به گزارش سینماسینما، در ابتدای گزارش کمی به عقب برگردیم؛ کمی یعنی پنج سال، ۱۱ بهمن ماه سال ۹۱ در تالار وحدت مراسم افتتاحیه سی و یکمین جشنواره فیلم فجر برگزار شده است، به رسم همیشه برنامههای تقدیر و تجلیل در این آئین هم برپاست؛ اینبار سه نقاش پیشکسوت که در زمان گذشته سردر سینماها را نقاشی میکردند، روی صحنه میروند و مورد تقدیر قرار میگیرند. آنها روزگارانی که صنعت چاپ به شکل امروزی نبوده، پوستر فیلمها را در ابعاد بزرگ نقاشی میکردند تا بالای سینماها نصب کنند، خدا میداند هرکدامشان چهره چند بازیگر ایرانی و خارجی را با هنرشان ثبت کردهاند. منوچهر قاضیزاده، اکبر شیرافکن و عباس شقاقی سه نقاشی هستند که تقدیر میشوند و هدیهای هم به رسم یادگار از مراسم دریافت میکنند.
کات … اینجا تابستان سال ۹۶ است، بساطش را کنار مترو پهن کرده بود، چند نقاشی رنگ روغن که روی هم تلنبار شدهاند. طرحهای سادهای دارند، آسمان آبی و خورشیدی که نورش را بیدریغ پخش کرده یا گلدان های گلی که در رنگ گلدان و تعداد گلهای داخل آن با هم تفاوت دارند. کنار بساطش میایستم و میپرسم: «کار خودتان است؟» و در جواب یک «بله» خیلی آرام میشنوم. لبه پله نشسته و به سختی روی پاهایش میایستد تا با من همکلام شود.
نقاش پوستر قبل از انقلاب
او منوچهر قاضیزاده است، متولد سال ۱۳۳۲. سال ۹۱ در جشنواره فیلم فجر از او یاد کردند و به پاس فعالیتهایش در سینما مورد تقدیر قرار گرفت، اما عمر این توجه به پنج سال هم نرسید.
به گفته خودش نقاشی را تجربی یاد گرفته و به خاطر استعدادش بوده که وارد کار نقاشی سردر سینماها میشود. «آخرین فیلمی که کار کردم «برزخیها» بود» برزخیها سال ۶۱ اکران شده بود. بعد از آن از ایران میرود و در فرانسه پیش برادرش زندگی میکند، اما در آنجا هم نمیماند و به ایران برمیگردد.
دیوارهایی برای نقاشی
به ایران که برمیگردد باید کار میکرده و نقاشی همه آنچیزی بوده که میدانسته، اما برگزاری کلاس آموزشی هزینههای زیادی داشته و به همین دلیل با گروههای نقاشی که در در سطح شهر کار میکنند، همراه میشود. خودش میگوید در تیمی که دیوار لانه جاسوسی را نقاشی کردهاند بوده و حالا هم کنار دیوارهای همان بساز میکند. قاضیزاده میگوید که حتی کاشیکاری هم انجام میداده و در نصب کاشیهای زیر پل رسالت نقش داشته است.
برای پول نقاشی نمیکنم
اما این روزها اوضاع چندان بر وفق مراد این نقاش روزهای دور نیست، به دلیل بالا رفتن سنش دیگر نمیتواند گروههای نقاشی را همراهی کند و روی داربستها بایستند، به همین دلیل ایدههای ساده و رنگیاش را روی بنرهایی که دیگر به کار نمیآیند، با رنگ روغن نقاشی میکند. البته توضیح میدهد که دیگر از دوستان قدیمیاش هم خیلی خبر ندارد و میداند که بعضیهایشان فوت کردهاند و بعضی هم به خارج از کشور رفتهاند و او تنها مانده است.
وقتی میپرسم این بنرها را از کجا میآورد، با همان صدای آرام میگوید «کسی هست که بنرهای باطل شده را برایم میآورد، آنها را با قیچی تکه میکنم و نقاشی میکشم.» اما در ادامه حرفهایش هم توضیح میدهد که خیلی این کارها را برای پول انجام نمیدهد و با قیمت کم نقاشیهایش را میفروشد تا همه بتوانند بخرند و از دیدن هنر لذت ببرند.
نقاشیهای منوچهر قاضیزاده طرحهایی هستند که در ذهن خودش دارد و از جایی برنداشته، او تخیل میکند اگر کنار برکهای بود که نور خورشید روی سطح آب پخش شده بود، درختهای اطراف آن در تلالویی درخشان روشن میشدند یا در ذهنش گلدانی را میبیند که گلهای رنگی با شاخههای بلند دارند و در کنار یکدیگر نشستهاند و بعد همه اینها را روی بنرهای باطلهاش ثبت میکند.
منبع: مهر
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- چاقوکشی برای رسیدن به حق!/ درباره لزوم فاصلهگذاری بین هنرمند و انسان خوب
- سینمای ایران از نفس افتاده است
- از تاریکی گفتن موجب روشنایی نمیشود/ سینمای ایران نیازمند فیلمهایی است با تم امید و جسارت
- چرا سیاهنمایی کارِ سینمای ایران نیست
- سینمای ایران به هوای تازه نیاز دارد
- استقبال تماشاگران و منتقدین از یلدا در جشنواره ساندنس
- نکتههای گمشده سینمای ایران/ اهمیت دکور در سینمای دهه ۳۰ + ویدئو
- آزمون بزرگ «خانه پدری»
- گزارش سازمان سینمایی از وضعیت سالنهای سینمای کشور
- حجازیفر: پول سینما را در تئاتر خرج میکنم
- ساختار «خانه سینما» پیر شده است/ صنف نباید نیازمند پول دولت باشد
- چرا ما دیگر به کمدیهای وطنی نمیخندیم؟
- «کوچه ژاپنیها» و «عنکبوت» مجوز ساخت گرفتند
- لالهزار با ساخت ساختمان جدید خانه سینما دوباره جان میگیرد؟
- ناراحتی رضا درمیشیان از «مرگ اخلاق» در سینمای ایران
نظر شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- چهار مستند ایرانی در جشنواره هات داکس
- به انتخاب تماشاگران و به یاد شانتال آکرمن؛ ۱۵ روز سینماگران جشنواره کن جایزه جدید میدهد
- رقابت «آنیتا، گمشده در اخبار» در جشنواره استانبول
- پایان تور کنسرت علیرضا قربانی در تهران
- تلفیق شادی و شایستگی؛ نگاهی به برنامه «آی نسیم سحری عید شد»
- همکاری دوباره با یونیورسال؛ کیلین مورفی وارد ماجراهای جنجالی زغال سنگ آمریکا شد
- نگاهی به سریال افعی تهران
- علی اصغر رضایی نیک درگذشت
- ۱۰ روز مانده به شروع اجرا؛ نمایشِ بهرام افشاری ۲ میلیاردی شد
- برنامه تعطیلی سینماها در شبهای قدر
- به کارگردانی مهیار علیزاده؛ بازیگران نمایش «و تو هم برنگشتی» معرفی شدند/ اولین حضور شمس لنگرودی در تئاتر
- کنسرت «علیرضا قربانی» / گزارش تصویری
- بهار «مولوی» با متن محمد چرمشیر آغاز میشود
- شروع فیلمبرداری فیلم «پیکی بلایندرز» از ماه سپتامبر با حضور کیلین مورفی
- الهه نوبخت داور بخش اصلی جشنواره هلند شد
- جایزه جشنواره فریبورگ به ایران رسید
- جایزه جشنواره فریبورگ به ایران رسید
- «شیرین»، مثل عشق زنانه
- تلاش برای تحریف تاریخ/ نگاهی به فیلم «پرویزخان»
- فریاد، فضیلت است/ یادداشتی بر فیلم «داگویل» با نگاهی به پرفورمنس «ریتم صفر» مارینا آبراموویج
- جورج میلر با «فیوریوسا» به کن میرود
- نمایشگاه بینالمللی قرآن کریم با حمایت همراه اول در حال برگزاری است
- سفری به سوی ناشناخته ها
- فرامرز اصلانی درگذشت
- پوسترهای ۲ بخش جنبی جشنواره کن منتشر شدند
- جان تراولتا در یک فیلم درجه ۳ دیگر بازی کرد/ نمایش در آوریل
- عیدی همراه اول با سبدی از محصولات دیجیتال
- احمدرضا عابدزاده از عوامل «پرویز خان» شکایت کرد
- صدور پروانه نمایش غیرسینمایی برای ۴۱ اثر
- اجرای طرح «اکران شبانه» سینماها در تعطیلات نوروز