سینماسینما، فرزانه متین
فیلم «زعفرانیه ۱۴ تیر» به کارگردانی سیدعلی هاشمی و نویسندگی جابر قاسمعلی پس از چند سال انتظار اکران محدودی داشت، اما به تازهگی وارد گروه اکران آنلاین شده است. پخش چنین فیلمهایی نشان میدهد سینمای اجتماعی ایران همچنان میتواند مخاطب جدی را جذب کند. داستان در یک خانه در شمال تهران میگذرد؛ روزی که با بازگشت دختر خانواده و افشای رازهایی از گذشته، آرامش ظاهری خانواده فرو میریزد. هاشمی با انتخاب لوکیشن محدود و تمرکز بر دیالوگ، تماشاگر را در فضایی پرتنش نگه میدارد و از این محدودیت فرصتی برای کاوش روانشناختی شخصیتها میسازد.
بازیها از نقاط قوت اصلی اثر است. مهدی هاشمی در نقش پدر خانواده ترکیبی از اقتدار و درماندگی را به نمایش میگذارد و هنگامه قاضیانی، پس از مدتها غیبت، با بازی کنترلشدهاش حضور پررنگی دارد. نازنین بیاتی و لیندا کیانی نیز به شکل ملموسی شکاف میان نسلها را نشان میدهند اما بازی مسعود رایگان نسبت به سایر بازیها چنگی به دل نمیزند. طراحی صحنه و انتخاب لوکیشن نیز به خوبی تضاد میان ظاهر لوکس زندگی و بحرانهای پنهان شخصیتها را برجسته میکند.کارگردان تلاش کرده یکنواختی فیلمهای تکلوکیشنی را با میزانسنهای متنوع و نورپردازی دقیق برطرف کند. استفاده از سکوت و موسیقی در خدمت ایجاد تعلیق قرار گرفته و فضای رازآلود فیلم را تقویت کرده است.
با این حال، اتکای فراوان به دیالوگ در برخی بخشها ریتم اثر را کمی کند کرده، اما همچنان در خدمت درام است. فیلم از شعارزدگی دور مانده و روایت صادقانهای از بحرانهای خانوادگی ارائه میدهد.
«زعفرانیه ۱۴ تیر» تماشاگر را به گفتوگو درباره روابط خانوادگی و مسئولیتهای اخلاقی دعوت میکند و نشان میدهد پشت دیوارهای شیشهای خانههای لوکس نیز دغدغهها و تنشهای عمیقتری جریان دارد. این اثر تجربهای ارزشمند برای دوستداران سینمای اجتماعی است و میتواند نقطه شروع بحثهای تازه درباره خانواده و اخلاق در جامعه امروز باشد.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- «چیزهایی که میکُشی»؛ پدرسالاری، سکوت و خشونت
- خوانشی از نخستین فیلم ناصر تقوایی/ در ستایش سکوت و انزوا
- «زعفرانیه ۱۴ تیر»؛ روایتی ساده از چالشهای اخلاقی
- «مرجان»؛ فیلمی آبرومند درباره قتلهای ناموسی
- نگاهی به «پیرپسر» و تطابق آن با جهان سینمای کیارستمی/ اول به پیرامون، بعد به دوردستها
- سریال «متل جهنمی» یا نمایش اینفلوئنسرهای وحشت
- «شغال»؛ دری به سوی فرهنگسازی
- بازنمایی جامعه مردسالار در «پیر پسر» و «زن و بچه»
- فصل دوم «نه غریبه کامل»؛ قصهای که شکل نگرفت
- آقای فراستی! نقد کردن آداب دارد
- نگاهی به سریال«بازی مرکب»؛ تراژدی انسانها تحت سیستمهای بیرحم
- نگاهی به فیلم «نارنگیها»/ زندگی در دستان جنگ
- «گناهکاران»؛ تلفیقی جسورانه از وحشت، موسیقی و تاریخ
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- یک عشق بی رحم،مجازات اعدام را در بریتانیا لغو کرد
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- «سامی»؛ روایتی انسانی از جنگ بیپایان
- سینمای مستقل ایران را به رسمیت بشناسید
- گیشه سینما در دست کمدیها/ دو فیلم جدید اکران شدند
- اعلام بودجه فرهنگ و هنر در سال ۱۴۰۵
- مصوبهای برای حذف وزارت فرهنگ؛ مصوبه «سیاستهای صوت و تصویر فراگیر»؛ تعارض با جمهوریت
- «بابا پیکاسو»؛ در چنبره عواطف، حرمان و جداافتادگی
- «شمعی در باد»؛ جسورانهترین فیلم نیمه اول دهه هشتاد
- مهتاب ثروتی و مرجان اتفاقیان به «خاکستر خیال» پیوستند
- «جزیره آزاد»؛ خداوندگار خودخوانده جزیره آزاد
- جیمز کامرون: از سلطه هوش مصنوعی میگریزم/ «آوارتار۳» و شروع افتخارآمیز اکران
- بازیگر آمریکایی خودکشی کرد
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
