تاریخ انتشار:۱۳۹۴/۱۲/۲۵ - ۰۸:۰۲ تعداد نظرات: ۰ نظر کد خبر : 13232

امیرحسین علم الهدی امیرحسین علم‌الهدی در صفحه آخر شرق نوشت :پیش‌بینی وضعیت سینما در سال آینده کمی دشوار است و دلیل این وضعیت، پایبند نبودن سینما به متغیرهای لازم برای یک فعالیت باثبات است و ناظران حوزه فرهنگ و هنر بر این نکته اذعان دارند که سینما به‌عنوان یک فعالیت غیرقابل‌پیش‌بینی در ایران شناخته می‌شود و شاید تنها نکته‌ای که بتوان برای سال آینده برای سینما پیش‌بینی کرد، عدم رشد معنادار سینماست و واقعیتش را بخواهید «پیش‌بینی یک فعالیت برای آینده» منوط به نوع برنامه‌ریزی و اجماع مدیران و فعالان برای اجرای آن «برنامه» است و خب برنامه‌ای مدون برای حوزه توزیع و نمایش اکران عام سینما تاکنون مشاهده نشده است! اگر بخواهیم قدرت جذب مخاطب فیلم‌های جشنواره امسال را برای ارزیابی وضعیت سال آینده ملاک قرار دهیم، می‌توانیم به سال آینده خوش‌بین باشیم که مخاطبان سینما حداقل به ۵/١٢ ‌میلیون‌نفر در سال ٩۴ برسند و حداقل سینما یک وضعیت «ثبات» را در سه‌سال روی‌کارآمدن دولت یازدهم تجربه کند و از این لحاظ باید سپاسگزار دولت باشیم که سینما در یک ثبات حداقلی به فعالیت خود ادامه دهد. البته به نظر می‌رسد رقابت اصلی میزان جذب مخاطب در سال آینده را باید به فیلم‌هایی سپرد که بنا به دلایلی در جشنواره حضور نداشتند و با اتکا به فهرست فروش سالیان گذشته سینمای ایران این فیلم‌ها به دلیل ناشناخته‌بودن برای تماشاگران (که یک فرصت است) می‌توانند همچنان عطش دیدن فیلم را در میان مخاطبان زنده نگه دارند و برخلاف جشن فیلم فجر که همچنان با ذات سینما در تضاد است و تمامی فیلم‌ها برای مخاطبان در این جشن «رفع عطش» می‌شوند، با بررسی فروش سال‌های ٩٣و ٩۴ می‌توان نتیجه گرفت که صدر جدول فروش سال ٩۵ نیز در اختیار فیلم‌های ناشناخته و با عدم شرکت در جشن فیلم فجر خواهد بود و البته نگرانی از عدم تولید فیلم‌هایی خارج از قواعد رایج سینما (سینمای آپارتمانی که مشخصه بارز سینما شده است) می‌تواند «پاشنه آشیل» سینمای اکران در سال ٩۵ باشد و دو فیلم شهر موش‌ها و محمد(ص) با تولید و نمایش خارج از قواعد معمول سینما توانستند در دوسال گذشته نقش مهمی در ارتقای فروش و جذب مخاطب سینمای ایران داشته باشند و با این وضعیت فیلم‌های در نوبت اکران، گیشه در سال آینده در اختیار فیلم‌های متوسط خواهد بود.
و اما سینمای هنر و تجربه با فعالیت ١٨ماهه خود آهسته‌آهسته در حال اثرگذاری کیفی در سینمای ایران است و با اکران و نمایش فیلم‌هایی برخلاف رایج سینمای تجاری و اکران عام محملی شده است برای تنفس سینمای مستقل، هنری و تجربی و فارغ از هیاهوهای سینمای اکران توانسته است مخاطبان نخبه و البته در اقلیت را درگیر این سینما کند و با توجه به بضاعت اندک و محدود این سینما «‌هزار صندلی از مجموع ١۴٠‌هزار صندلی در اختیار سینمای هنر و تجربه است چیزی در حدود (٨/٠ درصد) ظرفیت رسمی سینمای ایران» و «دو‌میلیاردو ۵٠٠میلیون تومانی از بودجه ١٠٣‌میلیارد تومانی سینمای ایران در حدود دو درصد از بودجه کل سینما در اختیار این گروه سینمایی است» و « فروش دومیلیارد تومانی در یک‌سال گذشته که بیش از سه درصد از فروش سالانه سینمای ایران است» و «جذب ٣٠٠‌هزار مخاطب از مجموع ١٢‌میلیون‌و۵٠٠‌هزار مخاطب یک‌ساله سینما در حدود سه درصد از مخاطب کل سینمای ایران» عملکرد این گروه سینمایی است و در سال ٩۵ با برنامه‌ریزی‌های به‌عمل‌آمده ١٠ مرکز استان دیگر کشور به‌عنوان سینمای هنر و تجربه به ناوگان این «سینمای پایه»
ملحق خواهند شد و شاهد شکل‌گیری یکی از معدود تجارب موفق «دولت» طی سه دهه اخیر در سینمای ایران خواهیم بود و این تجربه موفق باز هم این ادعا را ثابت می‌کند که «پول» نمی‌تواند مهم‌ترین اصل در پیشرفت یک فعالیت باشد و «برنامه‌ریزی» و «اجماع» حداکثری فعالان آن حوزه مهم‌ترین عامل شکل‌گیری موفقیت هر فعالیتی است و سینمای هنر و تجربه توانسته است با اتکا به دلایل برشمرده این موفقیت الگوی مناسبی باشد برای «اقتصاد مقاومتی» در سینمای ایران و در پایان ذکر این نکته لازم است که فارغ از این اعداد و ارقام امیدبخش، شکل‌گیری کسب‌وکار «خرد» در سینمای ایران و از همه مهم‌تر «ارتقای سطح امنیت ملی» با افزایش سطح امید به زندگی در طیف وسیعی از فیلم‌سازان نجیب این سرزمین هنرخیز است و تمام این دستاوردهای میمون و مبارک با هزینه معادل تنها «یک فیلم سینمایی» است، تکرار می‌کنم تنها «هزینه‌نکردن» برای تولید یک فیلم سینمایی…

لینک کوتاه

مطالب مرتبط

نظر شما


آخرین ها