سینماسینما، کیوان کثیریان
در روزهایی که آن چهارده بازیکن فوتبال استعفا دادند، من یک نوجوان دبیرستانی بودم؛ خواننده پروپاقرص مجله کیهان ورزشی و به شدت پیگیر فوتبال. آن روزها را خیلی دقیق یادم هست. به هرحال این واقعه یکی از دقایق مناقشهبرانگیز تاریخ فوتبال ایران و از نقاط عطف آن است.
از سر کنجکاوی و حرف و حدیثهایی که جسته و گریخته از دوستانی که فیلم پرویزخان را در جشنواره دیدهبودند، شنیدم در ایام نوروز به دیدن فیلم رفتم.
متاسفانه یک فیلم ناامید کننده، ناشیانه دیدم که تلاش فراوانی در تحریف تاریخ به خرج داده بود.
وقتی کسی نه با فضای فوتبال آشناست، نه درست و حسابی فوتبالیستها را میشناسد، نه بلد است یک صحنه باورپذیر داخل زمین فوتبال و بیرون زمین بسازد، نه تحقیق بدردبخوری کرده، نه تسلطی در فیلمسازی دارد و نه بلد است از زاویه درستی به ماجرا نگاه کند، نتیجهاش میشود یک فیلم یکسویهی سفارشی که نه به لحاظ تاریخی قابل اعتناست، نه از حیث سینمایی به حداقلها دست پیدا میکند.
حالا بگذریم از شبیه سازیهای مبتدیانه و فوکوس زیاد روی فقط سه چهار بازیکن خاص در آن تیم ملی جوان. فکر کنید یک کریم باوی یک متر و نیمی داریم و یک عابدزادهی یک متر و شصت سانتی تپل! نامجو مطلق و رحیمپور و طاهری و محمد ژاله مستقیم و چندتای دیگر هم انگار کلا نیستند. فیلم حتی در انتخاب بازیگر به سن دهداری هم توجهی نداشته. دهداری هنگام مرگ ۵۹ سال داشت و جناب پورصمیمی در هشتاد سالگی نقش دهداری را در ۵۳ سالگی بازی کرده است.
بهگمانم کارگردان که فیلمنامه نویس هم هست نهایتا از روی چهار تا تیتر مجلات آن زمان و شنیدههایش، حدسهایی زده و چیزهایی برای خودش نوشته. حتی به خودش زحمت نداده با آدمهای درگیر ماجرا حرف بزند. پس عجیب نیست اگر هر دوسوی ماجرا شاکی میشوند و فیلم را تحریف تاریخ میدانند؛ هم حمید درخشان و هم احمدرضا عابدزاده.
فیلم از دهداری نه یک قهرمان که یک شخصیتِ تخت، غیرمنعطف، کاملا بیمنطق، بیجهت سختگیر و خودخواه و متکبر ساخته اما بسیار علاقه دارد که ما او را “اصولگرا” بدانیم. از او هیچ برنامه و استراتژی و تاکتیک فنی نمیبینیم. فقط پندهای بیخاصیتِ اخلاقی میدهد و توصیههایش به بازیکنان، آدم را یاد کارتون فوتبالیستها میاندازد.
فیلم اما به گمان من درباره لزوم خالصسازی و مزایای آن است. مرحوم پرویز دهداری را هم در جایگاه عامل مستقیم این خالصسازی تصویر کردهاند که طبعا یک جریان قوی حاکمیتی از او پشتیبانی میکند. اینکه طبق ادعای فیلم، مجلس، ارتش، دولت، رییس سازمان تربیت بدنی و حتی مردم دهداری را نخواهند و با حضور او مخالف باشند ولی او بهطرز مشکوکی سر جایش باقی بماند، معنای کاملا مشخصی دارد.
خلاصه که آقای اوج! سفارش دادی درست، ولی پولت را -پول ما را- دور ریختی.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- اولین روز مسترکلاس «شکوه سینما» برگزار شد
- در برنامه خط فرضی مطرح شد؛ باید راوی این دوران باشیم تا گرفتار جعل نشود
- چند تماشاگر برای فیلمهای نوروزی به سینما رفتند؟
- مردی که تد لاسو نبود/ نگاهی به فیلم «پرویز خان»
- در سینماتک خانه هنرمندان ایران مطرح شد؛ «شکارچی گوزن» از تراژدی جنگ تا جادوی سینما/ دنبال داستان نباشید!
- پیمان معادی پاسخ میدهد؛ واکنشها به اتهام دو بازیگر زن به سعید پورصمیمی چه بود؟
- گفتوگوی خبرگزاری دانشجو با کیوان کثیریان (بخش دوم)/ هنر دستوری نیست و هنرمند باید بتواند در یک فضای باز خیالش را پرواز بدهد
- معرفی هیات انتخاب چهارمین جشن فیلم کوتاه ده
- نعل وارونه جشنواره فجر
- جشنواره فیلم فجر؛ یک خودزنی غمانگیز
- کیوان کثیریان: تکصدایی نتیجه سپردن نظارت بر تولید محتوای فضای مجازی به صداوسیماست
- کاناپه در کمد، روزهای ابدی روی آنتن
- کیوان کثیریان: سیستم داوری در جشنواره فیلم فجر باید اصلاح شود
- طباطبایینژاد: جشنواره فیلم فجر یک آیین است
- چالشهای برگزاری جشنواره فیلم فجر/ شرایط سخت، ایدههای خلاقانه میطلبد
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
آخرین ها
- «جزیره آزاد»؛ خداوندگار خودخوانده جزیره آزاد
- جیمز کامرون: از سلطه هوش مصنوعی میگریزم/ «آوارتار۳» و شروع افتخارآمیز اکران
- بازیگر آمریکایی خودکشی کرد
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
- نمایش تمام موزیکال «رابین هود»
- «الکترون» نامزد بهترین فیلم جشنواره انگلیسی شد





