سینماسینما، محمد حقیقت، پاریس ۱۸ مه ۲۰۲۰: اگرچه میشل پیکولی روز ۱۲ ماه مه درسن ۹۴ سالگی درگذشت اما خبر آن امروز در رسانه های جهان اعلام شد.
با شنیدن خبر فوت او، بلافاصله یاد دیداری که در جشنواره لاروشل فرانسه در سال ۱۹۹۳ با او داشتم افتادم. وی بعد از دیدن فیلم «کلوزآپ» شاهکار عباس کیارستمی، نامهای به زبان فرانسه خطاب به کارگردان نوشت و از من خواست که آنرا برای کیارستمی در تهران بفرستم. در آن سال، در جشنواره جهانی لاروشل چندین برنامه برای مرور آثار سینماگران و یا کارگردانان برگزار شد از جمله ستایش بر آثار میشل پیکولی و همچنین تجلیل از محسن مخملباف. در چارچوب برنامه مخملباف، فیلم کلوزآپ هم به نمایش در آمد. در گفتگوی خودمانی سر میز ناهار جمعی که من نیز حضور داشتم، ضمن آشنایی با آقای میشل پیکولی به او پیشنهاد کردم اگر حوصله و وقت دارد فیلم کلوزآپ را ببیند. وی بعد از تماشای فیلم، دیوانه کلوزآپ شد و گفت من حتما باید برای کارگردان این فیلم شگفت انگیز یادداشتی بنویسم. همانجا قلم و کاغذ در اختیارش قرار دادند و یادداشت تحسینآمیزی برای عباس کیارستمی نوشت که تقریبا یک صفحه شد و بعدا آنرا من برای کیارستمی به تهران فرستادم. جالب اینجاست که او که خود هنرپیشه بزرگ و حرفه ای بود سخت افسون حسین سبزیان، نابازیگر «کلوزآپ» شده بود.

میشل پیکولی با کارگردانان بزرگ جهان در سینما و تئاتر کار کرده بود از جمله ژان لوک گدار، نانی مورتی، مارگریت دوراس، لوک بوندی، پاتریک شرو، مارکو فرری، پیتر بروک، ژان رنوار، رنه کلر، آلن رنه، انیس واردا، لویی مال، کلوپ شابرول، ژاک ریوت، لوئیس بونوئل، کوستا گاوراس، آلفرد هیچکاک، مارکو بلوکیو، اتوره اسکولا، مانویل دواولیویرا، آنجلوپولس، یوسف شاهین و بسیاری دیگر. وی در۲۷ دسامبر ۱۹۲۵ در پاریس به دنیا آمد. کارهای هنری خود را از ۱۹۴۵ شروع کرد و جدا از هنرپیشگی تئاتر وسینما، سناریست و کارگردان هم بود و جوایز بسیاری از جمله از جشنواره برلین جشنواره کن، جشنواره لوکارنو، سزار و غیره را به دست آورده بود. وی درطول زندگی یک هنرمند مبارز چپ گرا بود و در فرانسه و سایر کشورها بسیار محبوب تماشاگرانش بود.

آخرین باری که او را در پاریس دیدم، سال گذشته در ایستگاه اتوبوس، در بلوار مونت پارناس بود که از کافه مشهور سلکت بیرون آمده بود و خیلی خسته و تنها منتظر رسیدن اتوبوس بود. موقع سوارشدن به اتوبوس کمی دشواری داشت؛ از او پرسیدم اجازه میدهند کمک کنم؟ لبخندی زد و با زحمت سوار اتوبوس ۹۱ شد و رفت و رفت… روحش شاد. اگر امروز جشنواره کن بر پا شده بود حتما ستایشی بی نظیر برایش در کن بر پا میکردند. حیف که جشنواره کن (۱۲ تا ۲۵ مه) برگزار نشد.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- جیمز کامرون: از سلطه هوش مصنوعی میگریزم/ «آوارتار۳» و شروع افتخارآمیز اکران
- ۱۵ اثری که برای فهرست اولیه اسکار فیلم بینالمللی شانس بالاتری دارند
- نامزدهای جوایز آکادمی فیلم اروپا معرفی شدند/ «یک تصادف ساده» در میان نامزدها
- نگاهی به فیلم متفاوت همایون غنیزاده؛ رازها و دروغها
- توصیه کارگردان فرانسوی ایرانی تبار؛ قصههای شاهنامه را فیلم کنید
- ستایش دلپذیر یک کارگردان آمریکایی از «موج نو»ی فرانسه
- دنیای پرتلاش برخی از کارگردانان/ بن هنیه فیلم جدیدش را کلید زد
- «منفعت آدام»؛ رای دادگاه برای بچه چهار ساله
- گمانهزنی درباره هفت فیلم معرفیشده به بخش اسکار بینالمللی
- نامهای عاشقانه به شهر تهران؛ جایزه اصلی بخش روزهای ونیز به فیلم ایرانی رسید
- ستارهباران منتقدان برای «صدای هند رجب»
- «بیگانه» بهترین فیلم روز هفتم جشنواره ونیز
- غافلگیری در جشنواره ونیز با فیلمی از عربستان سعودی
- «آلفا»؛ استحاله انسان مریض به سنگ!
- کدام فیلم ایرانی برای معرفی به اسکار ۲۰۲۶ شانس بیشتری دارد؟
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- حقایقی درباره فیلم سرب ساخته مسعود کیمیایی به بهانه نمایش آن از تلویزیون
آخرین ها
- «شمعی در باد»؛ جسورانهترین فیلم نیمه اول دهه هشتاد
- مهتاب ثروتی و مرجان اتفاقیان به «خاکستر خیال» پیوستند
- «جزیره آزاد»؛ خداوندگار خودخوانده جزیره آزاد
- جیمز کامرون: از سلطه هوش مصنوعی میگریزم/ «آوارتار۳» و شروع افتخارآمیز اکران
- بازیگر آمریکایی خودکشی کرد
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود





