یادداشتی به مناسبت روز ملی سینما/ سینما با طعم مارتادلا

سینماسینما، محمد نجاری* چهار سالم بود. دست در دست پدر و مادر، پا به تاریکی سینما گذاشتم. پرده‌ی بزرگ، دری بود به جهانی تازه و نامش «خط پایان». خلیل سمندر با دوچرخه‌اش می‌تاخت و من، کودک چهارساله‌ای که هنوز فرق خیال و واقعیت را نمی‌دانست، با او رکاب می‌زدم. اما جادوی سینما برای من فقط […]

نه! امسال هم، «روز ملی سینما» روزی نیست که باید باشد!

سینماسینما، امیر اثباتی؛ هرچه فکر می‌کنم جز آنچه سال گذشته، با دریغ و افسوس دربارهٔ روز ملی سینما نوشتم، چیزی به نظرم نرسید. حال و روزِ سینمای ایران تغییر چندانی نکرده، جز فراهم شدنِ امکان نمایشِ دیرهنگام برای چند فیلمِ غیر مبتذل و قدری دست‌ودلبازی برای صدورِ «اجازه»ی ساخت و نمایش فیلم. همین.

آخرین ها