بهنازجعفری، بهاره رهنما، لیلی رشیدی، امیر جعفری، ریما رامینفر و طناز طباطبایی به انتشار استیکرهای دروغین واکنش نشان دادند.
به گزارش سینماسینما٬ سوءاستفاده سیاسی ازحضور هنرمندان صاحبنام عمری به درازای تاریخ مبارزات سیاسی دموکراتیک دارد. هنرمندان به دلیل خاصیت مرجعیت و محبوبیت اجتماعی همواره خوراک مناسبی برای سوءاستفاده جریانات سیاسی خاص بودهاند؛ و این سوءاستفاده البته بیشتر ازسوی جریاناتی صورت گرفته که خود درجلب و جذب اکثریت هنرمندان مردمی به سوی خود و تفکراتشان کمترین توفیقی نداشتهاند.
جریانات سیاسی پیشرو و اصلاحگرا به واسطه محبوبیتی که درمیان هنرمندان شاخص دارند، نیازی به ترفندهای غیراخلاقی برای به دست آوردن هواداران و دوستداران هنرمندان ندارند. دراین میان، این رویکرد غیراخلاقی بیشتر از سمت جریانات بیبهره ازحمایتهای مردمی رخ میدهد که نمونهاش را اخیرا در انتشار گسترده یکسری استیکر تلگرامی با محوریت تصاویر هنرمندان سینما و تلویزیون دیدیم.
در استیکرهای منتشرشده یکسری ازهنرمندان را میبینیم که خطاب به مردم عنوان کردهاند: یک اشتباه را دوبار تکرار نکنیم. هنرمندان به دقت و ازمیان هنرمندانی که تعلق خاطری آشکار به جریانات سیاسی اصلاحطلب نشان دادهاند، گزینش شده؛ و استفاده از رنگ بنفش در پسزمینه این استیکرها درکنار مضمون آنها این انگاره را ایجاد میکند که گویا این هنرمندان اصلاحگرا از اینکه چهارسال پیش به رئیسجمهوری فعلی رأی داده و حمایتش کردهاند، پشیمانند؛ و ازمردم خواستهاند اشتباه چهارسال پیش آنها را تکرار نکنند.
انتشار وسیع و گسترده این استیکرها بهعنوان یک اقدام سیاسی فرصتطلبانه و یک بیاخلاقی آشکار بازتاب وسیعی را بهخصوص درمیان هنرمندانی که تصویرشان مورد سوءاستفاده قرار گرفته بود پیدا کرد. تندترین واکنش را دراین میان امیر جعفری نشان میدهد که با یادآوری نسب سیاسیاش تمام سوءاستفادهکنندگان را به انجام کاری بیهوده که مصداق آب درهاون کوبیدن است، شبیه میکند.
امیر جعفری میگوید: همه میدانند که من فرزند معنوی رئیس دولت اصلاحات هستم و ایشان پدر معنوی من است و بنابراین کسی چنین مزخرفاتی را حداقل از من باور نمیکند. این از این. اما میخواهم این نکته را بدانم و دوست دارم مردم نیز پاسخ این پرسش را بدانند، جریانی که پیش از رسیدن به قدرت خواستههای دل خویش را بهعنوان حرف و درددل مردم منتشر میکند و نشان میدهد که برای بالارفتن از نردبان قدرت قادر به انجام هر اقدام غیرمنصفانهای است، بعد از اینکه به قدرت رسید- که البته محال است مردم گول چنین افرادی را بخورند- میخواهد این راه را تا کجا برود و تا کجا این سوءاستفادهها را ادامه خواهد داد؟
ریما رامینفر نیز بهعنوان یکی دیگر از چهرههایی که مورد سوءاستفاده سیاسی – تبلیغاتی جریانی خاص واقع شده، از واژه بیشرمی آشکار در قبال چنین اقدامی استفاده کرده و در یک جمله میگوید: چنین کارهایی برای افرادی که ادعای خدمتگزاری مردم را دارند، شرمآور است.
لیلی رشیدی، بازیگر تلویزیون و سینما نیز با اشاره به اینکه استیکرهای انتخاباتی علیه دولت کار را از مضحکه و بلاهت هم گذراندهاند، بیان کرد: برداشتهاند با عکس من و همکاران و دوستانم استیکری با این عنوان ساختهاند که یک اشتباه را دوبار تکرار نکنیم و به فکر مردم هم باشیم. منظورشان این است که یعنی ما از حسن روحانی برائت جستهایم. احتمالا میخواهند از این نمد کلاهی برای کسانی بدوزند که سالهاست هرچه من و همصنفانم میکشیم ریشه در تفکر آنان دارد. اما سرنا را از سر گشادش زدهاند. من، لیلی رشیدی، با صدای بلند تَکرار میکنم که با وجود تمام کاستیها و مشکلات، دوباره به حسن روحانی رأی میدهم؛ برای خودم، برای مردمم و برای ایران. تا کور شود هر آنکه نتواند دید.
بهاره رهنما نیز یکی از هنرمندانی است که عکسالعمل روشنی در قبال سوءاستفاده از تصویرش نشان داده است. او نوشته: در تأیید گفتههای لیلی رشیدی، بنده هم آن استیکرهای قلابی را تأیید نمیکنم و با واو به واو حرفهای دوست هنرمندم موافقم. او در ادامه نوشته لیلی رشیدی را بازنشر کرده است و نوشته: پی نوشت: من بهاره رهنما هم با وجود تمام کاستیها به حسن روحانی رأی میدهم.
سحر دولتشاهی از دیگر بازیگرانی بود که نسبت به انتشار عکس خود در فضای مجازی آن هم با عنوانی که در عکس این گزارش آمده انتقاد کرد. او گفت: بابت سوء استفاده صورتگرفته واقعا متاسفم و اصلا چنین نظری (با اشاره به عنوان «یک اشتباه را دوباره تکرار نکنیم») ندارم.
بهناز جعفری دیگر هنرمندی است که از این سوءاستفاده غیراخلاقی شاکی است. این بازیگر تحسینشده میگوید: واقعا نمیدانم چه بگویم. این یک شارلاتانی محض است که از هنرمندان و محبوبیتشان سوءاستفاده میکنند. در قانون ما بندهایی به توهین و فحاشی اختصاص داده شده، اما نمیدانم آیا به سوءاستفاده از محبوبیت هنرمندان بندی اختصاص دادهاند یا نه. نمیدانم به کجا باید شکایت کرد. خیلی دوست دارم بدانم چه شخص یا اشخاصی این کار را که نهایت بیشرمی است کردهاند. من بدون هیچ پشتوانهای وارد دنیای سینما شدم. در این سالها خیلی زحمت کشیدهام و خودم را از حواشی دور نگه داشتهام. من بهجز مردم هیچ پشتوانهای ندارم. شما از جانب من نماینده باشید و به مردم بگویید که من دخالتی در این تصاویر ندارم.
طناز طباطبایی، پگاه آهنگرانی، هستی مهدوی و سحر دولتشاهی نیز ازجمله هنرمندان هوادار دولت بودند که در استیکرهای منتشر شده نقلقول مذکور به آنها نیز منتسب شده بود.
منبع: روزنامه شهروند
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- نمایش «۱۱/۱۱»؛ اخلاقِ فردی در برابر فاجعهی جمعی
- «دورهمیِ بانوی اوّل»؛ رنجنامهی خاموشی و شکیبایی!
- بهاره رهنما با «دورهمی بانوی اول» در کهریزک
- رونمایی از پوستر نمایش «دورهمی بانوی اول»
- «دورهمی زنهای دیکتاتورها» در تالار حافظ
- در جستجوی رویا/ نگاهی به فیلم «بیرویا»
- تقلید زندگی/ نگاهی به فیلم «ارادتمند؛ نازنین بهاره تینا»
- گنگستری یا فیلمفارسی؟!/ نگاهی به سریال «یاغی»
- فیلمنامهی جزئینگر، اجرای دقیق/ نگاهی به سریال «یاغی»
- رسیدن به درکِ درست از نقش/ نگاهی به بازی طناز طباطبایی در فیلم «بی رویا»
- بنبست/ نگاهی به فیلم «بی رویا»
- جابجایی، هویت و چند داستان دیگر/ نگاهی به فیلم «بی رویا»
- پراکندگی و عدم یکپارچگی در روایت/ نگاهی به فیلم «بی رویا»
- بیداری حقیقی/ نگاهی به فیلم «بی رویا»
- «بی رویا»؛ کابوسی بی سر و ته
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
- نمایش تمام موزیکال «رابین هود»
- «الکترون» نامزد بهترین فیلم جشنواره انگلیسی شد
- تحلیل روانکاوانه فیلم «دوستداشتنی»؛ این رابطه دوست داشتنی نیست
- نمایش «برادران کارامازوف»؛ وفادار به روح اثر نه کالبد
- درباره کامران فانی و ترجمهای ناب/ مرغ دریاییِ فانی
- فیلم کوتاه «شامیر» نامزد بهترین فیلمبرداری جشنواره امریکایی شد
- درمان از نگاهی دیگر؛ وقتی سرطان، بازیگر صحنه زندگی میشود
- گاو خشمگین ۴۵ ساله شد
- «زیر درخت لور»؛ تصویری از انزوا و شکاف عاطفی





