پایگاه خبری تحلیلی سینماسینما

سینماسینما، محمد تقی‌زاده

فیلم متفاوت مصطفی سیاری به نظر می رسد توفیق بسیار پایینی در جلب نظر مخاطب عام داشته باشد و مخاطبان جدی تر سینما نیز که خواستار فیلمهای متفاوت تری است، استقبال چندانی از حال و هوای فیلم طولانی و کشدار با تم مرگ و وحشت سیاری برقرار نکنند.
داستان کشتار فیلم که به نظر می‌رسد حداقل نیمی از آن اضافی است و تنها جلوه گری فیلمساز و توانمندی فیلمبردار در به تصویر کشیدن صحنه های زیبا را نمایان می کند، بارزترین اشکال فیلم است که به معنای واقعی کلمه باعث ملال و دلزدگی مخاطب از فیلم می شود و مشخص هم نمی شود دقیقا اصرار کارگردان بر نشان دادن این فضای وهم آلود و منزجرکننده با توجیه متفاوت نمایی چه بوده است.

«متفاوت نمایی» البته از ویژگی های بارز هنرمندان خلاق به حساب می آید که باعث ارتباط مخاطبان با آن می‌شود اما متفاوت نمایی نیز اصول و آدابی دارد و نشان دادن سر و صورت یک جنازه به تنهایی تفاوت و تازگی برای تماشاگر به حساب نمی آید و عوامل مهم دیگری چون پرداخت و تشخص دادن به کاراکتر ها و روایت داستانی جذاب در ارتباط برقرار کردن و باور پذیری یک اثر هنری موثر خواهد بود.

داستان پر رمز و راز این فیلم همانگونه که اشاره شد بسیار کش دار و طولانی تصویر شده است و این امر باعث شده تعلیق و گره افکنی و گره گشایی های فیلم در زمان و جای مناسب صورت نگیرد و اطلاعات قطره چکانی فیلمنامه نیز یا بسیار با تاخیر و یا بسیار بی ربط با سکانس ها، به مخاطب انتقال یابد و همین مهمترین نکته و آسیب فیلم از نظر تعلیق و معلق نگاه داشتن داستان (مرگ پدر که ناشی از زندگانی پرحرف و حدیث بوده) شده است.

مصطفی سیاری در گفتگویی با اشاره ضمنی به تفاوت و تمایز آثارش با فیلم های بدنه و رایج سینمای ایران، فیلم خود را به دور از فضای صفحه حوادث روزنامه ها و همچنین رقص و آوازهای مرسوم عنوان کرد و در ادامه آن را به مفهوم و مدیوم سینما بسیار نزدیک دانست. این ادعای فیلمساز که به نظر می رسد ادعای بزرگ و متوهمانه ای است به هیچ وجه در طول فیلم و تماشای آن محقق نشده است و نه تنها این فیلم از آثار درخشان و ناب سینمای ایران فاصله زیادی دارد در برقرار کردن ارتباط یک ساعت و اندی با تماشاگر نیز به شدت دچار مشکل است به طوری که بارها در سالن سینما شاهد تکان خوردن ها، بازی با تلفن همراه و صحبتهای کم و بیش زیاد مخاطبان فیلم بودیم که دلیلی بر عدم باور پذیری و ملال آوری فراوان فیلم «همچنانکه می مردیم» است به طوری که آنچه از ادعای فیلمساز و فیلم او مشاهده شد نشان از این دارد که فیلمساز جوان می بایست زمان و وقت بیشتری صرف مطالعه و پژوهش و تماشای فیلم های تاریخ سینما انجام دهد و کار فیلمسازی را بسیار سخت تر از آنچه تصور می شود مشکل فرض کند چرا که با دسترس بودن انواع سریال ها و فیلم های روز دنیا سلیقه مخاطبان بالاتر رفته و فیلم ساختن با این ریتم کند و اشکالات فراوان در متن و اجرا حاصل و نتیجه ای نخواهد داشت.