سینماسینما، مالک علوی
روزهای پایانی حضور مدیران سینمایی را میتوان اینگونه نوشت و آنها را با این جمله بدرقه کرد؛ شما میراثدار خوبی برای سینمای ایران نبودید.
با تمام مشکلات و پیشامدهایی که در سالهای اخیر وجود داشت، اما نمیتوان به این نکته اذعان نداشت که مدیران سینمایی دولت سیزدهم میراثداران خوبی برای این شاخه از هنر نبودند.
یکی از بزرگترین مضرات این مدیران، بیاعتبار کردن جشنوارههایی بود که سابقا جزو بهترین جشنوارهها در داخل و خارج از کشور بودند؛ جشنوارهای همچون جشنواره جهانی فیلم فجر که با حضور دبیری چون مجتبی امینی به زمین گرم خورد و دیگر امیدی به برپایی این جشنواره نیست، مگر اینکه معجزهای در سینما رخ دهد تا دوباره این جشنواره بتواند خود را به درستی در سطح جهان مطرح کند.
مدیران دولت سیزدهم استاد تحویل گرفتن جشنواره در رده جهانی و تحویل دادن آن در حد محلی بودند. جشنواره جهانی فیلم فجر، جشنواره بینالمللی فیلمهای کودکان و نوجوانان، جشنواره فیلم مستند که البته تا حدی در اندازههای گذشته خودش برگزار شد و در نهایت جشنواره بزرگ، خوب و پراعتبار فیلم کوتاه تهران.
واقعا از این جشنواره با آن همه شکوه و اعتبار چه چیزی باقی مانده است؟ آیا واقعا این جشنواره اسکار کوالیفای است؟ آیا واقعا در این ۳ سال فیلمسازان مطرحی که بتوان به آینده آنها در سینما امیدوار بود به سینمای ایران معرفی شدهاند؟
از این دست سوالها بسیار است که در نهایت باید کلمه خیر را جلوی این سوالات قرار داد، اما طبق گفته و اظهار نظر خود مدیران و دستاندرکارن انجمن سینمای جوان در این سالها، سوق دادن فیلمسازان به سمت ژانر در فیلمهای کوتاه را میتوان تنها دستاورد آنها دانست؛ دستاوردی که به اذعان بسیاری از فیلمسازان کوتاه توهمی بیش نیست.
سینمای فیلم کوتاه ایران در سالهای قبل از مدیران دولت سیزدهم هم دوران خوبی نداشت و کلا اغلب فیلمها فیلمهایی سیاه و با اغراق از بدبختی مردم ایران بود. سوژههایی که کلا مخاطب خود فیلم کوتاه نیز با آنها غریبه بود. در ۳ سال اخیر از این حجم سیاهی کاسته شده اما عملا این جشنواره به گعدهای برای مدیران و نهادها و سازمانهایی بدل شده که با امتیاز دادن به یکدیگر فقط راه خود را برای ساخت فیلم بلند در این سازمانها و ارگانها فراهم میکنند.
با نگاهی گذارا به هیئت انتخاب این دوره و برندگان جایزه در دورههای قبل کاملا میتوان درک کرد که نوعی قرض نان صورت گرفته که اکنون در حال جبران شدن است و بعد از پایان جشنواره قطعا این تغییر و تحولات و جبران مافات و نان قرض دادنها عیان خواهد شد.
کمی صبر برای رهایی جشنوارههای سینمایی از گعده و گروه و دسته باقی مانده است. با آرزوی موفقیت برای مدیران جدید در حوزه سینما و موفقیت دوباره سینمای ایران در سالها و روزهای پیش رو.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- حقیقتِ حذف/ وقتی حذف، جای گفتوگو را در مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی میگیرد
- آغاز شمارش معکوس برای میزبانی فارس از جشنواره جهانی فیلم فجر
- خلف وعده سازمان سینمایی/ خانه سینما از حضور در کمیته انتخاب نماینده ایران برای اسکار کنارهگیری کرد
- بماند به یادگار از دولت وفاق!/ نامه سرگشاده یک مستندساز به رئیس سازمان سینمایی
- خروج کانون کارگردانان سینما از شورای صنفی نمایش/ برای رائد فریدزاده متاسفیم
- بیانیه سازمان سینمایی در پی حمله به صداوسیما
- برگزاری فعالیتهای هنری تا اطلاع ثانوی لغو شد
- حرفهای تازه رییس اسبق سازمان سینمایی؛ ایوبی: پشتم را خالی کردند/ دولت باید پایش را عقب بکشد
- موتمن: سردر سینماهای کشور شبیه تئاتر بولینگ عبدو شده است/ فارابی را تعطیل کنید
- مسعود نجفی مدیر روابط عمومی سازمان سینمایی شد
- به بهانه تغییر رییس سازمان سینمایی/ باید مدیران را پاسخگو کنیم
- سینمای استراتژیک به استراتژی سینما تبدیل شود
- ابراز شگفتی هیأت رئیسه خانه سینما از انگیزههای تنظیم کنندگان سند ملی سینما
- انجمن تهیهکنندگان مستقل سینما مطرح کرد؛ درخواست شفافسازی مالی وزارت ارشاد و سازمان سینمایی
- نظارت سازمان سینمایی به نمایش آثار سینمایی خارجی در پلتفرمها
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
- نمایش تمام موزیکال «رابین هود»
- «الکترون» نامزد بهترین فیلم جشنواره انگلیسی شد
- تحلیل روانکاوانه فیلم «دوستداشتنی»؛ این رابطه دوست داشتنی نیست
- نمایش «برادران کارامازوف»؛ وفادار به روح اثر نه کالبد
- درباره کامران فانی و ترجمهای ناب/ مرغ دریاییِ فانی
- فیلم کوتاه «شامیر» نامزد بهترین فیلمبرداری جشنواره امریکایی شد
- درمان از نگاهی دیگر؛ وقتی سرطان، بازیگر صحنه زندگی میشود
- گاو خشمگین ۴۵ ساله شد
- «زیر درخت لور»؛ تصویری از انزوا و شکاف عاطفی
- «جستوجو در تنگنا»؛ انگار این همه چیزی باشد که از شهر و دیوارهایش به میراث بردهایم
- حمید طالقانی درگذشت
- فیلمـکنسرت «برندگان اسکار موسیقی» روی صحنه میرود
- معرفی برگزیدگان نوزدهمین جشنواره بینالمللی «سینماحقیقت»
- آکادمی داوری اعلام کرد؛ فهرست نامزدهای اولیه جوایز اسکار ۲۰۲۶/ نامزدی فیلمسازان ایرانی در دو بخش
- با رای منتقدان مجله IndieWire؛ آخرین ساخته جعفر پناهی در میان بهترینهای ۲۰۲۵
