی»؛ این رابطه دوست داشتنی نیست
- نمایش «برادران کارامازوف»؛ وفادار به روح اثر نه کالبد
- درباره کامران فانی و ترجمهای ناب/ مرغ دریاییِ فانی
- فیلم کوتاه «شامیر» نامزد بهترین فیلمبرداری جشنواره امریکایی شد
- درمان از نگاهی دیگر؛ وقتی سرطان، بازیگر صحنه زندگی میشود
- گاو خشمگین ۴۵ ساله شد
- «زیر درخت لور»؛ تصویری از انزوا و شکاف عاطفی
- «جستوجو در تنگنا»؛ انگار این همه چیزی باشد که از شهر و دیوارهایش به میراث بردهایم
- حمید طالقانی درگذشت





