سینماسینما، یاسمن خلیلی فرد:
«۲۳ نفر» فیلمی است که براساس یک داستان واقعی در دوران جنگ تحمیلی ساخته شده است.
ابتدا عنوان کنم که انتظار تماشای یک فیلم جنگی را با صحنه های میدانی جنگ و کشتار و … نداشته باشید چراکه مضمون اصلی فیلم «اسارت» است و بیشترین بخش های فیلم به همین تم اختصاص داده شده است.
«۲۳ نفر» از آن دسته فیلم هاییست که خالی اشکال نیستند اما این حفره ها و نقصان ها باعث نمی شوند مخاطب فیلم را دوست نداشته باشد بلکه برعکس، می تواند تماشاگر را تا آخرین سکانس سرجای خود نگاه دارد.
عمده اشکالات فیلم به اجرا و کارگردانی آن بازمی گردد. بخش های جنگی فیلم به لحاظ بصری و فنی حرفه ای از آب درنیامده اند و باورپذیر نیستند. شاید دلیل این امر آن باشد که کارگردان تمرکز اصلی خود را بر ترسیم درست فضای زندان و اسارتگاه بنا کرده است و قصد جدی برای ساختن فیلمی میدانی درباره ی جنگ نداشته است. به همین دلیل بخش های جنگی فیلم کم مایه و کم جان تر از دیگر بخش ها از اب درآمده اند. برعکس بسیاری از فیلمهای سینمای ایران که از مشکل بزرگ “فیلمنامه” رنج می برند، «۲۳ نفر» اتفاقاً فیلمنامه ی مستحکمی دارد. رخدادهای آن به اندازه اند. داستان، دچار سکته نمی شود و نقاط فراز و فرودش به جا هستند. با آن که به واسطه ی واقعه ی اصلی، عنصر تعدد کاراکتر امری اجتناب ناپذیر در فیلمنامه است، فیلمساز موفق می شود که به هر یک از کاراکترها در حد خود بپردازد و آن ها را از تیپ به شخصیت تبدیل کرده و از سطح به لایه های زیرین منتقل نماید. از دیگر هوشمندی های کارگردان، استقبال از تعدد قومیت های مختلف در فیلمش است. فیلم، شخصیت هایی با تنوع بومی و قومی دارد که در نهایت به کاراکتر واحدی بدل می شوند و به رغم سن و سال کم، تصمیمی بزرگ می گیرند. یکی دیگر از محاسن فیلمنامه آن است که لحن شعارزده به خود نمی گیرد. با وجود این که چنین فیلمنامه هایی آن هم در ژانر دفاع مقدس پتانسیل شدیدی برای تبدیل شدن به کارهایی شعاری دارند، فیلمساز در «۲۳ نفر» با همان سبک مستندگونه ی خود به ترسیم رویدادها و طراحی شخصیت ها پرداخته و دقت می کند که در دیالوگ نویسی به ورطه شعارزدگی و تکرار برخی مکررات نیفتد.
همان طور که اذعان داشتم، “۲۳ نفر” در بخش های تکنیکی و اجرایی بعضاً با مشکلاتی مواجه شده است که نمود آنها را در فیلم می بینیم. مثلاً، سکانس شکنجه با آب جوش می توانست شفاف تر باشد و اصل فعلِ شکنجه به تصویر کشیده شود. حذف این جزییات از فیلم احتمالاً به دلیل ریسک ناپذیری فیلمساز و گرایشش به محافظه کاری صورت گرفته اند در حالی که نمایش چنین صحنه هایی از اسلوب های ژانر جنگی ست که می توانست بر التهاب فیلم و میزان تأثیرگذاری بیشتر آن بیفزاید.
اما هدایت موفقیت آمیز بازیگران، می تواند ضعف های فنی و اجرایی دیگر کار را جبران کند. «۲۳ نفر» ۲۳ نابازیگر دارد که تقریباً اهمیت حضور هر یک از آن ها به اندازه ی دیگری ست و بدیهی ست که کنترل چنین موقعیتی و طرح درست میزانسن، کار چندان آسانی نیست. به رغم این دشواری، کارگردان توانسته است تصویر باورپذیر و ملموسی را از آن فضا ارائه دهد که بخش بزرگی از این موفقیت را مرهون بازی های درخشان بازیگرانش است.
«۲۳ نفر» با وجود ضعف ها و کاستی هایش فیلمی از دل برآمده است و طبیعتاً به همان میزان می تواند رضایت مخاطب را برآورده کرده و بر دل او بنشیند؛ فیلمی که تصویر جدید و کم تر پرداخته شده ای را از جنگ تحمیلی عراق علیه ایران به مخاطب ارائه می کند.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- شکوه ایستادگی/ یادداشتی درباره فیلم «۲۳ نفر»
- قهرمانان کوچک سرزمینم/ نگاهی به فیلم «۲۳نفر»
- اکران «۲۳ نفر» در آبان / تلاش برای حضور فیلم در جشنوارههای بینالمللی
- انتشار جزییات هزینههای جشنوارهی ملی فجر + جدول
- چه کسی ضربه فنی شد؟/ نگاهی به فیلم «غلامرضا تختی»
- صحبتهای حسین انتظامی رئیس سازمان سینمایی در مراسم تجلی اراده ملی / وقتی میتوان از ظرفیت سینما برای پیشرفت کشور استفاده کرد
- «تجلی اراده ملی»، سی و هفتمین دفتر جشنواره فیلم فجر را بست
- نگاهی به دو فیلم «ماجرای نیمروز» و «قسم»
- نگاهی به فیلم «متری شش و نیم» ساخته سعید روستایی/ دل خوش سیری چند؟
- نگاهی اجمالی به سی و هفتمین جشنواره ملی فیلم فجر / سینمای بی ادعا و مدعیان بی شمار
- نگاهی به لیست کسانی که در جشنواره درخشیدند ولی داوران آنها را ندیدند/ جا ماندههای جشنوارهی سی و هفتم
- محمد متوسلانی: نگاه حاکمیتی به سینما، سیمرغهای فیلم نرگس آبیار را افزایش داد
- توضیحی درباره آرای مردمی «متری شیش و نیم»
- مرور فیلمهای جشنوارهی سی و هفتم روی دور تند / بخش سوم و پایانی
- نگاهی به سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر / این نیز بگذرد
نظر شما
پربازدیدترین ها
- یادداشت محمد حقیقت؛ چه کسی به نخل طلا نزدیک میشود؟/ درباره فیلم اول کارگردان زن فرانسوی
- فیلمهای ۱۵ روز سینماگران کن معرفی شدند/ جای خالی سینمای ایران در این بخش
- صدور پروانه ساخت سینمایی برای پنج فیلمنامه
- محمد یغمایی با «شورش ذهن» به عمارت نوفل لوشاتو میآید
- احیای ناپلئون در کن/ نخستین نمایش جهانی نسخه ترمیمشده «ناپلئون به روایت ابل گانس» در جشنواره
آخرین ها
- احیای ناپلئون در کن/ نخستین نمایش جهانی نسخه ترمیمشده «ناپلئون به روایت ابل گانس» در جشنواره
- میراث نفرینشده/ نگاهی به فیلم «پنجه آهنین»
- «استودیو جیبلی ژاپن» برنده دومین نخل طلای افتخاری جشنواره کن
- در برنامه «خط فرضی» مطرح شد؛ هنرمند اگر جهانبینی داشته باشد خفه نخواهد شد
- معرفی داوران دو بخش مستند و نماهنگ جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی
- صدور پروانه ساخت سینمایی برای پنج فیلمنامه
- اکران آنلاین غیرمنصفانه و ناعادلانه است/ چرا «کاپیتان» قربانی شد؟
- محمد یغمایی با «شورش ذهن» به عمارت نوفل لوشاتو میآید
- محصول ۵۲ میلیون دلاری سینمای کره؛ ورنر هرتسوگ صداپیشه انیمیشن بونگ جونهو میشود
- قهرمانی مقتدرانه تیم ملی کشتی فرنگی در رقابتهای آسیایی با حمایت همراه اول
- «مجنون آن لیلی» هفته آینده روی صحنه میرود
- اولین حضور بینالمللی «چوپان» در یک جشنواره آلمانی
- بزرگداشت اصغر فرهادی در جشنواره کلمبیایی
- فیلمهای ۱۵ روز سینماگران کن معرفی شدند/ جای خالی سینمای ایران در این بخش
- داوران بخش فیلمهای داستانی کوتاه جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی معرفی شدند
- «آنیتا، گمشده در اخبار» بهترین انیمیشن کوتاه کلیولند شد/ واجد شرایط رقابت در اسکار
- در چهل و دومین دوره؛ «انگشت طلا» ۶ جایزه از جوایز فیلم هنگکنگ را برد
- مرور آثار داریوش مهرجویی در مسکو
- «تمساح خونی» ۴۰ روزه ۱۰۰ میلیاردی شد
- نگاهی به مینی سریال رژیم
- چرا فیلمهای نوستالژی دهه شصتی همچنان محبوب هستند؟
- نیکی مظفری و بهنام شرفی همبازی شدند/ رونمایی از پوستر نمایش «مرگ با طعم نسکافه»
- راهیابی«پیچ تاریخی» به جشنواره بینالمللی فیلم مسکو
- ساخت مستند فرمانده لوطی ها آغاز شد
- اکران «قویدل» در هنر و تجربه
- «نگین سیاه» محمدعلی سجادی بهترین انیمیشن جشنواره سنتمونیکا شد
- والتر هیل با یک فیلم نوآر برمیگردد/ ادامه بزن بزن در ۸۴ سالگی
- سینمای ایران مسافر کره جنوبی شد
- استخدام ۳ قهرمان کشتی کشور در همراه اول
- «بعد از رفتن» و «روایت ناتمام سیما» مسافر مسکو شدند