پایگاه خبری تحلیلی سینماسینما

سینماسینما _فرزانه متین-ترس از دست دادن عشق و ترس از دوباره عاشق شدن دو مقوله اساسی و مهم در روانشناسی فردی است.شخصی که ترس از دست دادن عشق را تجربه کرده باشد در ضمیر ناخودآگاهش از عاشق شدن دوباره هراس دارد.ترسیم کردن این بخش مهم از ذات ناهشیار انسان بر پرده ی نقره ای سینما شاید در نگاه اول آسان باشد و چه بسا برخی از کارگردان ها به این سوژه پرداخته اند اما باید گفت نیکی کریمی با ساخت فیلم آتابای و یک فیلنامه تر و تمیز به دور از شاخ و برگ های اضافی،جادوی عشق را رهسپار سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر کرد.
آتابای فیلمی است که حرفی برای گفتن دارد و یک سر و گردن از سایر فیلم های درام عاشقانه بالاتر است.کریمی با ساخت این فیلم نشان داد حق شاگردی مرحوم عباس کیارستمی را به خوبی ادا کرده است.آتابای با لهجه شیرین آذربایجانی ‌‌نماهای زیبا و بکر آذربایجان غربی ما را مسحور خود می کند.کاظم با بازی هادی حجازی فر در نقش فردی سرسخت،بد عنق و تند مزاج که در شهر خوی آتابای صدایش می کنند قرار است دست مخاطب را بگیرد و او را به عمق عشقی نافرجام ببرد که حاصلش شده یک مرد عبوس.از این رو بیننده نمی تواند با آتابای ارتباط برقرار کند بلکه حتی از او متنفر می شود.اما باید گفت این حس را در ابتدای فیلم که روندی کند دارد می توان حس کرد،به تدریج نقش ها جان می گیرند با پیدا شدن سر و‌کله ی جواد عزتی ،دوست قدیمی آتابای،رازها بر ملا می شوند و مخاطب متوجه می شود عشق این بلا را سر آتابای آورده است.نیکی کریمی چندین محور عشقی را در داستانش گنجانده؛عشق دوران جوانی آتابای،عشق خواهر آتابای به جواد عزتی و ازدواج با شخصی دیگر ،عشق دوست آتابای به خواهرش که سرانجام منجر به خودسوزی خواهر آتابای می شود و سرانجام عشق جدید آتابای به یک دختر شیرازی،سیما با بازی دلچسب سحر دولتشاهی،که دل سنگ کاظم را نرم کرده است.
این تزریق قطره چکانی عشق به فیلم،سحر و افسونی است که مدت ها در سینما خبری از آن نبود.
فیلم افت و خیز چندانی ندارد در واقع کارگردان و حجازی فر در مقام نویسنده هم نخواسته اند فیلمی پرتنش به مخاطب نشان دهند.آتابای در یک روایت ۱۰۰ دقیقه ای به قصه عشق های نافرجام می پردازد،عشق هایی که اکثر افراد آن را درک کرده و با آن درد کشیده اند.قهرمان اصلی در این فیلم آتابای نیست بلکه عشق است.
جدا از کارگردانی بی نظیر کریمی،ما با قاب بندی های حرفه ای در فیلم روبه رو هستیم،نه تصاویری از شمال را به ما نشان می دهد و نه جزیره های جنوب را بلکه مناطق زیبای آذربایجان.زیبایی شناسی هنری و بصری توجه بیننده را به خود جلب و موسیقی سنتی نیز فیلم را دلنشین تر می کند.
در یک جمله باید گفت فیلم با سادگی شروع می شود و به دور از پیچیدگی به پایان می رسد.آتابای نشان می دهد که نیکی کریمی در مقام کارگردانی به پختگی رسیده است و باید منتظر آثار خاص از وی باشیم.