پایگاه خبری تحلیلی سینماسینما

سینماسینما، حسین سلطان محمدی:

چرخه اکران متأثر از هر مسأله ای که هست – اعم از شرایط اقتصادی یا چینش فیلم ها -، دچار کاهش فروش و اقبال تماشاگران شده است، حتی اگر بگوییم که «هزارپا»ی مان به فلان مقدار میلیارد فروش رسیده است اما همه فیلم ها چنین نیستند. برای رفع این مشکل هم، باید بتوان با تحلیل درست، راهکار اقتصادی تعریف کرد. در تابستان داغ امسال، به شیوه مرسوم، حتی برای استفاده از فضای خنک سالن ها، مشتریان کمتری دست به جیب شده اند. این در حالی است که اقشار قابل توجهی از مردم، اوقات آزاد بسیاری دارند، بخصوص دانش آموزان و دانشجویان. اما برای هیچ کدام از این اقشار، تمهید جذابی دیده نشده است تا بتوان آنان را با آثار سینمایی، تغذیه کرد.

امسال آموزش و پرورش تهران با آمار یک میلیون و یکصد هزار دانش آموز در تابستان دست به گریبان است تا برای شان، به سهم خود برنامه اوقات فراغت همراه با سایر ارگان های موجود در تهران تدارک ببیند. سی و یکمین جشنواره بین المللی فیلم های کودکان و نوجوانان اصفهان نیز قرار است از ۸ تا ۱۴ شهریور برگزار شود. در کنار این نیاز میلیونی تهران و اقدام رسمی بین المللی حادث شونده در اصفهان، چه پیشنهاد عملی برای درگیر کردن دانش آموزان و سینما می توان برای دست کم برای تابستان تهران داشت؟

سال ها پیش مؤسسه تصویر شهر در ایام نه ماهه سال تحصیلی، برنامه «زنگ سینما» را در سالن های فرهنگسراها و پردیس های سینمایی خود به اجرا می گذارد و بر مبنای آن و طبق جدولی مشخص و توزیع شده در مدارس، با رزرو قبلی، دانش آموزان به سالن ها آورده شده و عمدتا دو سئانس صبحگاهی سینماها انباشته از مخاطبانی می شد که فیلم های مخصوص خود را با بهایی ارزان تر، به تماشا می نشستند. آمارهای آن سال ها از تعداد قریب به ۱۸۳ هزار تماشاگر (برای سال تحصیلی ۹۰ – ۹۱) دانش آموز در این برنامه حکایت داشت. چنین برنامه ای چند سال است از جانب هیچ ذی نفعی در سینما پیگیری نمی شود.

اکنون سالن های ما، چه هزارپا درونشان نمایش داده شود یا کاتیوشا یا تگزاس و امثالهم، بخصوص روزها، با کمبود تماشاگر رویارو هستند. پس چطور است که برای سئانس های صبح تا ساعت ۱۴ یا حتی برای تمام سئانس ها – اگرچه خیلی جاه طلبانه می شود – این تمهید را اندیشید که اگر دانش آموزی به گیشه حضوری مراجعه کرد، چه تنها و چه همراه با خانواده، به استناد چهره دانش آموزی وی و نه با دیدن کارت شناسایی، بهای بلیت سینما را ارزانتر از نرخ گیشه برایش حساب کرد؟ دست کم از آن یک میلیون و یکصد هزار دانش آموز، ده تا بیست درصد هم به همراه یک تا چند نفر از این امتیاز استفاده کنند، خواهید دید که چه حجم تماشاگر به سالن ها خواهند آمد و چه میزان درآمد به صندوق سینماداران و صاحبان فیلم سرازیر می شود. بگذارید هر کس، دانش آموزی را با خود همراه کند و به سالن ها بیاید و با تسهیلات ارزان از فیلم ها دیدن کند؛ هان طور که برای دیدن کلاه قرمزی یا شهر موشها، عملا بزرگتر ها به همراه یک بچه به سالن می آمدند. دو ماه فرصت دارید تا تابستان داغ شهر را با سالن های خنک سینماها، پیوند دهید و از این طریق همه بهره مند شوید. قطعا این امکان کاهش قیمت وجود دارد چون به هر بهانه ای، دیده ایم که بلیت ها نیم بها شده است. بدین ترتیب اگر جشن سینما نداریم تا به آن بهانه، یک روز رایگان کردن سالن های سینما در روز سنتی سینما را شاهد باشیم، مدت بیشتری با بهای ارزان تری، مردم را به سالن ها بکشانیم. البته می توان با فیلم های خاص دانش آموزان، این پیشنهاد را به مرحله اجرا درآورد اما با فیلم های موجود هم قابل تجربه است. این تعداد دانش آموز را به صورت شخصی یا به وسیله ارگان ها و سازمان های محلی و منطقه ای، به سالن ها بیاورید. هم زمان آنها را پر کرده ایم، هم آثارمان دیده شده و هم درآمد معقولی نصیب همه شده است. یک اقدام مرضی الطرفین. برای اثبات خوب بودن این پیشنهاد، رقم فروش روزانه فیلم ها را ببینید تا متوجه شوید چقدر تماشاگر کاهش یافته است.