تاریخ انتشار:۱۳۹۸/۱۲/۱۰ - ۱۲:۱۲ تعداد نظرات: ۰ نظر کد خبر : 131973

سینماسینما، مینو خانی

روی سیم تیر چراغ برق، کلاغی غارغار می کند؛ یکی از نمادهایی که در بسیاری از آثار هنری عباس کیارستمی نقش بسته است. «همراه با باد» که بر صفحه سیاه نقش می بندد، خیلی زود ذهن مخاطب به سمت «باد ما را خواهد برد» می رود که خوب در ذهن سینمادوستان ایرانی حک شده است. فیلم با گفت‌وگو در ماشینی شروع می شود؛ هم‌چنان یکی دیگر از ویژگی های سینمای کیارستمی، خصوصا در آثار متاخرترش. بعد جاده و گل‌فروشی و عکسی از کیارستمی بر مزارش. دیگر تردیدی نیست که شاهد فیلمی درباره کیارستمی خواهیم بود که در سومین سالگرد سفر ابدی اش به پرده نقره ای راه پیدا کرده است.

سنت ساخت مستند پرتره از شخصیت های مهم سنتی است که در سینمای جهان جایگاه والا و قدرتمندی داشته و دارد. در ایران نیز مدتی است جای خود را در میان ژانرهای مستند سینمایی باز کرده و باعث شده آثار تصویری درباره افراد تاثیرگذار در زمینه های مختلف از صنعت و اقتصاد گرفته تا هنر و ادبیات ساخته شده و این افراد به مخاطب شناسانده شوند. در این مستند-پرتره ها اصولا خلاصه ای از فعالیت ها و آثار و گفت‌وگو با نزدیکان، اعم از خانواده، دوستان و همکاران دو جزء اساسی اثر هستند که هر چقدر دقیق تر انتخاب شوند، فرم و محتوای بهتری در راستای معرفی دقیق تر و عمیق تر شخصیت ارائه می شود؛ کاری که کارگردان مستند پرتره «همراه با باد» انجام داده است.  مهدی شادی زاده، کارگردان جوان این مستند پرتره، با مجموعه عکس های در برفش نشان می دهد به سبک و نگاه کیارستمی علاقه‌مند است و این علاقه محدود به عکس های این مجموعه نیست. مستند «همراه با باد» نشان می دهد شادی زاده در طول زمان سیر نگاه کیارستمی را دنبال کرده تا به فرمی از فرم های این هنرمند برسد. کارگردان جوان با ذکاوت از المان های مورد علاقه کیارستمی در «همراه با باد» استفاده می کند و با افرادی به گفت‌وگو می نشیند که طی سال ها همراه کیارستمی بودند؛ کیانوش عیاری، سینماگر؛ آیدین آغداشلو، هم‌کلاسی دوره دبیرستان و همراه سال های زندگی هنری؛ مریم زندی، عکاس پرتره هنرمندان و ادیبان؛ لیلی گلستان، مترجم و گالری دار و کسی که اولین جایزه فیلم برتر را در سال ۱۳۵۴ برای فیلم «مسافر» در نهمین جشنواره بین المللی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به کیارستمی اهدا می کند؛ ابراهیم حقیقی، هنرمند گرافیست؛ جواد مجابی، شاعر، نویسنده و هنرمندی که شناخت بسیار عمیقی از هنرمندان هم‌دوره خود، خصوصا آن‌ها که از دهه ۴۰ فعالیت خود را شروع کرده اند، دارد؛ و بالاخره محسن آزرم، روزنامه نگاری که حداقل دو نسل با کیارستمی فاصله دارد، اما تسلط و شناخت خوبی از هنرمندان و ادیبان دارد.

خاطرات و اظهارنظرهای این افراد درباره کیارستمیِ شاعر، نقاش، عکاس، گرافیست و فیلم‌ساز جهانی که لابه لای عکس ها، نقاشی ها و تصاویری از فیلم ها و پشت صحنه آن‌ها می آید، ریتمی هماهنگ با ریتم شروع، حضور و اوج حرفه ای کیارستمی به خود می گیرد و هر چه پیش می رود، محتوای گفت‌وگوها به محتوای نگاه کیارستمی در خلق آثارش نزدیک تر می شود. برای همین به نظر می رسد نظر کیانوش عیاری که آغازگر این مستند است، بیشتر شبیه حرف های سرگردانی است که نه خاطره است نه اظهارنظر تخصصی هنری.

منبع: ماهنامه هنروتجربه

لینک کوتاه

نظر شما


آخرین ها