شیوا شجاعی، کارگردان نمایش «سوءتفاهم» گفت: این نمایشنامه از آثار برجسته آلبرکامو محسوب میشود و در آن صحنههای دراماتیک زیادی از روابط انسانها خلق شده است.
به گزارش سینماسینما، شیوا شجاعی کارگردان نمایش جدید «سوءتفاهم» نوشته آلبرکامو که قرار است از ۲۷ دی ماه اجرایش را در تماشاخانه مهرگان آغاز کند، درباره این نمایش گفت: «سوءتفاهم» نمایشنامهای است که توسط آلبرکامو نویسنده بزرگ قرن بیستم، فیلسوف و روزنامه نگار فرانسوی در سال ۱۹۴۳ نوشته شده است.
وی در ادامه افزود:کامو بعداً در سال ۱۹۵۸ این متن را بازنویسی و حک و اصلاح کرد. در مجموع متن ۱۹۵۸ فشردهتر از ۱۹۴۳ است و کامو جملات زیادی را حذف کرده و از اصطلاحات خاص خودش مخصوصاً پوچی و طغیان بیشتر استفاده کرده است.
شجاعی با بیان اینکه این نمایشنامه به سبک درام و پر از صحنههای دراماتیک است که با توجه به روند داستان در دل خود قتلها و جنایتهایی را نیز در بر میگردد، افزود: یکی از بارزترین تفاوتهایی که در این نسخه از متن نسبت به متنهای دیگر وجود دارد این است که به عنوان کارگردان تدبیر را در این دیدم که کار را به سبک درام و جنایی روی صحنه ببرم و صحنههایی جدید با توجه به نمایشنامه به کار اضافه کنم تا بتوانم تصویرسازی خوبی برای مخاطبان در ذهنشان ایجاد کنم.
وی در ادامه یادآور شد: «سوء تفاهم» داستانی را در ارتباط با خانوادهای ۴ نفره در قلب چکسلواکی کشوری سرد و کوهستانی که در مسافرخانه خودشان زندگی میکردند، روایت میکند که بعد از ۳۰ سال پدر میمیرد و پسر هم در سن نوجوانی خانه را ترک میکند و اداره مسافرخانه به دست دختر و مادر پیرش میافتد.
این کارگردان تئاتر اظهار داشت: از ویژگی های بارز این متن میتوان به پوچگرا بودن تک تک کاراکترها و زندگیهایشان اشاره کرد چرا که هر کدام برای رهایی از این پوچگرایی دست به اعمالی میزنند که در آخر باز هم به پوچی و نیستی میرسند.
وی یکی از اصلیترین دغدغههایش برای اجرای این نمایش را نشان دادن اعمالی از جانب آدمها به شمار آورد که گاهی وقتها میتواند زندگی چندین نفر دیگر را نیز به تباهی بکشاند.
منبع: فارس
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
- نمایش تمام موزیکال «رابین هود»
- «الکترون» نامزد بهترین فیلم جشنواره انگلیسی شد
- تحلیل روانکاوانه فیلم «دوستداشتنی»؛ این رابطه دوست داشتنی نیست
- نمایش «برادران کارامازوف»؛ وفادار به روح اثر نه کالبد
- درباره کامران فانی و ترجمهای ناب/ مرغ دریاییِ فانی
- فیلم کوتاه «شامیر» نامزد بهترین فیلمبرداری جشنواره امریکایی شد
- درمان از نگاهی دیگر؛ وقتی سرطان، بازیگر صحنه زندگی میشود
