سینماسینما، سحر سرمست
گفت: «آه ای جنگ! دستهای اشتباهت را از گلویم بردار.»
یهوا نمادی است از یک زن قدرتمند که بیشک در ذهن همه ما شکل گرفته است. زنی که پیشتر در خط مقدم جنگ، ترکشخوردگان و مجروحان را درمان میکرده و امروز خودش قربانی زندگی شده است و ترکشی فرو رفته جایی نزدیک به قلبش که درمانی برایش نیست جز فرار؛ فرار به منطقه امنی که در گذشتهاش سراغ داشته و اولینها را آنجا تجربه کرده؛ مثل اولین عشق. میخواهد در همان نقطه آغازِ عشق، دوباره پوست بیندازد و از نو زندگی را زندگی کند.
آناهید آباد در اولین ساخته سینمایی خود، درامی شخصیتمحور را روایت میکند که از همان سکانس ابتدایی بیننده را جذب میکند و تا پلان آخر میکشاند؛ نه فقط فیلم از ریتم نمیافتد، بلکه ضرباهنگش را هم تا انتها حفظ میکند. داستان درست و بهاندازه در فیلمنامه پخش شده است و همین باعث شده «یهوا» فیلمی سرپا از آب دربیاید، به نوعی که اطلاعات قطرهای و ریزریز سرتاسر فیلم جریان داشته باشند و بیننده را لحظهای تنها نگذارد.
اگر اغراق نباشد، گاهی حتی فیلم نشانهایی از سینمای کیشلوفسکی را دارد و آنهایی (لحظههایی) کیشلوفسکیوار را به نمایش میگذارد؛ نورپردازیها و قاببندیهای غالبا بینظیرِ فیلمبردار (حسن کریمی)، موسیقی کلیسایی و پرحجم فیلم که خیلی ظریف از سوی آهنگسازش (واهان آرتسرونی) بومیسازی شده است و البته بازیگر نقش اول فیلم (نارینه گریگوریان) که با چهره آشفته و زیبایش زنهای شوریده و شیدای فیلمهای کیشلوفسکی را تداعی میکند. همه اینها «یهوا» را از سطح فیلمهای ارمنیزبان (که بعید میدانم کسی از ما در لحظه اول حضور ذهن داشته باشد محصولی درخشان از سینمای ارمنستان را به یاد بیاورد) فراتر برده است و آن را تبدیل به اثری جاندار کرده که یکبار مصرف نیست، و برای دفعه یا شاید هم دفعههای بعدی ظرایفی کشفکردنی را در خود کنار گذاشته است.
فیلم به تابویی پرداخته که از سوی اجتماعِ غالب پذیرفته نیست. اما این بازگویی عریان کاملا هوشمندانه از سوی فیلمنامهنویس (آناهید آباد) بهاندازه و بدون هیچ سوگیری زنانهای پرداخت شده است. و همین مضمون داستان را از افتادن در دام فمینیسم و جهتگیریهای تند زنانه نجات داده است. همین نگاه بیطرفانه به موضوع، مخاطب را- چه زن و چه مرد- به شخصیت اصلی فیلم نزدیک میکند تا با او همزادپنداری کند. بیننده جنگ درون و بیرون دنیای شخصیت را بهخوبی درک میکند؛ با اینکه یهوا مشکلش با جامعه را فریاد نمیزند و فقط در سکانسهای آخر، انگار در کلیسای محلی روستا نشسته باشد، اعترافش میکند. حتی اگر زن، به واقع قاتل شوهرش باشد، باز هم مقدس، مظلوم و قربانی جامعه رشدنیافته است. انگار کشتن غیرعمد شوهر دائمالخمرش حرکتی است نمادین برای تغییر. مثل ابراهیم که بتهای ترس و انقباض را با ضربهای از سر راهش برداشت. یهوا یکتنه جنگی را شروع کرده که فقط خودش میتواند پایانش دهد.
ماهنامه هنروتجربه
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- «یه وا» بهترین فیلم از نگاه تماشاگران در جشنواره ایتالیایی شد
- اخراجیها/ نگاهی به فیلم «خروج»
- بیحاصل!/ نگاهی به فیلم «خروج»
- گفتوگو با مهرشاد کارخانی/ جورقانیان عاشق واقعی سینما بود
- حتی اگر برای هیچکس مهم نباشد/ نگاهی به مستند «تیتراژ در سینمای ایران»
- اختصاصی/ گفتوگوی زندهیاد همایون خسروی دهکردی با خسرو سینایی/ با زندگی، زندگی کنید!
- اختصاصی/ گفتوگوی زندهیاد همایون خسروی دهکردی با خسرو سینایی/ پا روی زمین واقعیت و سر در تخیل داستان
- اختصاصی/ گفتوگوی زندهیاد همایون خسروی دهکردی با خسرو سینایی/ سه میلیمتر، راه زندگی من را عوض کرد!
- آناهید آباد: سینمای هنروتجربه نیاز به حمایت صددرصدی دارد/ حتی یک سالن اختصاصی نداریم
- گفتوگو با ژرژ هاشمزاده، کارگردان «در سکوت»/ معتقد به مانیفست دادن نیستم
- سونامی سرطان و سینما/ نگاهی به فیلم «تمام چیزهایی که جایشان خالیست»
- داشتن یا نداشتن/ نگاهی به فیلم “زغال”
- عجایب و غرایبی به نام «کتاب آشپزی»/ نگاهی به فیلم «کتاب آشپزی»
- جهان برزخی متوسط / نگاهی به فیلم “روسی”
- حسرت/ نگاهی به فیلم «سورنجان»
نظر شما
پربازدیدترین ها
- محمد رسولاف با «دانه انجیر مقدس» به کن باز میگردد
- کارگردان کانادایی که عاشق فرهنگ ایران شد/ ماتیو رانکین: از سینمای ایران تاثیر گرفتهام
- تحلیل رسانههای فرانسوی از حضور فیلم رسولاف در بخش مسابقه کن/ یک انتخاب سیاسی
- فیلم ترنس مالیک به جشنواره کن نرسید/ لیلا حاتمی با مریم مجدلیه به ونیز میرود؟
- سینماسینما/ گفتوگو با کن لوچ درباره «بلوط پیر» و دیگر چیزها/ امید، فعالیتی سیاسی است
آخرین ها
- معرفی همراه اول بهعنوان کارفرمای برتر سلامتمحور
- «در سایه سرو» از جشنواره ایتالیایی جایزه گرفت
- فیلم ایرانی نامزد قدیمیترین جایزه سینمایی اروپا شد
- کیوسکهای دیجیتال نخستین اپراتور سلامت کشور رونمایی و نصب شد
- تحلیل رسانههای فرانسوی از حضور فیلم رسولاف در بخش مسابقه کن/ یک انتخاب سیاسی
- فیلمهای «رکوردزن» و زنگ خطر برای آینده این سینمای محترم!
- «هواخوری» روی صحنه میرود
- تمدید مهلت شرکت در جشنواره «خیمه شب بازی»
- سینماسینما/ گفتوگو با کن لوچ درباره «بلوط پیر» و دیگر چیزها/ امید، فعالیتی سیاسی است
- نسخه ویژه نابینایان «همسر» با صدای مسعود فروتن منتشر میشود
- نمایش «شیرین» کیارستمی در جادوی سینما بنیاد حریری
- آغاز ثبتنام دهمین دوره کارآموزی همراه اول
- تتلو در دادگاه: عذرخواهی میکنم
- مستانه مهاجر داور جشنواره الجزایر شد
- فیلم ترنس مالیک به جشنواره کن نرسید/ لیلا حاتمی با مریم مجدلیه به ونیز میرود؟
- «آقای قاضی» به شبکه دو میآید
- واکنشها به گفتگوی عضو هیئت مدیره نماوا/ شورای صیانت خانه سینمای ایران بررسی میکند
- محمد رسولاف با «دانه انجیر مقدس» به کن باز میگردد
- بستههای همراه اول ویژه حج ۱۴۰۳ اعلام شد
- چرا «سرزمین مادری» فعلا متوقف است؟
- اکران «همسایه شما، زهره» در هنر و تجربه/ پوستر فیلم رونمایی شد
- کمال تبریزی به دبیری جشنواره فیلم اقوام ایرانی نرسید
- معرفی نامزدهای دومین جشنواره «عروسکخونه»
- «ایستاده با گرگ» نامزد دریافت جایزه از جشنواره دهلی نو شد
- کیلین مورفی، بهترین بازیگر مرد آکادمی فیلم و تلویزیون ایرلند/ پیروزی «اوپنهایمر» کامل شد
- شمشیرها برق میزنند/ نگاهی به فیلم «شوگان»
- اردیبهشتِ تئاتر شهرزاد با سه نمایش
- مستندی از «حمید سهیلی» در موزه سینما نمایش داده میشود
- انتشار پوستر «آن دو» با تصویری از لحظه شهادت کاراکتر اصلی
- دبیر هفتمین دوره جایزه پژوهش سال سینمای ایران منصوب شد