تینا جلالی در اعتماد نوشت :
جشنواره فیلم فجر به دلیل ماهیت و اصالتی که دارد چگونگی برگزاری آن همواره محل بحث و مناقشه اهالی سینما بوده؛ عدهای ذات برگزاری آن را از سالهای ابتدایی تاکنون مفید برای سینما میدانند و برخی هم نحوه سیاستگذاری آن را برنمیتابند. سی و ششمین دوره این رویداد هم از این قاعده مستثنی نیست و از روزهای ابتدایی انتقادات و اظهارنظرهای گوناگون به خود دیده؛ اما در این میان عدهای از فیلمسازان تمایلی به شرکت در این رویداد نداشتند و بعضا عدم حضورشان را رسانهای کردند. فیلم «هزارپا» به کارگردانی ابوالحسن داوودی یکی از این فیلمهاست با کارگردان این فیلم در خصوص دلیل این عدم حضور گفتوگو انجام دادیم که ازنظر میگذرانید.
آقای داوودی فیلم «هزارپا» در حال حاضر در چه مرحلهای قرار دارد؟
مراحل پایانی صداگذاری و فنی.
پس دلیل موجهی برای عدم تحویل فیلم به جشنواره فیلم فجر نداشتید و فیلم هزارپا میتوانست در این رویداد شرکت کند؟
بله، فیلم هزارپا میتوانست در این جشنواره باشد دلیل حضور نداشتن و اینکه من اصراری نداشتم این فیلم در جشنواره امسال باشد به تجربه سیوچندساله من در سینما و جشنواره فیلم فجر برمیگردد.
از چه جهت؟
شکل برگزاری جشنواره برای بعضی فیلمها باانرژی مثبت همراه است و برای بعضی فیلمها هم ممکن است بیشتر فضای حاشیهای را برایشان رقم بزند و مدعیانی را برای فیلم به وجود آورند که بیشتر مانع در مسیر فیلم و مخاطب فراهم کند تا کمک آن باشد و این تجربهای است که من در این سالها کسب کردهام و اصلا هم ربطی به اینکه اعتبار جشنواره کم یا زیاد شده یا از ارزش آن کاسته شده یا به آن افزودهشده، ندارد. درواقع احساس کردم جشنواره فیلم فجر هیچ کمکی به چگونگی عرضه این فیلم نمیکرد.
البته در سالهای گذشته این رویداد با دافعه و جاذبههایی برای اهالی سینما همراه بوده است.
معتقدم جشنواره یک مجموعه مرکب و پرتناقض است و در تمام سالهای برگزاریاش نیز هم با جاذبه همراه بوده و هم با دافعه، هم حواشی آزاردهنده داشته و هم حواشی جذاب.
اما همواره حواشی آزاردهنده آن طی سالیان بیشتر بوده.
فکر میکنم نباید این رویداد پرمساله و مرکب و پرتناقض در اهداف را با یک چوب برانیم یا نسبت به آن قضاوت ناعادلانهای داشته باشیم. ضمن اینکه به این نکته هم تاکید دارم که جشنواره فیلم فجر هنوز برگزار نشده پس بعد از برگزاری باید آن را قضاوت کنیم و بگوییم که بدتر یا بهتر شده. بنابراین من قضاوت شخصیام را تنها در مورد فیلم خودم میتوانم داشته باشم. چراکه جشنواره به همان میزان که برای فیلم قبلی من «رخ دیوانه» فضای مثبتی به وجود آورد به همان میزان برای فیلم زادبوم برعکس عمل کرد و درحالی که این فیلم چند سیمرغ هم کسب کرد، اما در واقع بیشتر از برخوردها و معارضین به وجود آمده در جشنواره آسیب دید و قربانی فضای ساختگیای شد که از نمایش در جشنواره شکل گرفت و رشد یافت و به توقیف هشتساله فیلم انجامید. بنابراین تجربه شخصیام به من میگوید که راهرفته را دوباره نروم و این تنها به قضاوت شخصی من برمیگردد.
بعضا تغییراتی که هرساله در ساختار برگزاری جشنواره فجر به وجود میآید. آیا به نظر شما باعث افت کیفی این رویداد و دلزدگی اهالی سینما نمیشود؟
این ایراد از ابتدای شکلگیری جشنواره همواره وجود داشته و ایراد اساسی هم هست. در هر دوره برگزاری جشنواره شاهدیم که قوانین این رویداد مطابق باسلیقه برگزارکنندگان و فضای اجتماعی، سیاسی و امنیتی جامعه تغییر میکند؛ این در حالی است که جشنواره فیلم فجر به عنوان مهمترین رویداد هنری و حرفهای سینما، فارغ از این مسائل در این سالها شناسنامه درستی نداشته و به معنای واقعی از ساختار و نظامنامه درستی هم برخوردار نیست. در هر دوره بسته به مناسبات اجتماعی و بنا به دیدگاه دولتی که سرکار بوده نگاه سیاسی، شکل اجرا و بازخورد مختلف داشته است. کسانی هم که اجرای جشنواره را بر عهده دارند اهالی دولت هستند و بعضا دستاندرکاران سینما هم که در چگونگی برگزاری این رویداد دخالت میکنند اجبارا همان قواعد را رعایت میکنند. ضمن اینکه جشنواره فیلم فجر از دید گروهی از سری جشنهای سیاسی حکومتی محسوب میشود و وقتی نگاه یک جشنواره سینمایی به نگاه سیاسی محدود شود یا مجبور به اجرای قواعد سیاسی مشخص باشد، این مشکلات هم برایش به وجود میآید.
شاید اگر این رویداد زمان دیگری برگزار میشد این میزان مشکلات برایش به وجود نمیآمد.
قطعا همینگونه است. انتظارات سیاسی، امنیتی، معنوی و ایدئولوژیکی نظام جمهوری اسلامی وقتی باخواستههای حرفهای و هنری سینماگران درهم شود تبدیل به آش شلهقلمکاری میشود که مدیریت آن را غیرممکن میکند.
پس شما به برگزارکنندگان جشنواره حق میدهید؟
البته باید انصاف به خرج دهیم چراکه برای هر مدیری چه دوره شمقدری، چه دوره رضاداد یا داروغهزاده نحوه مدیریت این رویداد بسیار کار سخت و پیچیدهای بوده و هست. این سختی در ذات جشنواره است و درست بشو هم نیست تازمانی هم که این شیوه تفکر و شرایط اجرا از جوانب مختلف به جشنواره تحمیل شود و جشنواره فیلم فجر به سمت تخصصی شدن کامل نرود همین مسائل وجود دارد.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- عمومی کردن گفتگوهای انتقادی در هنر سینما؛ میزبانی خانه هنرمندان از نشستی باحضور همایون اسعدیان و ابوالحسن داودی
- گفت وگو با ابوالحسن داودی درباره انتخابات اخیر خانه سینما
- خط و نشانهای دوستان دوام ندارد/ یادداشت ابوالحسن داودی
- ادامه واکنشها به جلسه شورای صنفی نمایش/ دو هشدار متفاوت درباره جایگاه خانه سینما!
- مراسم مجازی یادبود سیامک شایقی برگزار شد/ حکایت آن لبخندهای آرام
- خانه پدری عیّاری، عیار عدالت و قانون/یادداشتی از ابوالحسن داودی
- آیا ابوالحسن داودی ،هزار پا ۲ را می سازد ؟
- ابوالحسن داودی:سینماگردستگاه فسادسنج ندارد تا پی ببرد که منشا سرمایه فیلمش کجاست
- توضیح ابوالحسن داودی درباره توزیع عجیب «هزارپا» در شبکه نمایش خانگی
- انتقاد ابوالحسن داودی از تصمیم جدید سازمان سینمایی :اولویت دادن اکران نوروز به فیلمهای جشنواره،تصمیمی احساسی است
- داوودی: قوانین کهنهی وزارت کار برای سینما مناسب نیست
- پارسایی :«هزارپا» با قیمت متعارف عرضه میشود
- انتقاد ابوالحسن داودی از بیتوجهی به سینمای کمدی
- انتقاد کارگردان «هزارپا» از مافیای اکران/ داودی: سر فیلم من را هم بریدند
- ابوالحسن داودی: فساد اخلاقی با شعارهایی که میشنویم جور درنمیآید
نظر شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- زبان بهمثابه مقاومت؛ در یادِ بهرام بیضایی
- در اندوه فقدان چهره شاخص موج نو سینمای ایران؛ بازتاب جهانی درگذشت بهرام بیضایی
- با موافقت شورای پروانه فیلمسازی؛ پروانه ساخت سینمایی برای ۷ فیلمنامه صادر شد
- در پاسداشت استاد بیبدیل هنرهای نمایشی ایران/ بیضایی، تاریخ و علامت تعجب
- در سوک سیاوش که از شاهنامه رفت
- یادبود بهرام بیضایی؛ ایرانی بودن بار بزرگی است بر دوش ما
- بریژیت باردو درگذشت
- برای رفتن غریبانه شیرین یزدانبخش؛ وصیتی به مثابه گلایه
- «کفایت مذاکرات» و خندههایی که از دل موقعیت میآیند
- «پرهیجان: نبرد برای اوبر»؛ چطور میتوانیم آرزوی شکستِ نجاتبخشمان را داشته باشیم؟
- درباره بازیگران زن مولف سینمای ایران/ ترانه علیدوستی؛ آخرین بازیگر زن مولف
- درباره اهمیت خواندن فیلمنامه اشغال بیضایی پس از جنگ ۱۲ روزه /بیگانه آزادی نمی آورد
- بهرام بیضایی درگذشت
- «موبهمو»؛ خط به خط، نفس به نفس، چهره به چهره
- در بیست و چهارمین دوره جشنواره؛ ۱۴ اثر از سینماگران ایرانی در داکا نمایش داده میشود
- از ۱۰ دیماه؛ «مرد خاموش» به سینماها میآید
- «بامداد خمار»؛ در منزلت فرودستی
- در ستایش سینمای بیچیز؛ همه چیز داشتن در عین بی چیزی
- آیین پایانی یازدهمین دوره انتخاب آثار برتر ادبیات نمایشی / گزارش تصویری
- شیرین یزدانبخش درگذشت
- افسانهای در حبس؛ سرنوشت «چریکه تارا»
- اقتباس بهمثابه ابزار فهم جامعه/ از روایت تراژیک تا روایت عاشقانه
- «دیدار بلوط»؛ بازگشتی به شکوه یک خاطره
- اشغال بهرام بیضایی وزمانه پس از جنگ ۱۲ روزه/به بهانه ۵ دی سالروز تولد بهرام بیضایی
- «سامی»؛ روایتی انسانی از جنگ بیپایان
- سینمای مستقل ایران را به رسمیت بشناسید
- گیشه سینما در دست کمدیها/ دو فیلم جدید اکران شدند
- اعلام بودجه فرهنگ و هنر در سال ۱۴۰۵
- مصوبهای برای حذف وزارت فرهنگ؛ مصوبه «سیاستهای صوت و تصویر فراگیر»؛ تعارض با جمهوریت
- «بابا پیکاسو»؛ در چنبره عواطف، حرمان و جداافتادگی
