محمدرضا حیاتی با بیان اینکه هنوز هم نفهمیده است که دلیل ممنوعیت فعالیتش در صداوسیما چیست، تاکید میکند: «کار اهالی فرهنگ و هنر و رسانه بازنشستگی نمیشناسد و این قشر تا وقتی توان دارند و مردم دوستشان دارند، میتوانند کار کنند.»
گوینده باسابقه بخشهای خبری دربارهی وعدهی رییس صداوسیما مبنی بر باز بودن درهای تلویزیون به روی سرمایههایش و مطالبه جدی مردم در این زمینه، در پاسخ به اینکه آیا با او در این ارتباط صحبتی شده است؟ تصریح کرد: خیر، در این زمینه با من صحبتی نشده است. تلویزیون خانه ماست. من بخش اعظم عمرم را در تلویزیون و در جامجم گذراندهام. اصلا این واژه ممنوع کردن فعالیت درست نیست؛ البته ممنوع کردن من که یکی از عجیبترین ممنوع کردنهاست که نمیدانم دلیلش چه بود و هیچوقت هم هیچکس به من نگفت که علت ممنوعالفعالیت شدن من چیست.
حیاتی افزود: جالب است در دیدارهایی که با برخی از معاونان صداوسیما داشتم میگفتند خیر شما ممنوعیتی ندارید، اما در عمل وقتی برنامهای پیشنهاد میشد جلوی کار ما را میگرفتند.
این گوینده خبر در پاسخ به این پرسش که اگر شرایط حضورش در تلویزیون فراهم شود، تمایلی به بازگشت دارد یا خیر؟ پاسخ داد: من خودم نباید پیشقدم شوم، آنها باید پیشقدم شوند و اگر بخواهند باید تماس بگیرند که من به تلویزیون برگردم. نه تنها من بلکه هر پیشکسوت و هر هنرمند قدیمی، تلویزیون خانهاش است و حق دارد برود به خانهاش سر بزند.
حیاتی با اشاره به قانون سازمان صداوسیما مبنی بر جلوگیری از ورود بازنشستهها به محل جامجم، تصریح کرد: متاسفانه در حال حاضر بازنشستهها را به سازمان راه نمیدهند. بازنشستهها اگر بخواهند دیداری با همکارانشان داشته باشند، اجازه ندارند وارد محل سازمان صداوسیما شوند و کارتهای بازنشستگی گیتها (درهای ورودی) را باز نمیکند.
او تاکید کرد: درست است که از لحاظ ضوابط کار اداری بازنشسته شدهایم، اما کار مجری، هنرمند، خواننده، آهنگساز و به طور کلی هر فردی که در عرصه فرهنگ و هنر و رسانه است، بازنشستگی نمیشناسد. تا موقعی که توانایی دارد و تا وقتی مردم دوستش داشته باشند و بخواهند برنامه داشته باشد، هنرمند میتواند کار خودش را ادامه دهد. مگر اینکه ناتوان شود یا مردم او را نپذیرند و علاقهای به کارش نداشته باشند. یک نقاش تا وقتی دستش نمیلرزد نقاشی میکند، یک موزیسین تا وقتی توان دارد آهنگسازی میکند، یک بازیگر هم تا آخر عمرش در نقشهای متفاوت بازی میکند. اینکه بخواهند کسی را از کار هنری محروم کنند، حتی حرفش هم خندهدار است.
منبع: ایسنا
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- رابطه ظرف و مظروف
- پیشبینی درآمد ۸ هزار میلیارد تومانی برای صداوسیما در سال ۱۴۰۴
- آیین، آینهای رو به فرهنگ
- کدام شبکههای تلویزیونی ادغام یا منحل میشوند؟
- مدیر پلتفرم فیلیمو خبر داد؛ دریافت ابلاغیه شکایت صداوسیما به دلیل پخش فوتبال و «جوکر» و چند سریال
- اطلاعیه شورای ورزش سازمان صداوسیما در پی حواشی اخیر
- تلاش صداوسیما برای فرار از بحران مخاطب با بازگرداندن چهرهها/ راه چاره چیست؟
- فرصتها و تهدیدهای مدیران جدید سیما چیست؟/ لزوم برآوردن انتظارات
- تصمیم نهایی ساختمان شیشهای برای جامجم چیست؟
- جزئیاتی از مصوبه نظارت صداوسیما بر نمایش خانگی/ مجلس چهزمانی مصوب میکند؟
- پیامدهای ناگزیر/ درباره واگذاری نظارت بر شبکه نمایش خانگی به صداوسیما
- پایان نمایش/ آیا باید با شبکه نمایش خانگی هم خداحافظی کرد؟
- جزئیات کامل تفاهم ارشاد و صداوسیما درباره نمایش خانگی، فضای مجازی و…
- جدیدترین اظهارات جبلی درباره نمایش خانگی؛ آییننامه تخلفات در راه است
- تهیهکننده فیلم خبر داد؛ تلویزیون برای پخش «شماره ۱۰»، هفت میلیارد تومان پرداخت کرد
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
آخرین ها
- «شمعی در باد»؛ جسورانهترین فیلم نیمه اول دهه هشتاد
- مهتاب ثروتی و مرجان اتفاقیان به «خاکستر خیال» پیوستند
- «جزیره آزاد»؛ خداوندگار خودخوانده جزیره آزاد
- جیمز کامرون: از سلطه هوش مصنوعی میگریزم/ «آوارتار۳» و شروع افتخارآمیز اکران
- بازیگر آمریکایی خودکشی کرد
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود





