سالها پیش و در زمان جامجهانی، دلم میخواست یک بازی فوتبال را کارگردانی کنم؛ بازی تیمملی ایران با یک تیم دیگر. نه روال این کارگردانیهای معمول که پخش زنده است و وقایع را دنبال میکند
دلم میخواست صحنههایی از بازی را نشان ندهم و صحنههایی دیگر را که چندان به آنها توجه نمیشود، گزارش کنم. واکنش مخاطب مهم بود و اینکه چطور میشود همه این هیجان را به شکل دیگری نشان داد؛ شکلی اصیل و واقعی. دوست دارم بدانم چه صحنههایی میتواند تاثیرگذارتر باشد و چه صحنههایی هیجانانگیزتر. چون بازی فوتبال سراسر جذابیت است و اصلا تمام فوتبال همین است؛ هیجان.
برای آدمی که دنبالش میکند و پیگیر آن است، این هیجان و درام نهفته در یک بازی است که آن را جذاب میکند. تماشاگر، داستان اتفاقهایی را که در متن یک مسابقه ورزشی اتفاق میافتد، دنبال میکند. حالا این بازی میتواند فوتبال باشد یا ورزش دیگر. هر ورزشی، صحنه نمایش است و داستان. حتی مسابقات پینگپنگ هم میتواند جذابیتهای بصری خودش را داشته باشد و هیجان خاص خود را به مخاطبی که دنبال میکند، برساند. فوتبال جمعیتر است. روحیه جمعی دارد و همین روحیه جمعی است که اینطور تماشاگر را به دنبال خود میکشاند و اینطور مردم از آن استقبال میکنند و درگیر داستانش میشوند.
در همین داربی که گذشت، داستان تراژیکی دیدیم. داستان تراژیک از قهرمانی که تا لحظه آخر پیروز میدان بود، اما در دقیقه آخر با یک گل، همه آن پیروزی و قهرمانی را از دست داد. استقلال میتوانست قهرمان آن میدان باشد اگر نمیترسید و با یک گل زده به دفاع پناه نمیبرد. قهرمان اگر در همان زمین حمله میماند، شاید این بازی سرنوشت دیگری داشت.
آنطرف میدان هم، پرسپولیس قهرمان داستان خود بود و نشان داد که خواست برای رسیدن به پیروزی، برای رسیدن به یک گل، حتی در لحظات آخر هم جواب میدهد. فشار مداوم، بازیکنان استقلال را خسته کرد و در آن تلاش مداوم برای نگه داشتن پیروزی و گل زده، بالاخره مقاومتش در برابر آنهمه فشار شکست و از آنجایی که به جای حمله، دفاع را انتخاب کرده بود، یک انتخاب اشتباه و فشار تیم مقابل، تمام پیروزی را از این تیم گرفت. همین است که فوتبال، صحنه یک نمایش بزرگ میشود. نمایشی که دراماتیک است و حتی مثل همین بازی، میتواند با تراژدی و ناکامی بزرگ قهرمان تمام شود. فوتبال شبیه هر نمایش دیگری میتواند، داستانی برای زندگی باشد. میتواند قصهای باشد که در ٩٠ دقیقه روایت میشود و با کارگردانی مربی تیم و بازی بازیکنان، درسهای بزرگی به ما بدهد. درسهایی که میگوید زندگی، یک مبارزه بزرگ است. گاهی مثل تیم استقلال نباید ترسید و به لاک دفاعی فرو رفت یا مثل تیم پرسپولیس حتی در موقعیت شکست و در لحظههای آخر نباید ناامید شد و باید تلاش بیشتری برای رسیدن به موفقیت داشت.
فوتبال به ما یاد میدهد روحیه جمعی داشته باشیم. یاد میدهد از شکست نترسیم. درس پایداری در صحنه نمایش فوتبال، خود را نشان میدهد و با تمام اینها چه کسی میتواند بگوید که فوتبال، داستان ندارد و نمیتواند عنصر نمایشی خوبی برای پیوند مردمان یک جامعه و رسیدن به ارزشهایی باشد که همه داستانها، نمایشها و فیلمها در متن خود روایت میکنند. ما فقط باید ببینیم، گاهی شاد و گاهی غمگین شویم، هیجان داشته باشیم و در نهایت به داستانهای نهفته در آن فکر کنیم و درس بگیریم.
پینوشت: ناصر تقوایی برای شنیدن صدای آنطرف خط، وقت میگیرد تا صدای تلویزیون خانهاش را کم کند. آنطرف خط صدای استادیوم میآید و پایان بازی استقلال و پرسپولیس که از تلویزیون پخش میشود. کارگردان مهجور و باسواد، فوتبالدوست حرفهای است و همین است که بعد از داربی ٨١ با تقوایی درباره فوتبال حرف زدیم .
منبع: اعتماد
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- فرهنگ رکن زندگی، حیات و هویت یک ملت است/ «ناخداخورشید»؛ معرفی خردمندانهای از سینمای ایران
- نمایش نسخه اصلاح و مرمت شده «ناخدا خورشید» ناصر تقوایی در موزه سینما
- نمایش فیلمی تاریخی از ناصر تقوایی در موزه سینما
- «کوچک جنگلی» ناصر تقوایی منتشر شد
- آیا سیر تطور نمایش خانگی، کابوسی برای تلویزیون و سینماست؟
- مهر آمد، سینما هم میآید؟!
- سینمای ایران در دهه آینده/ به مناسبت روز ملی سینما
- انتشار نسخه ویژه نابینایان «ناخدا خورشید» با صدای حسین پاکدل + تیزر
- شبی در کافه گاراگین/ نگاهی به داستان کوتاه «بین دو دور» نوشته ناصر تقوایی
- چرا دراماتیک نیستیم؟/ سینمای جزئیات، سینمای کلیات
- فصل جدید همکاری سینما و تلویزیون با تشکیل کارگروه مشترک
- نمایش ۱۰ فیلم مرمت شده از گنجینه سینمای ایران در چهلمین جشنواره فیلم فجر
- صِفر، نوزده/ سوءتفاهم دربارهی مفهوم قضاوت
- روایت و نقد «آرامش در حضور دیگران» در بیست و هشتمین قسمت پادکست «سینما، خاطره»
- سعید راد در گفتگو با موزه سینما: تقوایی گفت یا صادق کرده را تو بازی میکنی یا در آن دفتر فیلم نمیسازم
نظر شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- برگزاری دوازدهمین کارگاه بینالمللی تئوری اطلاعات و مخابرات با حمایت همراه اول
- این هنر و تجربه آنتی ویروسی ست بر فیلم های به هرقیمت مسخره
- جشنواره «هاتداکس» در ایستگاه پایانی؟/ گرفتاریهای تهدید کننده
- رخشان بنیاعتماد و روبن اوستلوند در مجمع سرمایهگذاران بازار فیلم کن
- نظارت سازمان سینمایی به نمایش آثار سینمایی خارجی در پلتفرمها
- پل استر درگذشت
- رامین حسینپور بهترین آهنگساز فستیوال لسآنجلس شد
- رقابت ویژه چند فیلم و تعطیلی یک روزه سینما
- «پر» در جشنواره ورونژ روسیه نمایش داده میشود
- مسعود اسکویی درگذشت
- برگزیدگان جشنواره فیلم پکن معرفی شدند/ تجلیل از چن کایگه با حضور ییمو
- «سیم خاردار» در کازابلانکا
- راهیابی مستند «دوربین فرانسوی» به جشنواره ارمنستانی
- نمایشگاه نقاشی «درخت جان» در گالری کاما
- رضا شیخی فیلمبردار سینمای ایران درگذشت
- پایان فیلمبرداری «خالد» در زیگورات
- معرفی آثار راه یافته به بخش فیلمنامه جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی
- امیر جدیدی، منصور بهرامی میشود
- زیر پوست شهر/ نگاهی به سریال «افعی تهران»
- هیات داوران جشنواره فیلم کن معرفی شدند/ گلادستون، کورئیدا و بایونا در فهرست
- هفته دوم «مجنون آن لیلی» هم به سانس فوقالعاده رسید/ «فین جین» پرمخاطب ترین نمایش عمارت نوفللوشاتو شد
- حسام منظور به سراغ دراکولای برام استوکر میرود
- بزرگداشت بهرام شاه محمدلو برگزار میشود
- ده جایزه جشنواره هندی برای «انتقام تیرهروزان» ایرانی/آمریکایی
- بستههای مکالمه پرتخفیف همراه اول بهمناسبت روز ملی خلیجفارس
- به تو هم سخت میگذرد؟/ نگاهی به فیلم «منطقه تحت نظر»
- معرفی پروژه جدید کارگردان «باربی»؛ گرتا گرویگ «نارنیا» را میسازد
- معرفی داوران جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی
- اختتامیه دومین دوره جشنواره «عروسکخونه»/ پیشکسوتان و فعالان عرصه کودک به سمت احیای نمایشهای عروسکی میروند
- عسگرپور: از جانب مدیران کم تسلطِ سطحینگر، مورد حمله قرار میگیریم که شما از فروش فیلمها خوشحال نیستید/ از کجا به کجا رسیدیم!